Soms ben ik mijn man zat
Onlangs stond ik te strijken, toen mijn man Ramon achter me kwam staan. Hij pakte me om mijn middel en zoende me in mijn nek. ‘Het is bijna onze trouwdag. Vijfentwintig jaar ben ik dan samen met jou, lekker ding. Ik verheug me op de komende vijfentwintig jaar. Kinderen het huis uit, dan hebben we eindelijk tijd om leuke dingen te doen.’ Bij de laatste zin daalden zijn handen af naar mijn billen. ‘Het is dat de kinderen nu thuis zijn, anders wist ik het wel,’ fluisterde hij. Misschien dat er vrouwen zijn die op zo’n moment opgewonden naar de slaapkamer rennen, maar ik ben er niet zo een. Ik voelde iets anders: een licht gevoel van walging. Getsie, dacht ik, ga weg! Maar als ik dit zo voel, vraag ik me af of hij wel de man is met wie ik de komende vijfentwintig jaar verder wil? Alleen, zonder de kinderen? We runnen samen een huishouden, verder delen we eigenlijk niets. En aantrekkelijk vind ik hem ook niet meer. Hij besteedt weinig aandacht aan zijn uiterlijk en zijn geurtjes staan ongebruikt in de kast. Een vriendin zei dat het normaal is dat ik na zoveel jaar deze gevoelens heb. Ook dat je elkaar soms niet aantrekkelijk meer vindt. ‘De eerste verandering begint bij jezelf,’ zegt ze. Ik moet zelf aan de bak om de leuke Ramon van vroeger terug te vinden, volgens haar. Of zijn deze gevoelens een teken dat ik beter nu de stekker eruit kan trekken? Diana (47)
-
Eerlijk gezegd kan ik bij berichten als deze goed nijdig worden. Er zijn mensen zoals ik, die een moord zouden doen voor nog een paar jaar extra met onze geliefden, maar dit schijnt een generatie te zijn die bij ieder minimaal gevoel van tegenslag er al de brui aan geeft. Geen enkele vorm van zelfreflectie, maar meteen 'de ander deugt niet meer'. Bah! Ga maar van hem af dan. Misschien dat hij nog iemand kan vinden die verder kijkt dan uiterlijk en sexuele aantrekkingskracht. -
nou dan ga je van hem af, zoek een ander(nog erger je gaat nu op zoek naar een ander en als het je dat gelukt is dan vertel je het je man)en kijken of je na een aantal jaren nog gelukkig met hem bent en anders ga je maar weer op zoek. Denk je er nou echt zo gemakkelijk over? En die geurtjes in de kast, misschien houdt hij er niet van, is hij er een beetje allergisch voor etc. Jij bent ook niet meer dezelfde persoon als toen, hij dus ook niet. Je verandert allemaal, gek hé? Je vriendin geeft je een wijze raad, zou het zeker opvolgen. -
Hoi Diana. Of ik het zélf geschreven heb; luie bankhanger zonder enige aandacht voor uiterlijk en kledingstijl, geurtjes koop ik maar niet meer en vakantie...?? Weekje Nederland Knuffel is standaard het pakken van vrouwelijke onderdelen en ja... walg!! Het gaat over jou dus kan ik je adviseren om een poging te doen het gesprek aan te gaan omdat hij wel een kans moet krijgen door n.a.v het schetsen van jouw gevoel in de relatie daar over na te denken wat hij er.mee kan of wil en zíjn beleving in kaart te brengen. Mijn ervaring is dat het wel goed kan komen als je samen meer gaat ondernemen door dagjes uit, weekje vakantie.... Probeer er wel voor te vechten want hiervoor uit elkaar gaan is zeker niet zaligmakend. Ik spreek uit ervaring dat een scheiding een enorme wissel trekt op jouw leven, dat van de kinderen en anderen om je heen en hoe stel jij jóuw leven voor. Is doemscenario maar hoe meer jij je gaat focussen op het 'zat' zijn hoe meer je huwelijk af zal glijden. Waar ben je op gevallen qua gemeenschappelijke interesses, zijn karakter, diverse kenmerken? Ga proberen samen te graven naar toen jullie nog geen dag zonder elkaar wilde zijn. Heel veel succes en laat je het weten over een poosje hoe het dán gaat? Liefs. Angel -
Het kan zo zijn dat het vuur helemaal weg is, maar als er ergens nog een heel klein vonkje is kun je er misschien nog wat vab maken. Ergens moet binnenin hem die man te vinden zijn waar je voor bent gevallen. Ik heb ook een periode gehad dat ik mijn man helemaal niet meer leuk vind. Nadat we samen een groot verdriet hadden doorgemaakt omdat een goede vriend overleed kwamen we dichter bij elkaar. Daarna gingen we samen een weekend weg en toen zag ik die man weer waar ik ooit voor gevallen was. De kunst is om de tijd te nemen om elkaar weer echt te zien. Dus gooi het bijltje er alsjeblief niet zomaar bij neer. -
Tsja.. je verteld niet of je zelf wél je best doet om er leuk uit te zien, of je bv een luchtje opdoet en leuke kleding draagt of het ook wel fijn vind om te bankhangen in een oude sweater.. Laat ik even denken van wel; dan vraag ik me af of je weleens met je man gepraat hebt hierover. Ik snap je wel denk ik; het idee dat je niets meer deelt -of niet veel meer- en dan die handen op je billen kunnen ervoor zorgen dat je denkt: dát is het enige wat hij nog met me wil: seks. Geen andere concrete plannen 'voor als de kinderen de deur uit zijn' zoals lange vakanties, het huis anders inrichten voor een nieuwe start samen ahw. Maar jij kan ook zeggen: 'nou, als de kinderen er niet waren had ik nu uit eten gewild ipv te koken. Dan had ik liever iets leuks aangetrokken, haar leuk, evt beetje make-up en wie weet een happy end aan het einde van de avond', je loopt een beetje te hard manlief, ik wil wel weer eens versierd worden! ;-) En ook echt zeggen wat je dwarszit, EN jezelf eens onder de loep nemen. Het is toch ook fijn een man die zo blij met je is en ik lees niets over drank, drugs of andere vrouwen. Wel dat hij gek op je is alleen hij uit het wat ongelukkig. Denk ik dan, jij weet zelf alleen hoe diep die weerzin zit. Praten is de enige manier, hoewel: je zou elkaar ook een brief kunnen schrijven, desnoods schrijf je hem een brief met alles wat je dwars zit. En je twijfels, wie weet denken jullie allebei weleens pff... ik ben niet zo zeker meer. Bedenk wel dat je een nieuwe fase ingaat en je hebt de leeftijd om een heuse midllife crisis te hebben: het moment dat je denkt: is dat nou alles wat ik uit het leven heb kunnen halen; als ik nog iets wil moet het NU. Of niet over 30 jaar i.i.g. Je hoeft niet alles samen te doen, probeer eens te bedenken of je dingen wil die je best alleen kan doen zonder te scheiden. Mijn vader is ooit een keer alleen naar Rusland geweest toen dat nog heel bijzonder was. Wilde hij een keer gezien hebben, mijn moeder absoluut niet, ze hield niet van de kou. Dus ging hij met een reisgezelschap, mijn moeder is naar Italië gegaan, ook met een groepsreis. Ze gunden elkaar van alles en er was vertrouwen. Gelukkig maar, kort daarop zijn ze beiden ziek geworden en nog voor hun 65e overleden. Ook hebben ze samen nog een lange reis gemaakt, echt de wereld rond, geëmigreerde vrienden van vroeger opzoeken in Nieuw-Zeeland en Australië enz. Dat deden ze wél graag samen. Praten is echt de sleutel en denk verder na over wat er opeens allemaal wél kan als je kinderen de deur uit zijn, je leven is nog lang niet voorbij neem dat aan van deze oude vrouw LOL maar kan wel opeens voorbij zijn.... Dus verknoei geen tijd met piekeren over wat je niet wil; denk na over wat je wél zou willen. Je man heeft mss ook plannen waarvan hij denkt: dat vind ze vast niet leuk, mijn leven gaat saai worden..... Maar hij houdt van je, jij van hem denk ik anders was het niet zo moeilijk voor je geweest: dan was je gescheiden. Je twijfelt veel te veel om nu al op te geven imho. Jullie hebben samen een gezin, de moeilijke tijd met kleine kinderen doorstaan en nog veel meer: geef niet te snel op en denk niet te snel: dat kan toch niet, waar een wil is is een weg. Vergeet niet te zeggen dat je op het moment geïrriteert raakt als hij sexuele toespelingen maakt en vooral waarom!! Dat je hormonen ws ook alle kanten opspringen en het wellicht goedkomt als je blij bent hem weer te zien als hij een weekje met vrienden is gaan vissen in Schotland. Ik noem maar wat hoor, ik bedoel maar dat getrouwd blijven niet uitsluit dat je ook dingen alleen kan ondernemen en de liefde weer opvlamt, geestelijk en lichamelijk. Heel veel sterkte ik hoop dat jullie eruitkomen samen! -
ps: Angel, ik vind het best bijzonder dat je weet hoe het is om te scheiden om die reden én dat je uit ervaring weet hoe het is om gescheiden te zijn, je zegt nl: - "Mijn ervaring is dat het wel goed kan komen als je samen meer gaat ondernemen." Maar ook: -"Ik spreek uit ervaring dat een scheiding een enorme wissel trekt op jouw leven, dat van de kinderen en anderen om je heen" Ik denk dan huh, hoe weet je dat dan?? En samen meer ondernemen is niet voor iedereen DE oplossing... soms is het juist fijn om eindelijk toe te komen aan dingen waar geen tijd voor was omdat er met kinderen altijd van alles moet gebeuren. Nu eindelijk tijd om in je eentje een schildercursus te doen op een vaste avond, gaan zwemmen, biljarten, schaken, paardrijden, uitslapen of met vriend(inn)en iets leuks te gaan doen. Zo heb je elkaar weer eens iets te vertellen als je thuiskomt, ook leuk! -
Beste Diana, dat je gevoel “minder” wordt kan ik me iets bij voorstellen. Meestal wordt het als minder gelabeld maar is het anders. Maar dat je een soort van walging voelde is in mijn visie niet oké. Misschien zou een relatie therapeut jullie verder kunnen helpen. Een van de grootste fouten die ik zelf merk in mijn praktijk is dat mensen zelf hun problemen willen oplossen en als het ze niet lukt dat ze dan de moed opgeven. Eigenlijk zou ik je adviseren zoek een goede relatie therapeut en geloof me je zult hier veel meer bereiken dan op je eigen kracht. Als dat niet werkt dan heb je in ieder geval een expert bezocht en weet je dat het einde verhaal is. Succes met alles!! -
Niemand kan jou vertellen wat te doen, we voelen niet wat jij voelt. Voor jou is het nagaan of je nog gelukkig bent in deze relatie en of je dat nog kunt worden. Daarbij is praten met je man uiterst belangrijk. Blijf in ieder geval niet uit gewoonte, gemakzucht of voor de kinderen. Een scheiding is een zeer zware tijd, maar als je daarna weer gelukkig kunt worden wel de moeite waard. Dus praten, voelen, kijken of er nog een mogelijkheid is om samen weer gelukkig te worden. Veel wijsheid en inzicht. -
Ja, je zal inderdaad zelf aan de bak moeten, zoals je vriendin je verteld. Uit het verhaal maak ik op dat je man nog steeds verliefd op je is. Eigenlijk kan ik hier wel wat boos om worden, de manier waarop je het beschrijft geeft mij het gevoel dat je jouw man niet waard ben, hij verdient beter. Je gedrag naar hem zal ook navenant zijn en je mag jezelf gelukkig prijzen dat hij jou de rug niet heeft toegekeerd. Eigenlijk zou ik zeggen, als je nog een béétje van hem houdt, ga van hem scheiden zodat hij een vrouw kan vinden die hem wél kan waarderen. Hoe het verder met jou vergaat interesseert mij minder. -
Jag heter Romina Abalos. Min man och jag har varit gifta i 12 år och har en son tillsammans och jag är för närvarande gravid. Han är änkeman. Han kom från en inflytelserik familj medan jag kom från en fattig bakgrund, vi bor i USA men vi är båda födda i Mexiko. Han har ett företag på Cypern. Han berättade att han ville utöka sin verksamhet där och ville investera i ett hus. Det var ganska plötsligt men jag höll med. Han besöker normalt varje månad. Men han ändrade sig och slutade besöka, han skickar bara pengar och ringer knappt eller tar mina samtal. Jag har en mode- och reseblogg på Instagram. Så en dag fick jag ett direktmeddelande från en kvinna, hon säger att hon har bevis på att min man har en affär med henne. Jag trodde inte på det först men hon skickade bilder som han hade skickat till henne, meddelanden mellan dem. Jag konfronterade min man och han bekräftade att allt vad damen sa var sant. Han sa faktiskt till mig att han ville skiljas och att han inte älskar mig längre. Jag gick igenom en sida på instagram en dag och såg en kvinna som berättade en historia om hur en man räddade sitt äktenskap. Jag skickade omedelbart ett direktmeddelande till henne för att bekräfta hennes historia och hon berättade för mig hur mäktig mannen är. hon gav mig hans mejl drokosu01@gmail.com och jag kontaktade honom. Han berättade för mig att min man var under någon slags mäktiga krafter och att han inte är i sina sinnen. Han kunde bryta krafterna och räddade mitt äktenskap från skilsmässa. Min man är tillbaka till den kärleksfulla make som han brukade vara och han klippte alla länkar med den andra damen. Han besöker hem oftare nu. jag och vår son besöker honom också och tillbringar semester med honom. Jag vill säga tack till den här store Guds man Dr Okosu men jag kallar honom Fader. Hans WhatsApp är +2348119663571 -
Beste Diana, Als ik je goed begrijp, dan zie je niet zoveel positieve dingen meer in je relatie. Je zegt dat je weinig deelt, en ik heb de indruk dat je de verbinding mist tussen jullie. En het slechts een soort oppervlakkig lichamelijk contact is, wat je man wil, waar jij veel meer wilt; samen lachen, samen dingen doen, interessant gevonden worden, een man hebben die moeite voor je doet. Eventueel zijn jullie in een negatief patroon geraakt. Ik vind het heel herkenbaar, alleen was er bij mij niet eens de sexuele Interesse, maar geen enkele interesse. Ik heb na vele jaren wikken en wegen, diverse uren relatietherapie, regelmatig en met tomeloze energie het "trekken aan een dood paard" moeten ervaren, praten en nog eens praten, besloten om de stekker eruit te trekken. Iemand vertelde me eens; je lichaam weet dingen soms beter dan jezelf; als je al zoveel walging voelt, dan ben je er misschien wel gewoon klaar mee. Een relatie moet van 2 kanten komen en als je een man hebt die er weinig energie meer in steekt dan houdt het voor jou op. Ik wens je heel veel sterkte. Relatietherapie kan ik je op zich wel aanraden, het is wel frustrerend als je zelf de enige bent die daar tijd en moeite in wil steken en vanuit je man komt niets terug. Hoe lief en aardig hij ook is. Soms is dat lief en aardig zijn niet genoeg. En dan is het tijd om verder te kijken. Verder vind ik dat mensen hier nogal snel negatief oordelen. In plaats van begrip te tonen, naar iemand te luisteren, iemand te steunen, wordt iemand aangevallen. Ik zou jou, de lezer, willen vragen om je oordelen en meningen uit te zetten en je in te leven hoe iemand zich voelt, die hier een probleem beschrijft, en daarna bedenken; wat zou deze persoon nodig hebben? Ik denk dat de wereld daar een stuk gelukkiger en harmonischer van wordt.