Mag zijn 14-jarige puber dit bepalen?
Ruim een jaar geleden liep ik Max tegen het lijf en wist meteen: dít is de man voor mij! Ik heb wat relaties achter de rug, waardoor ik precies weet wat ik wel en wat ik niet wil en Max past helemaal in het plaatje van wat ik wel wil. De aantrekkingskracht was wederzijds en omdat we allebei de jongsten niet meer zijn – ik ben 35 en Max 41 – willen we graag de volgende stap zetten: samenwonen en met elkaar een gezinnetje stichten, als het ons gegeven is. Er is wel een ‘maar’. Max heeft een 14-jarige dochter, Amara, die bijna de helft van de tijd bij Max is. Na de eerste kennismaking ging het een tijd heel goed tussen mij en Amara, maar ze begint inmiddels te puberen en kan ze soms heel naar uit de hoek komen. Ook tegen mij. Dat raakt mij niet zo, Max gaat er wat minder goed mee om. Na een flinke botsing tussen Max en Amara zei Max onlangs dat het misschien beter zou zijn als we even zouden wachten met samenwonen. ‘Maar waarop dan?’ was mijn vraag. ‘Totdat het wat rustiger is,’ antwoordde hij. Hij denkt dat het voor zijn relatie met Amara beter is, ik denk dat het niet uitmaakt. Of ik er nu wel woon of niet: ze zal hoe dan ook gaan puberen en zich gaan afzetten tegen hem en waarschijnlijk ook tegen mij. En daarnaast: een veertienjarige gaat toch zeker niet bepalen hoe wij ons leven willen inrichten? Die invloed heeft Amara blijkbaar wel. Hoe kan ik hiermee omgaan? Tine (35)
-
Hè bah, wat moet dat lastig zijn voor je. Toch wil ik je aanraden om inderdaad even te wachten. Niet om Amara de situatie te laten bepalen, maar omdat, lullig gezegd, zij al 14 jaar in Max' leven is en daar nog een hele tijd zal blijven. Daarbij, het is zijn kind en saarmee zijn verantwoordelijkheid. Dus niet de jouwe en dat moet ook niet. Laat het samenwonen nog even voor wat het is, maar eis wel van Max dat hij (en indien mogelijk de moeder van Amara) eens een paar goede gesprekken aangaan met haar. Dat het haar thuis is, dat ze zich er veilig moet kunnen voelen, maar dat het nooit de bedoeling kan zijn dat zij degene is die aan de touwtjes trekt. Geef hem daar de tijd voor, maar geef ook aan dat je niet eeuwig wil blijven wachten. Want daar benje te goed voor. Ik hoop dat jullie, ondanks de problemen nu, nog een mooie toekomst tegemoet gaan. -
En jij wil kinderen? Logisch toch dat het beter zou zijn als jullie even zouden wachten met samenwonen. Voor een puber is dit erg zwaar. Verplaats je maar eens in haar! Een ouder hoort ook voor zijn kind te kiezen vooral omdat zij nog niet volwassen is. Je moet niet in komen te staan tussen hem en zijn dochter. Ze zijn al 14 jaar samen en het is zijn dochter! -
Niemand wordt er beter van als je nu je zin gaat doordrukken en er op staat om te gaan samenwonen. Het is belangrijk dat iedereen er klaar voor is, niet alleen jij, maar ook Max en zeker ook Amara. Max heeft er vast een goede reden voor als hij zegt dat hij het nog even niet wil. Werk in plaats daarvan aan je relatie met Amara, ga bijvoorbeeld wat vaker iets leuks samen doen. Je kunt er voor haar zijn in deze periode. Geniet van wat je nu hebt en staar je niet blind op hoe je het graag zou willen zien. Ik snap dat je graag een gezin wil stichten en dat de tijd daarvoor dringt maar dat kan ook zonder dat je bij elkaar woont. Tuurlijk is dat niet ideaal, maar als je samenwonen gaat forceren is dat ook niet ideaal en dan komt dat gezinnetje er misschien helemaal niet. -
Leg Max uit dat zijn dochter hoe dan ook gaat puberen. Met of zonder jou. En misschien kun je hem juist steunen als Amara gaat puberen. Zonder jou moet hij het ook alleen doen. Ook Amara heeft tijd nodig om te wennen als jullie gaan samenwonen. En dat is ook voor een niet-puberend kind spannend. Maar ja hoe kom je erachter of het werkt of niet? Door juist samen te gaan wonen. Succes ermee