Moet mijn broer stoppen met zeuren over geld?
Mijn ouders hebben drie kleinkinderen: ik heb een tweeling van drie jaar en mijn zus Becca heeft een dochter van acht. Mijn broertje, Ronald, heeft nog niet eens een relatie, dus of hij ooit vader zal worden, weet ik niet. Mijn ouders hebben voor elk kleinkind een spaarrekening geopend waarop ze per maand een bedrag storten, tot aan de achttiende verjaardag van de kinderen, tenzij mijn ouders voor die tijd zouden overlijden. Een snel rekensommetje vertelde ons dat er dan ruim tienduizend euro op elke spaarrekening zou staan. Ongeveer een jaar geleden kwamen de spaarrekeningen ter sprake tijdens een familiebarbecue. Mijn broer kwam er later op terug, hij vond het niet eerlijk. ‘Ik zou graag kinderen willen in de toekomst, maar dat zal nog even duren. Stel, dat gebeurt over vijf jaar, en pa en ma zijn er na twee jaar niet meer. Dan heeft mijn kind veel minder dan jullie kinderen!’ Ik vond het vervelend dat hij zich achtergesteld voelde en adviseerde hem om met pa en ma te gaan praten. Misschien zouden ze alvast een spaarrekening kunnen openen voor zijn toekomstige kinderen? Pa en ma piekerden er niet over. ‘Ons geld, wij bepalen wat we ermee doen. We nemen je wel een keer extra mee uit eten.’ Dat antwoord zit hem niet lekker, dus komt hij er telkens weer op terug. Mijn zus vindt dat hij genoeg krijgt en moet ophouden erover. Maar er moet toch een oplossing te vinden zijn waar we allemaal happy mee zijn? Of hebben mijn ouders en zus gelijk en moet hij stoppen met zeuren? Noor (33)
-
Ik zeg: stoppen met zeuren. Het geld is voor de kleinkinderen, niet voor jullie. Anders zou jij tegenover je zus kunnen miepen dat haar kind al langer geld krijgt dan die van jou, of kan zij miepen dat jij dubbel krijgt omdat je een tweeling hebt. Om je broer nu ook een bedrag te geven omdat hij het niet eerlijk vindt, ik toegeven aan emotionele chantage. Want als die kinderen van hem er nooit komen, kan hij met dat bedrag mooi zelf aan de haal gaan (ik ga er hierbij vanuit dat noch je zus, noch jij aan het geld van jullie kinderen komen). Misschien, om ervoor te zorgen dat hij niet door blijft zwammen, zouden jullie ouders in hun testament een bedrag kunnen wegleggen voor een kleinkind van jullie broer, voor het geval dat ze er dan niet meer zouden zijn. Verder zou ik blij zijn met jullie gulle ouders en je schouders ophalen over het gemekker van je broer. -
Bekend verhaal, hier in de familie ook goldiggers en zielige mensen die altijd geld nodig hebben. Advies voor de familie; gelijk afkappen en terug leggen bij je broer. Zíjn gevoel, zíjn probleem en zal nooit tevreden zijn want nu zeurt hij om geld voor kinderen die er niet zijn, straks is het weer wat anders. Laat hem een goede baan zoeken en herinner hem eraan dat de sfeer in de familie niet beter wordt door zeuren om geld. Nogal primitief. -
Hij zou juist blij moeten zijn dat zijn ouders wat geven aan de kleinkinderen. Mijn schoonouders zijn gierig. Geven nooit wat aan de kleinkinderen zelfs niet voor een rapport of diploma. Dat doet mij verdriet. Niet dat ze wat persé moeten geven maar ze gedragen zich niet als een opa of oma. Dus als ik zie dat een opa of oma een uitje doet met een kleinkind of iets leuks van de vakantie mee neemt dan denk ik gelijk "wat een geweldige opa en oma" Hij moet juist zijn ouders koesteren dat ze dit doen voor de kleinkinderen. Maarja hij denkt er gaat indirect geld naar mijn zussen en omdat ik geen kinderen heb krijg ik niets. Hij voelt dat als oneerlijk en kan dat stukje kind en kleinkind niet los van elkaar zien. Zeg tegen je broer als hij een kind heeft en ze overlijden dat hij dan als compensatie wat meer kan erven.Maar dat jullie er daar tegen die tijd er wel uitkomen.Dat je nu nog niet op de zaken vooruit gaat lopen. Dat je blij bent dat je kinderen zulke fijne opa en oma zijn en blij bent dat iedereen gezond is en zich financieel kan redden. -
Ik kan je broer wel begrijpen, maar... Jullie ouders zijn degene die beslissen. Ik kan alleen adviseren dat zij alles wat ze met hun geld willen, vast laten leggen. Zo kan niemand er meer over zeuren. -
Ik lach me rot, sorry maar boos worden omdat je nog niet in aantocht zijnde en mss wel nooit bestaande kind geen spaarpotje krijgt.. Hoe kan je nou geld geven aan iemand die niet bestaat.. koekoek! Broers en zussen erven evenveel en de kleinkinderen niks, daarom dat spaarpotje. Wie weet komt er nog een tweeling bij, ligt eraan hoeveel geld opa en oma hebben en of er nog steeds zoveel p.m. in dat potje gaat. Ook het toekomstkijken vind ik knap, hoe weet je nou hoeveel je spaart in die tijd. Rente kan stijgen en zoveel is het nou ook weer niet; koop aandelen maar dat terzijde. Zit meer achter denk ik. Broer voelt zich achtergesteld en dat mag, alleen denk ik dat hij niet goed weet hoe dat aan te snijden. Dus gaat het over geld; hullie krijgen meer dan ik.... Ken het gevoel wel, toen ik 18 werd kreeg ik een luie stoel met brandschade voor op m'n kamer, ik woonde op kamers. Broer kreeg een tweedehands Ford Escort, in prima staat en pa en ma betaalden nog jaren zijn boetes en verzekering. Dat deed pijn al zweeg ik er verder over. Broer is 1 jaar ouder, deed niks en ik werkte/studeerde me te barsten. Een symptoom hoe het bij ons ging uiteraard; die auto kon me niet schelen maar wel dat ik iets met schade kreeg van 5 tientjes...zegt iets over de verhoudingen net als hier. Denk ik, verhaal is zoals meestal hier nogal vaag en onvolledig... En er komt nooit antwoord van de schrijfster. NOOIT. Je zou bijna denken dat iemand op de redactie iets bedenkt, klopt dat? -
Het geld is van je ouders. Dus je broer heeft nergens recht op. Als ze komen te overlijden erft hij vanzelf wat. Maar hij is oud genoeg om zijn eigen geld te verdienen. Zeuren om geld voor kinderen die nog niet bestaan vind ik knap associaal. -
Beste Noor, Allereerst klopt het dat jullie ouders zelf bepalen waar hun geld heen gaat. Jouw ouders hebben dit besloten voor hun kleinkinderen niet voor hun kinderen. Stel je voor dat hij nooit kinderen zal krijgen? Dan is dat zo! Hij moet zelf met zijn emoties aan de slag gaan want daar zit het probleem, niet bij je ouders hoor. En jij wil denk ik harmonie bewaren in jullie familie maar dat gaat helaas niet als niet iedereen meewerkt dus ook je broer.