Niemand begrijpt waarom Joyce haar man verliet
Joyce (36) besloot om te scheiden van Vincent, maar niet iedereen begreep haar beslissing. Haar huwelijk was toch niet slecht? Daarom kan ze nu nergens terecht als ze het moeilijk heeft met de gevolgen. Ze heeft hier immers zelf voor gekozen.
-
Natuurlijk is het regelmatig zwaar en wil je je verhaal kwijt of wat ondersteuning / hulp bij sommige dingen. En NEE, ze hebben geen gelijk . Je moet dus alles zelf zien op te lossen omdat je zelf wilde scheiden ? Rare gedachtengang. Ik heb bijvoorbeeld zelf gekozen voor een baan in de zorg, heel fijn en mijn eigen keus. Maar dat wil toch niet zeggen da ik elke dag fluitend naar mijn werk moet gaan.? Vraag me wel af in je hele verhaal of de vader nog iets toevoegt aan de relatie met zijn dochter . Hoe is de zorg voor haar verder verdeelt ? -
Jeetje wat een nare reacties. Alsof de mensen die nog in hun relatie zitten nooit klagen of even van zich af willen praten over de dingen die daar niet lekker gaan. Moet je dan tegen hun zeggen: niet zeuren je hebt voor deze relatie/situatie gekozen? Ik zou toch eens rustig het gesprek aan proberen te gaan met vriendinnen/ zus e.d. En uitleggen dat ondanks dat het jouw keuze was het gewoon zwaar is. Ik wens je heel veel sterkte. -
De reacties die je krijgt zijn vaak een eerste reactie van iemand die nog niet zo goed na heeft gedacht. Van je eigen familie kun je inmiddels wel wat anders verwachten. Ik heb toen ik zwanger was ook de keus gemaakt om door te gaan met mijn studie. De combinatie van kind en studie is pittig, zou ik niet af en toe mogen klagen? Wel toch en dat mag jij ook, ondanks dat je achter je keuze staat is het soms zwaar. Probeer in een gesprek uit te leggen dat het soms zwaar is, maar zorg ervoor dat je niet teveel klaagt, want dat verpest de relatie nog meer. Het beste zou zijn als je een of twee mensen kan vinden bij wie je jezelf mag zijn en waar je mag klagen. Je kunt helaas niet iedereen aan jouw kant krijgen. -
Ik kan me jouw situatie wel indenken, maar me ook verplaatsen in de gedachtegang van je familie. Heb je al eens geprobeerd om uit te leggen dat het best zwaar is om in je eentje je dochter op te voeden en om te gaan met alle consequenties die de scheiding heeft meegebracht? Scheiden wordt in heel veel gevallen onderschat. Er komt zoveel bij kijken, maar als je niets meer om je partner geeft is het ook niet goed om maar bij elkaar te blijven. Jij hebt de keus om te gaan scheiden gemaakt, maar ik vind niet dat je daarom niet mag "klagen". Dat doen we tenslotte allemaal wel eens. Heb je geen vriendin of kennis die hetzelfde heeft mee gemaakt en waarmee je wél goed over deze dingen kan praten? -
ik vind het heel knap van je dat je de stap hebt gemaakt, dat doe je niet zomaar en je hebt er duidelijk over nagedacht. Dat het wat tegenvalt, ja dat kan ik me goed indenken. Maar dat je niet mag en kan 'klagen' is wel raar hoor. Het lijkt wel alsof men wilt dat je ervoor gestraft moet worden omdat je die keuze hebt gemaakt want jullie pasten toch goed bij elkaar? Je familie tja die kan je niet afschrijven maar je vriendinnen zouden wel eens wat meer begrip kunnen tonen en anders zijn ze geen goede vriendinnen. Mocht iemand eens een keertje klagen over hun werk, klussen aan huis of wat dan ook, dan kan je ook zeggen 'ja hoor eens, dat is je eigen keuze'. Als ze je niet begrijpend aankijken dat kan je zeggen 'dat krijg ik ook altijd te horen'. Of zoiets. Sterkte ermee -
Hallo Joyce, Pas in moeilijke situaties leer je pas je échte vrienden kennen en nu zie je dat er maar weinig over blijven helaas....maar de keiharde werkelijkheid! zo laten de meesten je vallen als je teveel klaagt of zeurt in hun ogen. Dan weet je ook wat je moet doen mochten zij het eens een keer zwaar krijgen! Heel jammer maar zo gaan die dingen nu eenmaal...Ik zou me niet meer tegenover die mensen uit laten over hoe moeilijk je het soms hebt maar schrijf het eens van je af, maak een blog of zoek lotgenoten of maak een lotgenotenclubje. Misschien zijn er meerdere gescheiden dames in jouw omgeving die er zin in hebben om eens met elkaar te kletsen, te praten, en elkaar te helpen waar nodig. Vaak zijn er meer mogelijkheden dan je denkt. Misschien is er een buurmeisje die voor een paar euro op jouw dochter wil passen als je eens eventjes wat voor je zelf wilt doen. Of er is vast wel een klussendienst of handige buurman die jou kan helpen als er klusjes zijn. En hardlopen kan bijvoorbeeld ook als je dochter bij de vader is, op school is of als ze in bed ligt...dan ga je niet zo ver en neem je de mobiele telefoon mee...ze is misschien al wel zo slim om mama te kunnen bellen als er wat is. Het zijn maar een paar tips, maar het kan zoveel helpen! En voor leuke uitstapjes die duur zijn zou je een bijbaantje kunnen zoeken zodat je er voor kunt sparen! Succes! -
Helaas weet ik wat het is, ik heb ook de keus gemaakt om te scheiden, en tot op heden alles alleen moeten oplossen. Maar ze hebben absoluut geen gelijk, als je niet gelukkig bent, moet je dan maar bij iemand blijven omdat familie en vrienden dat vinden. Ik heb de keus gemaakt om voor mijzelf te kiezen, en ik ben enorm gelukkig. Mijn mening, het is hun gemis niet dat van jou. Kies voor jezelf en wees gelukkig! Je hebt niet voor niets de keuze gemaakt om te scheiden. Er komt een dag dat iedereen die zich tegen je gekeerd heeft wakker word, en beseffen wat ze je aangedaan hebben. Heel veel sterkte toegewenst!