‘Waar ben ik in terechtgekomen? Hoe kunnen zij nou familie van hem zijn?’
Erika (41) is dolblij met haar nieuwe vriend. Roberto is intelligent, zorgzaam en tegelijkertijd een echte man. Een lot uit de loterij. De perfecte match voor haar en haar twee kinderen, vindt Erika. Tót ze Roberto’s familie ontmoet…
-
Misschien kun je hem vragen het er met zijn familie over te hebben dat wanneer jij er bent ze een beetje naar jouw schikken.. al is het maar een uurtje per week.. geen gevloek, gepraat over loesje zaken & gewone gezelligheid zoals het hoort.. een uurtje per week moet dat toch op te brengen zijn voor ze? -
Beste Erika, Het hoef geen of-of keuze te zijn. Dat is te ver in de toekomst. Bespreek dit met hem en mogelijk sta je verbaasd hoe het verder zou kunnen gaan. Het invullen voor de toekomst en daardoor de relatie onder stuk zetten, lijkt me niet handig. Hoe je het bespreekbaar maakt? Er gewoon over beginnen .... zo van hee zeg, Roberto, nog even een dingetje ..... we zijn laatst op bezoek geweest bij je familie, vond het echt heel bijzonder ..... nou ben ik benieuwd hoe jij er tegenaan kijkt dat jij zoveel anders bent dan hen? Zou je daar iets over willen zeggen/vertellen? Hoe gehecht ben je aan ze? blablabla ........ Ik heb namelijk moeite met ze, vanwege ...... hoe zie jij dat? blablabla. Zo kom je in gesprek. Ultiem zou zijn als hij met een oplossing komt en niet jij. Hij staat immers tussen jou en familie in en jij "hekelt" alleen zijn familie. -
Lieve Erika, Laat je droomprins niet schieten vanwege zijn familie!!! Je leeft met Roberto en probeer dan ook met hem het gesprek aan te gaan. Hoe intens is de band tussen Roberto en zijn familie? Hoe vaak zouden jullie op bezoek gaan, hoe vaak komen ze bij jullie? Heeft hij een verwachting naar jou toe over de omgang met zijn familie? Moeten je kinderen persee daar naar toe? Het zijn tenslotte niet hun "echte" opa en oma. Dan zou ik er voor kiezen om hun er niet in te betrekken. Geef duidelijk je grenzen aan, 1 x per maand een bezoekje of 1 x per twee maanden. Heel veel succes. -
Ik heb ook een schoonfamilie waar ik liever ook niet heen ga om dezelfde reden. Vergeet niet. Je eigen familie is super belangrijk voor je. Dus andersom is dit ook zo! Je kunt er met hem over praten. Vertel hoe je je voelt, maar ook hij geeft aan dat hij weet dat ze "anders" zijn. Maak er niet een te groot ding van. Hoevaak zal je ze nou echt zien? En kinderen kunnen echt wel wat hebben hoor. Laat je relatie hier niet op kapot lopen. Dat is zonde! -
Hoewel ik niet denk dat je mijn reactie op prijs zult stellen, moest het me even van mijn hart. Erika: je bent gewoon een snob. Niets meer, niets minder. Een alleenstaande moeder die denkt zomaar een oordeel te mogen vellen over de levensstijl van een ander. Ik heb maar één advies voor je: laat deze "droomprins" heel gauw gaan zodat hij vrij is om een prinses te vinden die niet zo overduidelijk haar arrogante neusje ophaalt voor zijn afkomst. -
Eagle je hebt precies verwoord waar ik aan dacht toen ik dit las. De hele tijd was ik benieuwd van wanneer komt de horror?:)) -
Eagle/Mini....ben je gelijk een snob als je geen zin hebt in seksistische opmerkingen en gevloek? Zelfs Roberto geeft gelijk aan dat hij de nodige moeite met ze heeft gehad. In het algemeen: als je schoonfamilie zo anders is dan jijzelf kan dit veel problemen opleveren. Erika, je hoeft voor Roberto niet te verbergen dat je wat moeite had met zijn familie. Maar richt het dan op dat je niet wilt dat je kinderen hun taalgebruik e.d. gaan overnemen. Misschien was het de eerste schok en valt het uiteindelijk allemaal mee. Bekijk het door een roze bril: ik maak wel uit het verhaal op dat zijn familie voor hem door het vuur gaat, enthousiast zijn over jou en in ieder geval interessante verhalen hebben :). Vanwege een luidruchtige schoonfamilie zou ik Roberto iig niet laten schieten. -
Je denkt dat je je kinderen hun hele leven bij mensen die anders zijn / leven dan jij , kunt weghouden ? Ze zullen in hun leven heus nog wel meer mensen tegenkomen met misschien andere normen en waarden. Aan jou de taak om ze te leren hoe ze er mee om kunnen gaan. Te beginnen bij jezelf. -
Hoewel ik snap dat het even een cultuurschok is vind ik je ook een beetje snobistisch overkomen. Ik ben de vrouwelijke Roberto. Mijn vriend (inmiddels 10 jaar samen) zou jij kunnen zijn. Mijn familie gaat net als de zijne door het vuur. En dat is echt een keer of 100 belangrijker dan hun kleding, taalgebruik of teveel biertjes voordat de klok de middag aantikt. Jouw normen en waarden zijn niet die van een ander en ze hebben toch maar even die fantastische man grootgebracht. Ik vind het best veel over jou zeggen dat jij nadenkt hem te laten vallen of zit te bedenken hoe je hen nooit hoeft te zien. Je kinderen overleven het wel, ze komen vast vaker mensen tegen die anders zijn. En anders wordt dat misschien eens tijd. Mijn eigen kinderen zijn enorm graag bij mijn familie, ondanks dat ik me tegenover schoonfamilie en vrienden soms echt nog geneer. Misschien moet je "die drol dan maar slikken." Zoals mijn lieftallige moeder zou zeggen. -
Ja Bonny dat vind ik een snob, Roberto heeft al aangegeven en laten zien dat het leven dat zijn familie leeft niet zijn manier van doen is. Waarom zou je dan nog over de levensstijl van zijn familie eraan willen denken om het maar uit te maken?, terwijl je beweert dat het je droomprins is?? Dan ben je een zeikerd en een snob. Dan verdient ze hem inderdaad niet -
Het is te gemakkelijk gezegd dat je me z'n familie niets te maken hebt. Het heeft wel degelijk invloed als je langer met elkaar omgaat. Ook op jullie relatie. Ik vind dat niet snobistisch. Het is best lastig om te weten of je de vriend waar je het goed mee klikt, hierom moet laten schieten.