Mijn vriend wordt snel driftig
Dat mijn vriend Erwin een opgewonden standje is, wist ik toen ik wat met hem kreeg. Ik kende hem al uit mijn jeugd. Een vechtersbaas, zo stond hij bekend. Het paste bij de buurt waarin we waren opgegroeid: een volksbuurt waar je met een grote bek verder komt dan met een tas vol diploma’s. Ik kwam hem drie jaar geleden weer tegen. Inmiddels woonden hij en ik allang niet meer in ons oude stadje. Ik viel voor de volwassen Erwin, als een blok. Al snel was het dik aan, maar vanwege de afstand en onze drukke banen zagen we elkaar in het begin niet vaak. We zijn wel een paar keer samen op vakantie geweest. Toen waren er een paar voorvallen waarbij ik ‘de Erwin van vroeger’ terugzag. Twee keer ging hij echt te ver. Een keer vloog hij een douanebeambte bijna aan en ooit sloopte hij in een hotel de minibar, omdat hij hem niet open kreeg. Beide keren bood hij zijn excuses aan en liet ik het erbij.
Nu wonen we sinds een paar maanden samen en dit kantje van hem begint me te beangstigen. Doet de magnetron het niet? Hij geeft er schreeuwend een paar klappen op en gooit hem kwaad in de grijze bak. Gedoe met iemand op zijn werk? Furieus stompt hij tegen de muur, zo hard dat zijn knokkels bloeden… Hij zegt dat ik me er niets van aan moet trekken, maar ik wil dat hij er iets aan gaat doen. Of moet ik me inderdaad niets van zijn uitbarstingen aantrekken? Marita (31)
-
Even resumerend: je zag de vechtersbaas die als kind al niet beter wist dan slaan, meppen en schoppen als je je zin niet krijgt. Inmiddels verhuisd en heeft zijn asociale grote bek meegenomen net als zijn korte lontje en jij dacht wow, wat een leuke man!!!! Nu zie je dat alle agressie er nog steeds is. Het een kwestie van tijd is tot hij zijn knokkels tot bloedens op jouw gezicht kapot slaat; excuses maken en jij bent weer tevreden weet hij nu immers.. Hij heeft je bevolen je er niks van aan te trekken: jouw gevoelens doen er namelijk niet toe. Anders zou hij wel even een rondje gaan hardlopen na de eerste uitbarsting. Had jij gezegd: je kan gaan, ik heb geen zin in een agressieve idioot die zo tekeergaat, dahag!! Maar jij zwijgt, je wil zijn bui niet verpesten of ben je al bang voor het moment dat je op de SEH zit omdat je 'van de trap bent gevallen' of 'je hoofd hebt gestoten'?. Je lieverd zorgzaam naast je (anders vertel je mss tegen de arts die je hecht dat hij zijn hele leven iedereen en alles wat hem niet zint te lijf gaat en ook verantwoordelijk is voor jouw verwondingen). Als je liever wacht tot het zover is gekomen: ik kan je niet tegenhouden. Als je echt geen zin hebt in het leven van een mishandelde bange muis - want dat ben je al, al heb je het zelf niet in de gaten - moet je zo doorgaan. Als je liever een normaal leven leidt zonder angst: opstappen. Vandaag nog. Gooi de nieuwe magnetron maar naar zijn hoofd als hij tegensputtert. Is het zijn huis ga jij, als het jouw huis is gaat hij eruit. Nieuwe sloten en geen ellenlange gesprekken over spijt, nooit meer, ik hou zoveel van jou, ik pleeg zelfmoord, ik ga in therapie natuurlijk... (proest, dat zou hij allang uit zichzelf hebben gedaan als hij zijn eigen gedrag ook niet ok vindt maar zich niet kan beheersen..). Het is dezelfde vechtersbaas als vroeger alleen een stuk sterker en niemand roept hem nog tot de orde. Jij ook niet!! Zo is hij nu eenmaal, dat weet je, dat wist je en je weet ook donders goed dat dit nog maar het begin is. Nu is hij nog lief tegen je, net samenwonen hij draagt je vast op handen. Tot hij ontploft en een douanier bijna te lijf gaat. (waarom kwam hij daarmee weg eigenlijk, er zijn landen waar een grote bek tegen een agent of douanier je jaren cel of erger oplevert). Waarom blijf je eigenlijk, waarom ben je met zo'n man gaan samenwonen? Dat soort info ontbreekt altijd bij dit soort verhalen. Beetje jammer en zegt tevens heel veel over jou: je ziet je eigen rol in het geheel niet. Mss beroepsdeformatie mijnerzijds maar ik weet dat veel vrouwen zoals jij blijven tot de dood jullie scheidt, ook al is hij degene die je doodslaat. Want hij had zo'n rotdag gehad en jij keek verkeerd uit je ogen. Angstig, dat triggert zulke gasten vaak. Een bang hertje dat doet wat hij zegt. En dat ben je al: anders had je dit niet geschreven maar was je nu aan het inpakken of hem eruit aan het zetten. Aan jou de keuze.. sterkte!! ps: als je denkt dat ik onzin klets moet je eens een praatje gaan maken op de SEH, een blijf-van-mijn-lijf-huis of een andere crisis-opvang, ze zullen allen zeggen: maar hij was zo lief, is zelf mishandeld als kind blabla. Ik hoop echt dat je niet gaat 'ja-maren' en kijk uit dat je niet zwanger wordt; slik de pil én gebruik condooms. Ook als hij dat niet wil. JIJ wil het en jij bent degene die zwanger kan worden, hij kan zo weglopen... -
nou wat denk je zelf? Je schrijft zelf dat het je beangstigd, duidelijk toch? En ik moet zeggen dat echt niet iedereen uit een volksbuurt zich zo gedraagt hoor. Maar goed, hij zegt dat het hem spijt en het is voorbij. Dus mooi niet. Nu is het de magnetron en die minibar. Volgende keer(ooit)ben jij zijn boksbal. Moet er niet aandenken dat jullie een kind zouden hebben, die ziet zijn/haar vader slaan op de magnetron, deur en misschien de moeder. Ik zou zeggen, bespreek het met hem en stel hem een ultimatum, hij MOET hulp zoeken, zo niet dan is het einde relatie. Geloof me maar(en Karin zegt het ook al)ooit ben jij aan de beurt. -
Aan een dergelijke karaktertrek kan alleen een professional op het psychische vlak misschien nog wat doen, en dat dan nog alleen als je vriend hieraan meewerkt. Hoe groot die kans is, weet jij beter dan wij hier, maar met wat ik uit je verhaal opmaak, lijkt die kans me niet heel groot. Maar doet hij het niet, dan is het wachten op het moment dat het zelfs voor jou fout gaat (want blijkbaar is twee keer tever voor jou nog steeds niet ver genoeg). En wat is dat foute moment? Als hij de bak in:draait? Een dier mishandelt? Een kind? Jou? Een moord begaat? Klinkt misschien dramatisch, maar als hij zijn drift niet onder controle heeft, is het niet onmogelijk, zelfs waarschijnlijk dat er iets te gebeuren staat waarvan de gevolgen niet te overzien zijn. De vraag is dat niet of je je er niks van moet aantrekken, maar hoe lang je nog met oogkleppen op rond wil lopen en jezelf wijs wil maken dat er geen wolkje aan de lucht is. -
Ik vraag mij af: waar komt zijn gedrag vandaan, waarom slaat hij alles maar kort en klein als hem iets niet zint? Is het niet beter om eens met een professional uit te gaan zoeken wat de oorzaak van zijn gedrag is? Je zou je vriend dit kunnen voorleggen, dat je bang van hem wordt als hij zijn agressie niet onder controle heeft, dat hij nu eens inziet dat hij verkeerd bezig is met dit gedrag. Slaan e.d. lost niets op. En tja, wil hij niet meewerken of ziet hij "het probleem" niet, dan denk ik dat je bij jezelf te rade moet gaan óf jij op deze manier verder met hem wilt en kunt. Verlies jezelf niet uit het oog. Ook jij doet er toe in dit leven, pas er voor op dat je niet in zijn schaduw komt te staan en een bang vogeltje wordt die alles maar doet wat hij zegt. Zoek anders zelf ook naar hulp om te kijken hoe jij met de situatie om gaat en om kunt leren gaan. Sterkte en ik hoop dat jullie hier samen uit komen!