‘Mijn kinderen sturen me eindeloos veel betaalverzoeken’

Moeder worden en zijn is het beste wat me ooit is overkomen. Ze zijn leuk, onze jongens van 19, 16 en 15 jaar. Lekker ook dat ze steeds meer hun eigen weg gaan. Ik hoef niet meer hun agenda’s in de gaten te houden, ze denken zelf aan hun schoolspullen en hun proefwerken. Meestal dan. Maar wat ik wel lastig vind, is de eindeloze stroom tikkies die ik krijg. Tikkies voor dingen die ze nodig hebben voor school, nieuwe kleren, eten op de gekste tijden… Zeker een keer of vier per week komt de vraag: ‘Mag ik hier een tikkie voor sturen?’ 

Als wij reageren met ‘nee’, komt er altijd een reeks argumenten waarom ze denken wél recht te hebben op dat geld. Even een paar van de laatste opmerkingen ter illustratie: ‘Dat mijn fiets kapot is, daar kan ik toch niets aan doen? Ik heb hem wel nodig voor school!’ ‘Het brood was op, dan is het toch juist fijn dat ik nieuw koop?’ ‘Ik heb toch onderbroeken nodig? Wat moet ik dan, in mijn blote niksie door het leven?’ ‘Ik moet toch eten? Als ik thuis had gegeten, had het jullie ook geld gekost!’

En ja, ze krijgen kleedgeld, maar ondergoed en sokken hoeven ze er niet van te kopen. Ik word er niet goed van en vind het doodvermoeiend, die tikkies. Soms verwerk ik wel drie betalingen op een dag! Het kan niet op. Zijn wij de enigen die hiermee te maken hebben, hoe kan ik hierin het beste grenzen aangeven?