Jong en hartpatiënt

Twee jaar geleden werd bij Evelien een levensgevaarlijke hartritmestoornis geconstateerd. Vanaf dat moment beheerst de angst haar leven. In afwachting van de operatie durft ze maandenlang haar huis bijna niet meer uit. ”Ik voelde me net een tikkende tijdbom die elk moment kon ontploffen.”

Uiteindelijk kreeg ik ook een aanval op mijn werk. Toen was het genoeg. Ik bleef thuis tot ik wist wat ik had. De onzekerheid maakte me bang. Ik woonde midden in het centrum, maar durfde de stad gewoon niet meer in. Ik durfde mijn hond niet meer uit te laten. Ik was zó bang dat het plotseling weer mis zou gaan. Achteraf gek: op straat was ik in principe veiliger dan in mijn eentje thuis, maar het gevoel van angst was gewoon te sterk.