Karina wil graag vrijwilligerswerk gaan doen, maar…
Karina (64) gaat binnenkort met pensioen en is zich aan het oriënteren op de volgende fase van haar leven. Zelf wil ze heel graag vrijwilligerswerk gaan doen, maar haar man Hans (69) heeft al talloze plannen gemaakt voor hen sámen… Volgt Karina hem, of drukt ze haar eigen zin door?
“Binnenkort ga ik met pensioen, want het bedrijf waar ik werk gaat inkrimpen. Die praatjes gingen al een tijdje rond, dus het was geen verrassing toen mijn leidinggevende me vroeg hoe ik tegenover een vervroegd pensioen stond. Hij deed me meteen een mooi voorstel. Te mooi om af te slaan, dus hoewel ik ertegen opzie om afscheid te nemen, ging ik akkoord.
Dit alles tot grote tevredenheid van mijn man Hans. Hij is twee jaar geleden al met pensioen gegaan en geniet er met volle teugen van. Hij heeft het drukker dan ooit, met leuke dingen welteverstaan. Daar mist hij mij wel bij, zegt hij regelmatig. Toen ik hem vertelde dat ik ook met pensioen kon, was hij niet meer te stuiten. Meteen begon hij toekomstplannen te maken. ‘Dan kunnen we eindelijk eens die lange camperreis maken, naar Duitsland en Schotland. En dan kun je voortaan op donderdag mee gaan golfen met Monica en Leo. Monica zou het ook leuk vinden als jij erbij bent! En de boekenclub, dat is ook leuk. Kan ik er ook eens een biertje bij drinken, want dan kun jij rijden. En…’
Ik onderbrak hem. ‘Hans, voorlopig is het zover nog niet, hoor. Het duurt nog zeker een halfjaar. En mag ik misschien zelf mijn vrije tijd indelen?’
Hans schoot in de lach. ‘Sorry, natuurlijk mag dat. Ik vind het gewoon zo’n fijn vooruitzicht dat we binnenkort weer meer tijd samen kunnen doorbrengen!’
Enthousiast
Inmiddels is het bijna zover: eind januari neem ik afscheid van mijn collega’s en dan is het klaar. Op zich is dat prima, het werk is door alle toestanden toch al niet meer wat het geweest is. Tijd voor een nieuwe fase. Maar om nu alles te gaan doen wat Hans in gedachten heeft? Hoe meer ik erover nadenk, hoe minder ik het zie zitten om me als een echte pensionado te gaan gedragen. Ik wil ook niet alleen maar achter Hans aan gaan hobbelen.
Toen ik er wat dieper over nadacht, realiseerde ik me dat ik me graag op de een of andere manier nuttig wil gaan maken voor de maatschappij. Ik ben eigenlijk nog helemaal niet klaar voor mijn pensioen.
Ik sprak erover met een goede vriendin, Corina, die in een tehuis voor mensen met een verstandelijke beperking werkt. ‘Wat dacht je van vrijwilligerswerk?’ vroeg ze enthousiast. ‘Bij ons zoeken ze nog mensen!’
Ze vertelde me wat het werk inhield. De vrijwilligers doen leuke dingen met de bewoners: een spelletje, een wandeling, een bioscoopje pakken… Het leek me meteen hartstikke leuk. Ik zou daar echt het verschil kunnen maken. Corina bestookte me al jaren met de meest fantastische verhalen over haar cliënten. Ik was er zelf ook weleens geweest om Corina op te halen en ik voelde me daar heel prettig. Er heerste een huiselijke sfeer en een paar bewoners knoopten meteen – op hun manier – een praatje met me aan. Het was zo innemend. Ik kon me goed voorstellen dat Corina de bewoners stuk voor stuk in haar hart had gesloten.
‘De vrijwilliger die er altijd op woensdag en vrijdag was, is wegens gezondheidsproblemen gestopt,’ vertelde Corina. ‘Ik weet zeker dat ze heel blij zullen zijn met je!’ Hoe meer ik erover nadacht, hoe enthousiaster ik werd. Het zou heel anders zijn dan mijn huidige kantoorbaan, maar het zou zo veel meer betekenen!
Verontwaardigd
Een tijdje geleden begon ik er tegen Hans over. ‘Corina vroeg of ik zin had om als vrijwilliger te komen werken bij haar in het tehuis,’ vertelde ik. ‘Twee dagen per week.’
Hans snoof verontwaardigd. ‘En wat zei jij toen? Dat ze maar iemand anders moest zoeken?’
‘Nou nee,’ zei ik. ‘Het lijkt me eigenlijk wel leuk.’
Hans keek me ongelovig aan. ‘Dat meen je niet? Dan ga je je weer vastleggen?’
Tja, zo had ik het nog niet bekeken. ‘Zo voelt dat niet voor mij. Het lijkt me gewoon een leuke manier om mijn tijd te besteden. En ik vind het ook een mooie gedachte om iets voor anderen te betekenen.’
‘Maar dan komt er weer niets van onze plannen terecht!’ Aan zijn gezicht kon ik zien dat Hans teleurgesteld was. Ik zweeg, hoewel ik eigenlijk had willen zeggen dat het voornamelijk zíjn plannen waren…
Hans maakt die plannen alleen maar omdat hij van me houdt en graag meer tijd met mij wil doorbrengen. Dat snap ik, en op zich vind ik dat zelf ook leuk. Maar ik wil ook graag mijn eigen bezigheden houden en dat vrijwilligerswerk vind ik echt belangrijk, zeker in deze sombere tijden. Ik wil iets positiefs doen.
Onlangs vroeg Corina er weer naar, en hoewel ik het dus wel zie zitten, aarzel ik om toezeggingen te doen. Alleen vanwege Hans’ reactie. Die zou ik het liefst naast me neer willen leggen, maar het is wel mijn man en ik vind dat ik rekening moet houden met wat hij vindt. Dus sta ik nu voor een dilemma. Wat zal ik doen? Het vrijwilligerswerk toch gewoon aannemen? Of kan ik dat niet maken?”
Tekst: Jet Hoogerwaard – Uit privacy-overwegingen zijn de namen in dit verhaal gewijzigd
-
waarom zou jij alleen rekening met hem moeten houden? Jij wilt dit heel graag doen en hallo zeg het is maar 2 dagen in de week. Jij voelt je er prettig bij. Denk je eens in, elke dag 'leuke' dingen doen, ik denk dat dat ook heel snel gaat vervelen. Nee hoor, ik vind dat je het moet doen, bespreek het met hem en leg vooral de nadruk op het feit dat het maar 2 dagen is en dat je het heel erg graag wilt doen. Hij kan per slot van rekening ook met jouw wensen rekening houden en niet alleen met die van hem. Als hij dat zo volhoudt, sorry, dat is wel heel erg egoïstisch. -
Als je daar slechts twee keer in de week naartoe gaat, blijven er nog vijf dagen over om met je man door te brengen. Daarbij zijn de plannen die hij heeft zo te horen alleen zijn plannen en niet die van jullie samen. Hij had je best al wat eerder kunnen vragen wat jou nou leuk leek. Bovendien, het is vrijwilligerswerk wat je gaat doen. Niet geheel vrijblijvend, maar wel een stuk flexibeler dan een baan. Dus waarom zou je niet gewoon een keer op vakantie gaan? Je bent 64, nu is de tijd aangebroken om die dingen te gaan doen die voor jou belangrijk zijn. En nogmaals, er blijven nog vijf dagen in de week over voor jullie samen. -
Hoi Karina, Wat fijn dat je ook met pensioen kan en je tijd zelf kan indelen. Ik denk niet dat je man egoïstisch is alleen maar enthousiast. Na minimaal 40 jaar werken, zou ik ook mijn tijd met mijn partner willen doorbrengen. Maar daar zie jij duidelijk tegenop. In jouw geval zou ik dan toch een lange vakantie nemen, andere plekken verkennen buiten Nederland. Daarna kan je alsnog vrijwilligerswerk gaan doen, of je tijd zelf indelen. -
Beste Karina. Ga met je vriendin mee naar de instelling. Zeker doen. Als je blindelings je man volgt uit loyaliteit krijg je irritaties. Je moet zélf een deel van je leven in kunnen vullen, dit is heel gezond binnen een relatie. Leg hem uit dat er voldoende tijd over blijft om samen dingen te doen en dat het vrijwilligerswerk jou gelukkig maakt. Dit moet op te lossen zijn. Succes! -
Haha hetzelfde verhaal bijna destijds als bij mijn ouders. Mijn tip leg niet alles te snel vast.Ga eerst eens tot rust komen en doe zoe af en toe dingen samen met je man (hoeft niet aan alles mee te doen). Mijn moeder heeft het zegt ze wel eens het nog drukker dan toen ze niet werkte. Vrijwilligerswerk moest zij toch na rustig eerst thuis na een paar maanden niet meer aan denken en was blij dat ze gewoon eerst de paar maanden rustig de tijd had genomen om eerst te wennen aan heylt feit dat ze niet meer werkte...Ze was in het begin zo wispelteurig en onrustig maar had haar balans gevonden.Ze deed wat vaker dingen samen met ons en mijn vader. Kon nu eindelijk ook de rust voor vinden en er van genieten dat ze de ochtend eerst start met uitgebreid de krant te lezen en koffie te drinken (daar moest ze in het begin niet aan denken) Mijn moeder is altijd heel.druk, gezell8g bezig bijtje geweest en sport sinds haar pensioen meer.Heeft bij de sportschool een vriendengroepje opgebouwd en drinken na het sporten samen wat.Ook spreken ze vaak af om leuke dingen te doen. -
Hoi, nou ik zie het probleem niet zo: reizen naar Duitsland en Schotland mag niet op dit moment, alleen NOODZAKELIJKE reizen, en dat is dit niet.. Er heerst covid-19 zoals je mss is opgevallen het laatste jaar, vandaar die mondkapjes enzo ;) Dat vrijwilligerswerk zou ik om die reden ook even in de kast zetten, net als de vele bezoekjes her en der. Hou je aan de regels, blijf zoveel mogelijk thuis tot de pandemie weer is gaan liggen. Heb je ook mooi de tijd om eens te bedenken wat je nu echt wil na januari, en welke bijeenkomsten waar je man graag naartoe wil jij overslaat. Of je mss een andere bezigheid tegenkomt of merkt dat je het heerlijk vindt om gewoon een boek te lezen, uit te slapen. Na die tijd die reis maken als dat iets is wat jullie afgesproken hadden, en natuurlijk doen wat je leuk vind als het om 2 dagen p.w. gaat. Al zijn het er 4! Jij bepaalt ook niet alles voor je man, en wie weet komen er dingen die jij leuk vind en hij niet. Eis je dan ook dat hij meegaat en wat als hij dan nee zegt? Ik zou er alvast goed over praten de komende tijd: het lijkt wel of jullie nog nooit écht je wensen hebben uitgesproken. Je man denkt iig dat je het gewéldig vind om alles te doen wat hij doet. Snel vertellen wat je hier vertelt voor er nóg meer misverstanden ontstaan. V.w.b. dat werk: waarom geen betaalde baan als je sws 2 dgn in de week aan de slag gaat? Het is een vacature voor een activiteitenbegeleidster die je opvult; daar hoort een salaris bij. Kan je een lekker luxe vakantie van boeken, heerlijk toch? Rustig aan, niet te snel ergens induiken en neem je tijd. Het is jouw leven!