Robyns beste vriend houdt zijn homoseksualiteit geheim
De beste vriend van Robyn (27) valt op mannen, maar zij is de enige die dat weet. Niek (32) durft namelijk niet uit de kast te komen, omdat hij bang is voor de reactie van zijn familie en vrienden. Hoe kan Robyn hem helpen bij zijn coming-out?
“Tijdens een vrijdagmiddagborrel eind januari stond ik met mijn collega Niek in de te kleine bedrijfskeuken toastjes te maken, toen plots mijn hart sneller begon te kloppen. Eindelijk waren we eens een keer met z’n tweeën. Al sinds ik hem op het werk had leren kennen, voelde ik een spanning tussen ons. Toen hij zich naar me toe draaide om het kuipje eiersalade te pakken, pakte ik in een opwelling zijn arm beet. Ik keek hem diep in de ogen en verwachtte dat hij me zou kussen. Maar dat gebeurde niet. In plaats daarvan trok hij zijn arm los en deed hij een stapje achteruit.
‘Robyn,’ stamelde hij. ‘Nee, dit kan niet.’
‘Heb je een vriendin?’ vroeg ik.
Hij schudde zijn hoofd. ‘Nee, ik heb niemand,’ zei hij aarzelend. ‘Maar áls de liefde in mijn leven komt, dan zal het een man zijn.’ Ik zag dat hij schrok van zijn eigen woorden. Meteen legde hij zijn vingers op zijn lippen. ‘Tegen niemand zeggen hoor, het is een geheim.’ Hij keek om zich heen om te zien of er echt niemand in de buurt was en begon toen te vertellen.
Niek wist al jaren dat hij op mannen viel, maar dat hield hij verborgen voor de mensen om hem heen. ‘Mijn ouders en mijn broer zullen er kapot van zijn,’ zei hij. Hij was zelfs bang dat ze hem niet meer zouden willen zien. Daarom wilde hij het juiste moment afwachten om het te vertellen, maar wanneer dat moment dan zou komen, wist hij niet. ‘Misschien wel nooit,’ zei hij met een verdrietige glimlach. ‘En mijn vrienden zullen het ook niet allemaal begrijpen, ben ik bang.’
Mijn hart brak toen ik dit hoorde, er ging van alles door mijn hoofd. Waarom kon hij hier niet gewoon eerlijk over zijn tegen zijn familie en vrienden? Het was toch zeker 2020! Zelf kon ik in mijn familie en vriendenkring zeker acht personen aanwijzen die niet ‘gewoon hetero’ waren en ik kende niemand die daar ooit een probleem van had gemaakt.
Stiekeme ontmoetingen
In de weken daarna vertelde Niek me steeds meer over zijn worsteling met zijn geaardheid en hoe er in zijn omgeving naar homoseksualiteit werd gekeken. Onze gesprekken gingen steeds dieper en in korte tijd werden we de beste vrienden. Ook na werktijd trokken we steeds meer met elkaar op, vaak kwam hij dan bij mij thuis. Ik moedigde hem aan om eens op datingapps te kijken en luisterde naar zijn opgetogen verhalen over de contacten die hij had gelegd. Als hij bij me was, belde hij af en toe eens met iemand en dan hadden we de grootste lol om de gesprekken die hij voerde. Twee keer kwam het zelfs tot een stiekeme ontmoeting tussen hem en een leuke man, maar geen van die keren leidde het tot blijvend contact.
Bij mij kan Niek zijn wie hij werkelijk is en dat doet hij dan ook. Hij is nog steeds mannelijk en stoer, maar aan kleine dingen kan ik nu toch zien dat hij homo is. De manier waarop hij reageert op een mooie man op televisie bijvoorbeeld, of zijn reactie op mijn make-up en kleding. Niek heeft overduidelijk een ‘gay’ kantje. Hij bekende dat hij zich daar ook heel erg van bewust is en het voor anderen probeert te verstoppen. ‘Niek!’ riep ik uit. ‘Dat is toch enorm verdrietig?’ Hij haalde zijn schouders op. ‘Het is niet anders,’ verzuchtte hij.
Liefdesverdriet
Een maand geleden werd Niek stapelverliefd. Via een datingapp kwam hij in contact met ene Marijn en dat werd heel snel intens. Zijn ogen straalden als hij het over Marijn had en steeds wanneer hij bij mij binnenstapte, dook hij meteen de slaapkamer in om even een uurtje ongestoord met Marijn te videobellen. Ik was blij voor hem en gunde hem dit zo! Maar twee weken geleden liep het contact stuk, toen Niek eindelijk aan Marijn durfde te bekennen dat zijn familie niets van zijn geaardheid wist en dat dat voorlopig nog wel zo zou blijven. Dat was een dealbreaker voor Marijn. Ik ben er klaar voor om de liefde te beleven, met alles erop en eraan, schreef Marijn in een app aan Niek. Daar hoort geheimzinnigheid niet bij, dus kunnen we er beter nu een punt achter zetten.
Niek was stuk van verdriet, maar het was voor hem nog steeds geen aanleiding om eindelijk met zijn familie te gaan praten. ‘Ik ben er echt nog niet klaar voor,’ zei hij met tranen in zijn ogen.
Met mijn zus, die een vriendin heeft die lesbisch is, besprak ik de mogelijkheid om zelf met Nieks familie te gaan praten. ‘Niet doen!’ waarschuwde ze. ‘Dit is zíjn proces!’ Ze raadde me aan om me er niet mee te bemoeien. Maar ik wil zo graag dat Niek kan zijn wie hij is. Dat hij niet bang meer hoeft te zijn voor wat anderen over hem denken! Hoe kan ik hem aanmoedigen om open kaart te spelen en hem daarbij helpen?”
Tekst: Jet Hoogerwaard
-
Ik spreek uit ervaring als ik zeg, dat kan je niet. Dat is heel hard, maar hoe harder je duwt, hoe moeilijker je het hem maakt om zelf uit te maken waar zijn grenzen liggen. Bij de volgende 'Marijn' in zijn leven durft hij het misschien wel. En misschien durft hij het nooit en sneu als dat is, dan helpt pushen ook niet veel. Sterker nog, het zal dan ook een wig drijven tussen hem en de enige die hij hier tot nu toe mee vertrouwt. En alsjeblieft, wat je ook doet, houd je mond tegen zijn familie. Dit is niet jouw gevecht, hij zal je nooit meer vertrouwen als jij voor je beurt spreekt. Dus, zwaar als het is, laat hem dit zelf doen, op zijn eigen tempo. Hij is 32, geen tiener meer en hij is zich welbewust van de gevolgen die zijn coming out kan hebben. Blijf doen wat je nu voor hem doet. Geef hem de ruimte om bij jou zichzelf te zijn. Daar heeft hij jou voor nodig, na zijn coming out mogelijk nog meer dan nu. Je doet het nu goed. Laat hem verder zelf zijn eigen keuzes maken. -
'Maar ik wil zo graag dat Niek kan zijn wie hij is.' Dat zeg je, toch behandel je hem als een pubertje van 12. Even omdenken: dit IS wie Niek is: iemand die liever zijn grote liefde laat lopen om zijn ouders niet te hoeven vertellen dat hij gay is. Zijn familie en wat 'de mensen' van hem denken (misschien..) belangrijker vind. Meer een karakterkwestie; zou je ook zo reageren als een hetero man zo bang is voor wat men van hem denkt? Karakter is hier het sleutelwoord, niet zijn geaardheid. Als zijn ouders een vriendin af zouden keuren -als hij hetero was geweest- had hij het ws ook uitgemaakt. Treurig om aan te moeten zien maar zo is hij nou eenmaal. Accepteer dat, net zoals je accepteert dat hij gay is. Ik ken ook een jongen, zoon van een vriend van me die toen hij uit de kast kwam tgo 'iedereen' te horen kreeg dat hij niet zo gek moest doen, het was maar een fase enz enz. Hij leidt nu gespreksgroepen voor jongens als Niek en ja, daar zitten jongens en mannen tussen die uitgekotst zijn door hun familie. Midden in de Randstad, niet in kleine christelijke dorpjes waar je dat zou verwachten. Maar ze zijn wel vrij in hun doen en laten. Zien ook in dat hun familie niet spoort en krijgen nieuwe 'familie' waar ze zichzelf kunnen zijn. Niet mee bemoeien dus, of hooguit zeggen dat hij toch echt maar 1x leeft en zichzelf dit aandoet. Treurig maar zijn keuze.. En vwb zoon van vriend: de familie is bijgedraaid. Onverwacht maar het is een lieverd en ze mistten hem gewoon. Kan ook nog. Ik vind het eerlijk gezegd ietwat vreemd op die leeftijd nog zo je oren naar je familie laten hangen maar goed, zulke mensen bestaan. Hij heeft er last van, en zou niet moeten daten als hij toch geen relatie wil of alleen stiekem. Heb te doen met die jongen die hij aan de kant schoof, die werd ook even met zijn neus op de feiten gedrukt: je bent gay en dat is verschrikkelijk, geheim houden maar. Gelukkig koos hij eieren voor zijn geld. Stop met medelijden hebben en wijs hem erop dat hij dit zichzelf aandoet daar heeft hij meer aan dan een ja-knikker.. -
Verschrikkelijk dat dit nog steeds gebeurd, zoals je al schrijft: we leven in 2020! Heb je enig idee waaróm Niek niets aan zijn familie wil vertellen? Mijn beste vriend is ook homo. In zijn familie was het woord "homo" een scheldwoord. Bij alles wat iemand verkeerd deed, was het: "kom op Homo, doe eens normaal" of "sjonge, wat een homo!" Toen mijn vriend uiteindelijk uit de kast kwam, reageerden zijn ouders anders dan verwacht. In plaats van verdrietig of boos, riep zijn moeder "Oooh, eindelijk. Ik wíst het, ik wíst het!" Jij kan niks doen. Dit is zíjn proces. Forceren helpt niet, er voor hem zijn, dat is alles wat je kan doen. En respecteren dat dit zijn keuze is. Voor hem is het vooral heel jammer dat hij zo "opgesloten" zit. Dat gun je niemand. -
Je kan hem adviseren om naar homo bijeenkomst te gaan. Je hebt toch van die bijeenkomsten waar mensen heen gaan om over hun geaardheid te vertellen en tegen welke problemen ze aanlopen en zo elkaar heloen en tips geven? Tevens kan je vertellen dat echte liefde alles overwint en dat zijn ouders er eerst misschien afwijzend op reageren maar als ze echt van hem houden en hij zelf er niet te spatisch over doet dat hij homo is dat ze het heus wel op den duur gaan accepteren. Ik denk ook dat hij het eerder zo denkt omdat hij het zelf nog niet geheel heeft geaccepteerd heeft dat hij homo is en er een issu van maakt. Probeer dit rustig uit te leggen en laat hem zelf ontdekken en uitvogelen hoe hij er mee omgaat