‘Vraag ik te veel van mijn tieners?’
Myrthe (39) werkt buitenshuis én zorgt voor het gezin en het huishouden. Haar dagen zijn daardoor lang en hectisch. Eigenlijk vindt ze dat haar kinderen van veertien en tien ook wel een handje kunnen meehelpen. Maar die zijn het daar niet mee eens. En haar man Johan kiest hun kant.
-
Ja natuurlijk kunnen ze mee helpen hun eigen kamer op ruimen ,en jou meehelpen met kleine klusjes . Zo kunnen ze leren dat de zon niet voor niks op gaat. Zo uit jou verhaal doet jou man ook niet veel. Als je het de kinderen niet Leert hebben ze geen idee wat het inhoud voor later . Mijn kinderen zijn er niet slecht van geworden ,het zijn nu volwassen mensen . Ze zijn je straks dankbaar voor dingen die jij ze geleerd hebt.en jij hun trots. -
Je moet harder optreden. Uiteraard kunnen ze meehelpen. Overigens je man laat die wel eens zijn handjes wapperen? Laat de kinderen kleine klusjes doen zoals tafel dekken en afruimen, de vaat, stofzuigen, kleine boodschappen doen, etc. Straks zijn ze puber af en dan hebben ze nooit geleerd om wat in het huishouden te doen, ze worden er heus niet slechter door als ze wat doen. Stel ook regels op. Ze ruimen zelf hun kamer op. Het wordt een puinhoop? Niet jouw probleem. Kleren die niet in de wasmand liggen worden niet gewassen. en dat geldt ook voor je man! Jij komt thuis en er zijn geen boodschappen gehaald? Dan wordt er geen eten klaargemaakt. Wel hard misschien maar ze moeten toch inzien dat het allemaal moeite kost. En volhouden, niet toegeven. Maken ze ruzie erover? Ze schelden je uit? Je man blijft zo stug volhouden? Weiger gewoon. Ik vind het niet normaal dat je kinderen niets doen en je vent al helemaal niet.nee, hij hoefde ook niets te doen, dan blijkt wel weer. Ze zien het niet in hoeveel tijd en moeite het allemaal kost. Succes ermee. -
Je kinderen, en misschien ook je man, zijn niet gewend om huishoudelijke taken te doen. Daardoor hebben ze geen idee hoeveel tijd het kost. De grootste weerzin is misschien het feit dat ze bang zijn hun hobby's en sport niet meer uit te kunnen oefenen. Ik merk zelf dat deze angst de meeste weerzin opwekt, maar als ik zegt wie, wat, waar, wanneer, hoelang en hoe iets moet gebeuren, deze weerzin vaak afneemt en de taakjes (6, 9 en 37 jaar) door mijn man en kinderen toch wel gedaan worden. Het kan ook helpen de taken voor iedereen op te schrijven. Zet vooral door, ze moeten allemaal leren dat huishouden niet een eenmansding is. -
Mijn dochter is nu vier en weet al dat ze na het eten haar eigen bord naar de keuken moet brengen, haar schoenen in het rek in het halletje moet zetten en zij geeft de plant water. Je kinderen moeten leren dat niet alles vanzelf gaat (en dat gebeurt nu natuurlijk wel). Van een keer stofzuigen in de week worden ze echt niet slechter. Als je niets van ze verwacht, worden het luie kinderen (lijkt mij dat het zo met je man is gegaan). En jij blijft je irriteren. Ze moeten inzien wat jij allemaal doet. Als ik dit zo lees, duurt het niet lang voor je instort (burn out). Zorg voor een overzichtelijk schema; wie doet wat (ook je man!). En als je Ivo 1 keer geroepen hebt voor de bokstraining; roep hem dan niet nog eens. Als hij te laat komt, is dit zijn verantwoording. Wedden dat hij na een paar keer veel sneller klaar is. Succes!! -
Een handje meehelpen kan nooit kwaad. Maar jij kiest er zelf voor om zo druk te zijn. Daar hoeven je kinderen niet de dupe van te worden. Je hebt ze niet op de wereld gezet om het gezin draaiende te houden.Toch? Wat doet je man verder nog? -
Ching Ping, ze vraagt de kinderen niet om het gezin draaiende te houden. Dus zij moet maar minder werken zodat haar kinderen niets hoeven te doen? Waarom kan haar man dan niet minder werken? Zij heeft er niet om gevraagd om druk te zijn, als het thuis wat beter draait(met z'n allen!)dan heeft zij ook meer rust. En Myrthe, kan je zoon niet zelf naar zijn sport fietsen? Of kan je man hem niet brengen? De kinderen worden té veel in de watten gelegd. Ik ben zelf huisvrouw maar mijn kinderen hebben altijd kleine klusjes gedaan. Ze wonen allemaal op zich zelf en ze weten allemaal dat het tijd en energie kost om een huishouden goed draaiende te houden. -
Oké, je vroeg om een eerlijk antwoord, dus dat krijg je van me, recht voor zijn raap. Je bent een slaaf geworden van je gezin. Je leeft in de jaren '50 en die lieve man van je helemaal. Je kinderen zijn een stel verwende nesten en daar doe je niemand in de maatschappij een genoegen mee. Je had al járen geleden je mond open moeten doen! Veertien en tien zijn leeftijden waarop het maar heel gewoon is om in ieder geval je eigen zooi op je eigen kamer op te kunnen ruimen. Ik zou als ik jou was eens een tijdje in staking gaan. Wil je gaan zitten met een boek in plaats van de was strijken? Lekker doen. Filmpje kijken en plaats van de kamers van de kinderen opruimen? Lekker doen. Als ze struikelen over hun rotzooi of ze hebben geen broek meer aan hun achtertse, zullen ze vanzelf merken hoeveel jij eigenlijk voor ze doet. -
Zelf heb ik altijd gewerkt, ook toen de kinderen klein waren. Ze hadden alle drie eigen taken. Zoals de vuile was netjes in de wasmand, opgevouwen was weer netjes terug in de kast leggen,tafel dekken voor de maaltijd en weer afruimen na die tijd. Samen afwassen, wat was dat gezellig, er werd veel gepraat. Verantwoordelijk laten zijn voor de netheid van hun eigen kamer. Zo blijft het huis netjes. Dat zijn allemaal kleine dingen die o zo belangrijk zijn! Waarom zouden ze dat niet kunnen doen? Door ze deze huishoudelijke dingen te laten doen leren ze respect te hebben voor wat je voor ze doet. Later hebben ze daar veel profijt van en kunnen ze ook beter organiseren. Bij ons is het nooit een punt van discussie geweest. Ze voelden dat ze meetelden in het gezin. En zo kun je als moeder meer tijd aan je kinderen besteden. -
Je kinderen hebben nu een leeftijd bereikt waarin ze prima in staat zijn om mee te helpen in het huishouden. Klusjes kunnen afgestemd worden op hun leeftijd en later altijd nog uitgebreid worden. Op die leeftijd moesten mijn broertjes en ik ook altijd meehelpen in huis. Iedereen gewoon een vast klusje. Als ze een klusje niet doen, zou ik er wat van zeggen, helpt dat niet, wat harder optreden. Succes! -
Ga potverdorie staken !! Hun kamer niet meer opruimen ook al is het nog zo'n bende . Een stevig gesprek met jouw man ! Hij moet achter jou staan ! Het is daar geen hotel ! Het zal moeilijk worden , maar jij doet al meer dan genoeg . Ze moeten hun steentje bijdragen . Als zij dat niet doen voer je hen nergens meer naartoe ! Ze moeten leren dat jij niet hun slaaf bent . -
Gewoon eens een dag of twee niets uitvoeren in huis en als je man en kinderen de troep dan opvalt en er opmerkingen komen een goed gesprek aangaan. Daarin weigeren nog langer voor alles op te draaien en afspreken welke taken je kinderen (en evt. je man) van je over kunnen nemen! -
Waarom kleding strijken?Ik strijk nooit en mijn kleding is niet kreukelig. Scheelt tijd. Kinderen hun kamer niet opruimen,laat ze er maar tegenaan lopen. Hebben ze geen schone kleding "jammer dan had je het op tijd in de wasmand moeten doen" Grote bakken in verschillende kleuren kopen.Ieder heeft zijn eigen kleur.Ligt in bijv de woonkamer troep van iemand dan gooi je het in zijn bak De bakken krijgen een vaste plek.Is de bak vol dan kieper je de bak leeg in de gene zijn slaapkamer. Trek de slaapkamerdeur dicht en denk maar "succes ermee" Laat ze er maar tegenaan lopen. Wel even de spelregels goed uitleggen. -
Myrthe Ja , ik denk dat er op eerste plaats een hele strenge aanpak zou moetenhelpen , en daarmee bedoel ik , geen kleren wassen , geen eten maken , dus eigenlijk staken , een paar dagen en ja je zal daarna wel eventjes wat meer werk hebben maar dan zullen ze eindelijk wat respect voor jou Myrthe gaan tonen en je helpen . Eigenlijk had je dit al veel eerder moeten doen , wens je veel sterkte