‘Hoe kan ik mijn kind helpen?’
Mijn man en ik hebben al vanaf oktober discussies over onze zoon, Kai. Die is nu negen en zit in groep zes, op een leuke basisschool. Hij heeft het er altijd naar zijn zin gehad, maar dit jaar niet. Ik heb hem zó vaak met een gezicht dat op onweer stond van het schoolplein zien komen… Hij vindt zijn juf verschrikkelijk. Volgens hem krijgt hij altijd de schuld van alles en schreeuwt ze in de klas. Het is zelfs eens gebeurd dat hij huilde, omdat hij niet naar school wilde. Hij had zijn huiswerk niet gemaakt, omdat hij de opdracht niet begrepen had en was bang om het te zeggen. Voor mij is de oplossing makkelijk: er is nog een groep zes, met een meester waar Kai het wél goed mee kan vinden. Hij kan daar aansluiten. Ik wil erover praten met de directrice, haar uitleggen dat het niet klikt tussen Kai en de juf en dat het zijn leerprestaties beïnvloedt. Ik wil voorstellen om Kai naar de andere groep zes te laten gaan, zodat hij de laatste maanden in dit belangrijke schooljaar goed kan afronden. Maar mijn man vindt dat Kai ermee moet leren omgaan dat hij tegenover iemand staat met wie het niet klikt. Dat hij dit in het echte leven heus wel vaker zal tegenkomen. Ik vind Kai hier nog te jong voor, maar ik wil liever ook niet achter de rug van mijn man om naar de directrice gaan. Wat kan ik anders doen om Kai te helpen? Julie (35)
-
Allereerst begrijp ik je vraag heel goed. Ik zou in de eerste instantie met je man praten en overtuigen hoe jij het ziet. Natuurlijk moeten kinderen wennen aan diverse mensen en situaties, maar niet zo! Dit kan traumatisch in zijn geheugen blijven. Ik neem aan dat een kind ook in positieve vorm zich mag gaan ontwikkelen? En ook mag leren hoe huiswerk te maken? Daarna stel ik zeker voor om met directeur te praten en meestal weet een directeur echt wel wat hij in huis heeft. Ik ben blij dat je met deze vraag komt zodat ook andere mensen erover na kunnen denken als kinderen aangeven dat het niet klikt op school. Dat is ook zo iets, als het bij ons als volwassenen niet meer klikt gaan we toch ook weg? Waarom mag een kind dan niet naar een andere klas? Succes met alles -
Wiens belang staat voorop? Ik denk dat je toch nog een gesprek moet aangaan met jouw man en uitleggen dat je dit niet kunt negeren. Je kind geeft m.i. zeer duidelijke signalen af. Emotionele veiligheid in een groep is zo van belang. En vraag je kind hoe hij het ziet en wil. -
Waarom niet eerst eens even een praatje met die juf gaan maken dacht ik meteen. Kai zou weleens een enorme manipulator kunnen zijn. Een snowflake noemen ze dat. Met een twirling-moeder. Waarom help je hem niet met zijn huiswerk als hij de opdracht niet snapt, of zijn vader. Dat deed ik toen mijn kind huiswerk kreeg va groep 6. Je wilt nu heel sneaky achter de rug van die juf om naar de directeur stappen die vast gaat vragen waarom er geen gesprek tussen jullie als ouders en haar als leerkracht heeft plaatsgevonden. Blijkt dalijk dat Kai een ettertje is en alleen kan roepen ik ga thuis vertellen dat je een rotjuf bent en dan regelen mijn ouders wel dat ik in de andere klas kom. Achterbaks ook, je passeert die juf alsof ze een roofdier is waar niet mee valt te praten. Of wil je niet horen wat zij over Kai heeft te vertellen. Wat als ze tegen hem schreeuwt omdat het gewoon een rotjoch is dat andere kinderen pest, treitert of slaat. Dingen steelt en kapot maakt. Zulke kinderen ken ik ook en janken als baby's als mamma ze op kwam halen. Heeft Kai ook noooooit iets fout gedaan, kan hij er noooooooit wat aan doen? Meteen uit de klas halen zonder overleg met juf en de andere kinderen is raar, gaat ook niet gebeuren in het onderwijs. Alleen als hij regelmatig klappen krijgt en niemand grijpt in. Deze snowflake moet gewoon nog leren dat de wereld niet om hem draait en dat hij gewoon zijn huiswerk moet maken. Om hulp vragen als hij wat achter loopt en het als enige niet snapt. Hoort erbij als je kinderen hebt. Zeg hem dat maar eens en ook dat hij nog veel meer mensen gaat ontmoeten op de middelbare school die maling hebben aan snowflakes en ze niet ontzien. Ook later in zijn leven. Zielig dat hij leert dat je met boos kijken en janken je zin kan krijgen dat gaat hem opbreken later in het leven. Vast niet wat je wil horen maar denk even niet aan jezelf maar aan dat kind. En of je hem wel genoeg steunt met huiswerk en weerbaar zijn voor zover nodig. Dat weet je pas als je met z'n juf praat. Of nog beter laat het aan je man over, laat hem eens vragen aan die juf wat Kai voor gedrag laat zien op school. En luister naar wat ze zeggen ook al blijkt Kai helemaal geen leuk kind te zijn. Valt wel op dat je niks zegt over andere kinderen op school of uit zijn klas. Heeft hij wel vriendjes of is hij een buitenbeentje.. -
Zeker een signaal wat je serieus moet nemen: school moet leuk zijn, voor elk kind maar op sommige vlakken ben ik het ook met wijsneus eens Het is verstandig om eerst eens even met de juf te gaan praten. Als ze een goede juf is neemt ze het signaal serieus en zal zij stappen ondernemen om de relatie tussen haar en Kay te verbeteren. Hou wel in het achterhoofd dat als je zoontje een standje van haar krijgt dat het ook in ieder geval voor een deel misschien wel terecht is. Zij is de volwassene in deze partij en zij is niet voor niets juf geworden, ze heeft vast het beste voor met elk kind in haar klas. ook met Kay. -
Zou je niet eerst eens het fatsoen opbrengen om het één en ander na te vragen bij de juf zelf, voordat je op hoge poten naar de directie stapt? Ik snap dat je je zoon in bescherming wilt nemen, maar waartegen dan precies? Ik bedoel, niet om lullig te doen, maar je kind is 9. Die kan dan misschien wel (terecht of niet) op zijn kop hebben gekregen omdat hij zijn huiswerk niet had gemaakt, maar is daar alles mee gezegd? Heeft je zoon het misschien niet een tikkeltje overdreven? Praat met de juf, als volwassen mensen. En leer je zoon dat er consequenties zitten aan bepaald gedrag. Wie weet is het niet meer dan een storm in een glas water. -
Je zoontje ging eerst met plezier naar school nu niet meer. Dan kan een schooljaar wel erg lang duren. Soms heeft ene kind niet zo'n klik met de juf maar dan is het wel vol te houden. Maar als je kind niet meer met plezier naar school gaat en bang is dat de juf boos op hem word dan moet je ingrijpen. Ga eens praten met de juf en vraag haar kant van het verhaal. Als je daar niets mij opschiet dan kan je altijd nog naar de directrice. Maar wat wil je zoontje zelf. Heeft hij als zijn vriendjes in die klas zitten, want misschien wil hij niet van klas veranderen? -
Ik heb dezelfde situatie meegemaakt alleen zat mijn zoon in groep 5 (combinatiegroep 5/6). Ik ben eerst persoonlijk alleen een gesprek aangegaan met de juf. Huilend vroeg zij zich hardop hoe een kind zo vreselijk kon liegen. Ik was echt de enige volgens haar die klaagde en zij vroeg naar onze thuissituatie. Ze manipuleerde zo dat ik aan mijn eigen kind ging twijfelen. Na de zomervakantie kwam er ineens een meisje uit zijn klas niet terug. Inmiddels was het een strijd om mijn kind naar school te krijgen. In de eerste week zag ik per toeval (vergeten tas bracht ik naar school) dat de juf keihard aan het schreeuwen was tegen de klas en geen structuur kon houden en kinderen afblafde. Dus ik ben weer naar de juf gegaan en aangegeven dat het elke dag een strijd was om mijn zoon naar school te krijgen. Ze zei " ik denk dat hij om eerlijk te zijn beter af is op een school voor kinderen met gedragsproblemen. Ik ben daarom wel tig gesprekken aangegaan met de IB'er en met de directrice. Iedereen hielt een hand boven haar hoofd. Ik was genoodzaakt om een andere school te zoeken. Daar kwam hij in de klas bij het meisje die plotseling van school is afgegaan. De reden van de ouders was ook de juf. Ondertussen hebben meerdere oudera hun kind daar weggehaald en staat de juf nu op een andere school voor de klas. Mijn zoon is helemaal opgebloeit en vindt nu naar school gaan zelfs erg leuk. Volg dus je intuïtie.