Stotteren kan een serieus probleem zijn
-
Wereldwijd zijn er zeventig miljoenen mensen die stotteren. Elk jaar wordt er op 22 oktober een Wereldstotterdag georganiseerd. Dit jaar staat de dag in het teken van wat ouders kunnen doen om hun stotterende schoolgaande kind te helpen. Marinda (40) is moeder van Tibor (8), die stottert, Marloes (40) vertelt haar eigen verhaal en daarnaast geeft stottertherapeut Marit van der Werff deskundig advies.
-
Ik doe het nu nog, in sommige omstandigheden.spraakles werd toen niet vergoed omdat mijn ouders alleen in het ziekenfonds zaten.je voeld je echt heel ongelukkig vooral in de winkel als je boodschappen moest doen dat ging dan woordelijk.je praatte dus ook niet veel .ik zong toen wel veel met radio en plaatjes mee dat ging prima ik zing nu nog.ik was 19 toen ik voor het eerst spraakles kreeg, dat heeft wel geholpen maar ben er nooit helemaal van af gekomen.daarom had ik ook een hekel aan Paul de Leeuw die leuk ging doen om mensen na te doen die stotteren.ik mag hem nog steeds niet.op mijn werk werd ik op een gegeven moment na gedaan was toen59 door een nieuwe chef en een collega, ik had ze al een paar keer gewaarschuwd.dat hielp niet .heb toen naar die chef gegooid wat ik in de handen had gelukkig miste ik .ben naar buiten gegaan om af te koelen daarna was het over .ben toen met 60 jaar gestopt met werkerken ook daarom .ik kreeg toen el minders pensioen.maar dat had ik er voor over .ik weet dat je je heel ongelukkig kunt voelen daarom.ik heb het harde klinkers .mensen die je nadoen zijn zieliger dan dat je zelf bent .iedereen sterkte en laat je er niet onder krijgen en ga zingen.hartelijke groet Hans Rump. -
Het klopt wel dat stotteren niets te maken heeft met een verkeerde ademhaling, dat dit onzin is en helemaal nergens op slaat. Dit geldt echter ook voor het misverstand dat stotteren zou worden veroorzaakt door een storing in de timing en coördinatie van de hersenen. Dit is absolute onzin omdat op geen enkele manier wetenschappelijk is aangetoond dat de gemeten afwijkingen een oorzaak zijn van stotteren. Zij zouden net zo goed een gevolg kunnen zijn van stotteren. Deze opvatting is in de afgelopen jaren ontstaan door een zeer slordige interpretatie van wetenschappelijk onderzoek door stottertherapeuten, die kennelijk een argument nodig hebben om te rechtvaardigen dat ze een kind dat stottert niet kunnen helpen. Ik vind het zeer triest en fout dat kinderen (en ouders) wordt voorgehouden dat ze altijd zullen blijven stotteren en daarom daarmee moeten leren omgaan. Hiermee wordt onnodig veel schade aangericht. Bovendien wil een kind het stotteren helemaal niet accepteren (evenmin als volwassenen overigens) en ermee leren omgaan. Het wil er vanaf! En daarvoor moet je dan nou juist helemaal niet bij een stottertherapeut zijn! Meer hierover lees je ook in de discussies op https://www.facebook.com/stotteren.nl/