Monica is woest op haar collega
Monica (37) is boos op haar collega-docente Leandra. Die is namelijk stiekem met een hartstikke leuk idee van haar aan de haal gegaan en maakt daar nu mooie sier mee bij het management. Moet Monica de confrontatie aangaan met haar collega of kan ze maar beter haar mond houden en het laten gaan?
“Drie jaar geleden begon ik op een middelbare school als docent Duits. Zoals op elke school, wordt er bij ons verwacht dat je niet alleen lesgeeft, maar je ook op andere manieren inzet, bijvoorbeeld bij de organisatie van excursies, open dagen of ouderavonden. Vorig jaar heb ik ervoor gekozen om me aan te sluiten bij de activiteitencommissie, een groep docenten die elk jaar meerdere dagdelen vult met leuke bezigheden.
Begin dit schooljaar maakte ik voor het eerst kennis met Leandra, docente maatschappijleer. Ze was al jaren lid van de activiteitencommissie, maar een tijdje uit de running geweest wegens ziekte en een langdurig revalidatietraject.
‘Blij om weer terug te zijn?’ vroeg ik vriendelijk, tijdens de eerste vergadering waarop we elkaar tegenkwamen.
‘Ach, wat zal ik ervan zeggen?’ antwoordde ze. ‘Het is beter dan op bed liggen.’
Tijdens de koffiepauze knoopte ik een praatje aan om haar beter te leren kennen, en dat was een leuk gesprek. Dus daarna zochten we elkaar af en toe tussen de lessen door op, gewoon om bij te kletsen. We bespraken dan vooral dingen die we tijdens de les meemaakten.
Verbijsterd
Op een dag kwam ik door een van mijn leerlingen op het idee om ze als opdracht een vlog te laten maken. De groep had wat moeite met een grammaticaregel, dus bedacht ik dat ze in een vlog aan hun kijkers moesten uitleggen hoe de regel in elkaar zat. Enorm effectief, want ze gingen actief aan de slag met de leerstof en iedereen in de klas had uiteindelijk een voldoende.
Ik sprak met Leandra over mijn ervaringen. ‘Dat vloggen werkte toch goed! Het zou op veel meer manieren ingezet kunnen worden. We zouden bijvoorbeeld eens een vlogmiddag kunnen organiseren, waarbij de leerlingen aan de slag gaan met filmpjes maken. Of jij zou ze bijvoorbeeld voor maatschappijleer de opdracht kunnen geven om iets over de school te maken. De filmpjes kunnen dan ook nog ingezet worden als promotiemateriaal voor de school!’
Ik was van plan om het idee in te brengen tijdens de eerstvolgende vergadering van de activiteitencommissie. Daar kreeg ik helaas niet de kans voor. Voordat ik erover kon beginnen, nam Leandra het woord en vertelde ze dat ze al bij het management was geweest met het plan.
‘Ik heb voorgesteld om de kinderen tijdens maatschappijleer de opdracht te geven om filmpjes te maken over de diversiteit hier op school. En dan kunnen we die filmpjes meteen gebruiken als promotiemateriaal voor de open dagen!’ Triomfantelijk keek Leandra om zich heen. Ik was verbijsterd. Ging ze nu onbeschaamd aan de haal met mijn plan? En meteen bij het management nog wel, zonder mij van tevoren in te lichten? Er werd enthousiast gereageerd en de aanvullende ideeën vlogen over tafel. Ik hield mijn mond. Ik denk dat ik gewoon te overrompeld was om iets te zeggen.
Zoals het vaak gaat in dit soort gevallen: als je eenmaal thuis bent en in alle rust hebt nagedacht over de situatie, pas dan bedenk je wat je eigenlijk had moeten zeggen. De ene rake opmerking na de andere kwam in me op. Te laat, ik had die middag scherper moeten zijn. Ik baalde als een stekker.
Kinderachtig
Het blijft knagen. Vooral ook omdat het plan door iedereen op school wordt omarmd en er inmiddels al heel wat is ontstaan rondom het vloggen. Ook de leerlingen zijn enthousiast. En Leandra krijgt daar alle credits voor. Ook van onze teamleider. Zo oneerlijk! En Leandra? Die doet net alsof haar neus bloedt.
Mijn man zegt dat ik onder vier ogen eens een hartig woordje moet wisselen met Leandra. En dat ik dan gerust kan zeggen dat ik haar een achterbaks sekreet vind. Dat heb ik overwogen, maar hoe graag ik dat ook zou doen: wat schiet ik ermee op? Misschien draait het uit op ruzie of een ordinair welles-nietesspelletje en daar zit ik niet op te wachten.
Mijn moeder gaf me een heel ander advies: ‘Geef haar een koekje van eigen deeg! Vertel aan het management hoe het zit. Of kom er de volgende vergadering op terug en vertel dan dat het jouw idee was. Gewoon op een rustige manier, zonder dat je Leandra daarbij aankijkt.’
Het liefst zou ik dat inderdaad doen, zodat het voor iedereen duidelijk is. Maar een vriendin van me raadde me dat weer ten zeerste af. ‘Dat komt wat kinderachtig over, Monica. Het gaat toch om de kinderen, niet om je eigen ego? Bovendien, niet iedereen zal je geloven, vooral niet als Leandra ertegenin gaat. Staat niet heel sierlijk.’ Daar zit ook wel wat in, maar als ik mijn mond houd, blijf ik zitten met een vervelend gevoel. Ik vind het gewoon zo onrechtvaardig. Wat kan ik hier nu mee?”
-
Her last je niet tot haar niveau. Je weet nu dat je aan haar hebt. Goeie ideeen in het vervolg voor je houden tot het bij een vergadering te sprake kan komen. -
Hoewel ik begrijp dat je haar het allerliefst eens goed de waarheid zou willen vertellen waar iedereen bij is, zou ik dat als ik jou was niet doen. Je kunt (helaas) nu niet meer bewijzen dat ze aan de haal is gegaan met jouw idee en dus vrees ik dat je als jaloers kreng zult overkomen. Dan maak je meer kapot dan je lief is. Laat maar gaan. Even slikken, maar dit is vast niet de laatste keer dat je een goed plan weet te verzinnen. En daar ga je de volgende keer eerst zélf mee naar het management. Troost je met het idee dat ze waarschijnlijk meer leuke ideetjes van andere collega's gaat jatten en dan loopt ze vanzelf tegen de lamp. -
'@Helen, wat kost dat nou nog, zo'n wondergenezer? Heeft hij ook alle herinneringen van je man met een andere vrouw die vast je humeur verpesten weggetoverd of moet je gewoon vergeten en vergeven? En hoelang duurt zoiets ik vind het fascinerend!! Hoe dan ook, over je collega: ik heb ooit ook zoiets meegemaakt. Liep wat anders dan bij jou maar een collega wilde ook pronken met 'mijn' veren. Ook als uitzendkracht weleens suggesties gedaan over veranderingen. Dan werd het plan als 'belachelijk' afgeschoten. Later hoorde ik dat zodra ik weg was mijn plan in werking trad. Moest er eigenlijk wel om lachen, wat een treurig mens ben je als je ideetjes van anderen moet pikken. Wel weet je nu wat je aan jouw collega hebt, hou maar een beetje afstand. En verder is het bijna een compliment, ze is dus blij omdat ze met JOUW plan de hemel in geprezen wordt. Je kan het nog eens laten vallen tijdens een bespreking of zo, dat je het ooit eens uitprobeerde, hoe dat uitpakte en hoe blij bent dat je collega er zo mee aan de slag is gegaan. Met vriendelijke lach, dat ze je werk uit handen heeft genomen, fijn dat het werkt zoals je hoopte die eerste keer! ;) Goed voor je ego, en verder zou ik het lekker laten gaan. Ze zal er echt geen ton per jaar meer door gaan verdienen. En zelf weet ze diep van binnen dat alle complimenten éigenlijk voor jou zijn.. ; -
Hoi Monica, Wat je misschien zou kunnen doen is bij de volgende vergadering het gesprek richting het vloggen brengen. Geef aan dat het programma super goed bedacht is en meteen erachteraan dankzij een leerling uit jouw klas, gezamenlijk op het idee zijn gekomen. Natuurlijk ook meteen je voorbeeld vlogs met data laten zien. Je kan ze ook meteen mededelen dat de leerlingen in het bedenken van juist zulke stunts gemotiveerd raken en of er misschien een leerlingenraad kan worden opgezet? Dan heb je in ieder geval kunnen zeggen dat het hele idee niet van haar komt en je strijkt niet zelf met de eer op. Succes -
Ik zou hier ook zo slecht tegen kunnen. Ik zou het aan mijn teamleider aangeven eerlijk gezegd, je hebt het al eerder gedaan met je leerlingen en dat het idee daaruit voortkwam, daar is ook bewijs voor. En dat die ideeën dus van jou waren en je je hier ontzettend rot over voelt dat ze doet alsof het van haar kwam. Dat de teamleider hier verder niets mee hoeft, maar dat je het wel kwijt wilde. Ik zou het dus zeker niet in het hele team gooien. -
Ik vind zeker dat je haar er op aan moet spreken en dat je dan direct zegt dat ze nu de kans heeft om dit zelf te gaan vertellen. Ik kan mij niet voorstellen dat het haar lekker zit.. maar dat kan ze misschien weg drukken als jij je zo passief opstelt. Zij mag het gaan vertellen en anders zou ik zeggen doe jij het. Niet a publiek... dat mag ze zelf doen. Wat een akelig mens -
Ik zou dezelfde stappen ondernemen. Ga met een goed idee naarr het management.Zeg dan Leandra kwam met mijn idee om te vloggen en ..... dat heeft goed uitgepakt en nu heb ik weer idee om..... Zeg daarna bij de commissie Leandra kwam vorige keer met mijn idee om te vloggen en nu heb ik weer een goed idee en ben naar het management geweest en dat is.....