Marit probeert de vervelende vriend van haar zus te mijden
Marit (34) heeft een hartgrondige hekel aan de nieuwe vriend van haar zus Ilona (31). Om ruzie te vermijden, en zichzelf de nodige ergernis te besparen, probeert ze zoveel mogelijk het contact met Donnie uit de weg te gaan. Maar kan ze het maken om om die reden een familie-etentje bij haar ouders af te zeggen?
“Mijn zus Ilona is compleet weg van haar nieuwe vriend Donnie, maar ik vind hem een verschrikking, al sinds dag één. En dan druk ik me nog subtiel uit. De zomer was net begonnen toen Ilona hem voor de eerste keer meenam naar een etentje bij mijn ouders. Donnie liep als eerste de tuin in, mijn zus erachteraan, en ik moet toegeven: hij is zeker een verschijning. Hij droeg een petje, had een sexy baardje en een ondeugende glimlach. Twee gespierde, getatoeëerde armen staken onder de korte mouwen van zijn overhemd uit. Verlegen was hij zeker niet. Hij maakte meteen al wat flirterige opmerkingen richting mijn moeder om bij haar in de gunst te komen en daarbij ging hij net iets te ver. Dat vond mijn vader ook, dat zag ik aan de manier waarop hij zijn wenkbrauw optrok. Maar niemand zei er wat van.
Aan Ilona kon ik goed zien dat ze hoteldebotel was. Ze giechelde om zijn stomme grapjes en vergoelijkte zijn brutale opmerkingen. Dus toen ze later aan me vroeg wat ik van hem vond, hield ik me op de vlakte om haar niet te kwetsen. ‘Een echte man,’ zei ik. ‘Ik zie dat je blij van hem wordt.’
Ze zuchtte dramatisch. ‘Ik ben nog nooit zó verliefd geweest.’ Tja, en liefde maakt blind…
Wilde verhalen
We zijn inmiddels alweer heel wat maandjes verder en mijn eerste indruk van Donnie was juist. Een paar mensen in mijn omgeving bleken hem te kennen. ‘Die houdt wel van de vrouwtjes!’ zei een collega, toen ik haar over hem vertelde. ‘Hij is een bekend gezicht in het uitgaansleven hier. En of het echt waar is, weet ik niet, maar het schijnt dat hij regelmatig een pretpakketje inzet om een vrouw in bed te krijgen.’ Met ‘pretpakketje’ bedoelde ze drugs, vertelde ze er maar bij, want van dat soort dingen heb ik echt geen benul.
Een andere vriendin had via via gehoord dat Donnie zich bezighield met criminele zaken. ‘Dingen die van een vrachtwagen zijn gevallen en zo,’ zei ze. ‘Vraag het hem en hij kan het regelen!’
Hoewel ik een misselijk gevoel kreeg van al die praatjes, wilde ik me er niet te veel door laten beïnvloeden. Iemand is immers onschuldig tot het tegendeel bewezen is en het kon natuurlijk allemaal gewoon geroddel zijn. Toch besloot ik het bespreekbaar te maken. Toen we op een avond allebei bij mijn ouders waren, begon ik erover.
Ilona werd rood toen ik vertelde wat ik had gehoord. ‘Dat zou Donnie nooit doen,’ zei ze stellig. ‘Misschien was hij zo toen hij jonger was, maar die tijd is voorbij, dat weet ik zeker.’ Mijn ouders kwamen voor haar op. ‘Je weet hoe snel praatjes kunnen gaan, Marit,’ zei mijn moeder. ‘We geven Donnie een eerlijke kans.’
‘Maar hoe hij zich hier soms gedraagt, is toch ook niet normaal?’ zei ik. Ilona reageerde daar niet echt op. Ik zag aan haar gezicht dat ze het niet leuk vond, maar blijkbaar kon ze ook geen weerwoord bedenken. Daarom besloot ik maar niets meer te zeggen, om haar geen verdriet te doen.
Later nam mijn moeder me apart. ‘Marit, ik begrijp je, ik ben ook geen fan van Donnie,’ zei ze. ‘Maar het is haar keuze om bij hem te zijn. Het enige wat wij kunnen doen, is er voor haar zijn, zonder oordelen.’
Kriebels
Ik was het op zich wel met mijn moeder eens, dus houd ik me sindsdien op de vlakte. Maar ondertussen ergerde ik me steeds meer als ik hem zag. Ik walg gewoon van hem. Hij gedraagt zich als een zwijn en strooit beledigingen in het rond, vaak onder het mom van ‘een grapje’. Ook tegen mij doet hij vervelend. Hij probeert me uit de tent te lokken, op een heel subtiele manier. De laatste keer dat ik hem zag, moest ik me zo inhouden dat ik bij thuiskomst doodop was van alle opgekropte emotie. Toen nam ik me voor om contact met Donnie voortaan te vermijden, om de lieve vrede te bewaren.
Sindsdien is het een paar keer gebeurd dat ik met een smoes bij mijn ouders vertrok zodra Donnie binnenkwam. Ik heb contact met mijn zus als ik zeker weet dat hij er niet is. Dat bevalt me prima zo en het valt volgens mij niemand echt op. Dus ben ik van plan om dit vol te houden: geen confrontaties met Donnie.
Binnenkort levert dat echter een probleem op. Mijn ouders zijn rond de feestdagen jarig en traditiegetrouw geven ze om die reden op nieuwjaarsdag altijd een nieuwjaarsborrel voor vrienden en familie. In verband met corona willen mijn ouders dat dit jaar klein en intiem houden. Het wordt geen borrel, maar een informeel dinertje, voor een select groepje mensen. Donnie is natuurlijk ook uitgenodigd en ik krijg al de kriebels bij het idee dat ik weer samen met hem aan één tafel moet zitten. Het liefst wil ik dan ook afzeggen en een andere keer komen. Het is immers maar een informeel etentje. Tegelijkertijd denk ik: kan ik dat wel maken? Of moet ik de wijste zijn en Donnies aanwezigheid voor een avondje doorstaan, hoe moeilijk ik dat ook vind?”
Tekst: Jet Hoogerwaard – Uit privacy-overwegingen zijn de namen in dit verhaal gewijzigd
-
Kan nu niet bepaald zeggen dat ik onder de indruk ben. Niet van Donnie, maar ook niet van jou. Je zus is een volwassen vrouw. Zij is gek op hem. Als hij echt zo erg is als jij via-via-via hebt gehoord, dan komt ze daar vanzelf wel achter. Door haar iedere keer op zijn vermeende fouten te wijzen, jaag je haar alleen maar verder in zijn richting. En dan daarbij; waarom heb jij het met collega's over het liefdesleven van je zus? Wat hebben zij daarmee te maken? Lekkere roddeltante ben jij, zeg, om het privéleven van je zus op straat te leggen. Als je mijn collega was, had je allang verzocht om je mond te houden. Beetje obsessief van je om je 24/7 bezig te houden met praatjes rondstrooien. Je bent geen detective, laat dat werk aan de politie over. Als hij echt iets kwaads in de zin heeft, loopt hij vanzelf wel tegen de lamp. Wat dat etentje betreft: als jij het niet eens één avondje volhoudt voor het heil van je zus (één avondje; kom op zeg), om je mond te houden, zeg dan vooral af. Voor iedereen beter. -
je kan alles over Donnie zeggen maar het is wel via via. Zal wel een kern van waarheid in zitten maar dat is aan jouw zus om te bepalen hoe ze daarmee omgaat mocht ze het weten. En het valt heus wel op dat jij Donnie negeert, denk je echt dat niemand het door heeft? Nu dat etentje, sorry maar je moet aan je ouders denken, het gaat om hun en niet om jou, je zus of Donnie. Ik weet niet hoe de tafelschikking zal zijn maar je kan ze ver mogelijk van hem vandaan zitten, heel simpel. En gewoon de avond zitten en normaal doen zodat je ouders ook een leuke avond hebben. Ik hoop voor hun da tje het kan opbrengen -
Wat mij betreft heb jij net zoveel recht om je wensen kenbaar te maken en als dat betekent dat je liever op een ander tijdstip naar het een feestje van je ouders wil gaan zou het fijn zijn dat zij jou daarin geen schuldgevoel aanpraten en jouw keuze dan ook respecteren. Dat gezegd hebbende weet ik uit eigen ervaring dat ouders nogal vaak vinden dat hun kinderen aan HUN speciae wensen [of erger; eisen] moeten voldoen en er weinig tot geen vrije keuze meer is voor 'het kind' ook al is het kind lang en breed volwassen. Elk jaar hetzelfde tafereeltje rond de feestdagen zou mij trouwens ook de nek uithangen. Ik vind jouw ouders hierin nogal egocentisch overkomen omdat er op die ene speciale dag altijd rekening met hun gehouden dient te worden. Blijkbaar heeft Donnie zelf geen familie of vrienden waar hij naartoe gaat en dus ook al mag aanschuiven bij de intimi van jullie familie. Apart... Ik zou behoorlijk recalcitrant worden van zo'n situatie en zeggen dat je deze keer niet van de party gaat zijn. Gewoon omdat jij zoals elk mens je eigen gevoelens, een grens en een eigen keuze mag hebben! -
Om jou nu gelijk als een roddeltante af te doen, vind ik extreem. Ik heb ook wel eens aangekaart dat mijn broertje een nieuwe vriendin had, kan ook gewoon gespreksstof zijn. Voor je zus en je ouders zou ik het avondje gewoon uitzitten. Als hij ongepaste opmerkingen maakt, is er natuurlijk niets mis mee om te vragen hoe hij dat precies bedoelt of je kunt aangeven dat je het niet zo prettig vindt. Hou alles gewoon beleefd, bijt soms op je tong en de avond is zo voorbij ;-) Succes!