Hoe vergeet ik hem?
Door het thuiswerken vanwege corona begon ik vaker op Facebook rond te dwalen. En daar zag ik hem ineens voorbijkomen: mijn ex-vriend Marcus. Mensen die je misschien kent stond erboven, en terwijl mijn hart een sprongetje maakte, dacht ik: en of ik hem ken! Hoteldebotel was ik van hem, een jaar waren we samen. Maar hij maakte het uit, toen ik 21 was. Ik wist toen: je hart kan écht gebroken worden. Het duurde even voordat ik mijn leven weer op de rit had, het duurde lang voordat hij uit mijn hoofd was. En daar was hij weer, zeventien jaar later kwam ik hem opnieuw tegen. In een opwelling stuurde ik hem een vriendschapsverzoek, hij accepteerde een dag later, en nieuwsgierig scrolde ik naar zijn pagina. Ik moest wat speuren, maar ik ontdekte dat hij getrouwd is en twee kinderen heeft. Zelf ben ik na een middelmatig huwelijk gescheiden op mijn dertigste. Daarna is er nooit meer een leuke man gekomen, en kinderen ook niet. Ik betrapte mezelf op de gedachte: ik zou Marcus wel willen en ik zou best een leuke stiefmama kunnen zijn, van Marcus’ kinderen! Ik kreeg er zelf een kleur van, ik moet toegeven dat Marcus heel wat losmaakt bij me. Natuurlijk wil ik niet stoken in een goed huwelijk, dus ik weet dat ik niet moet gaan flirten. Maar een keer afspreken om herinneringen op te halen moet toch kunnen? Misschien krijg ik hem dan uit mijn hoofd, want ik denk al weken aan hem. Marjolein (38)
-
niet doen, niet afspreken. Je idealiseert hem nu als je denkt aan je eigen huwelijk. Leuke stiefmama? Alsof dat allemaal zo gemakkelijk gaat. Gelukkig besef je ook wel dat jij niet in een huwelijk kan gaan stoken. Hij heeft het toen niet voor niets uitgemaakt. Lees je zin nog eens een keer: misschien krijg ik hem dan uit mijn hoofd. dat woordje misschien. Wat als dat niet gebeurt? En als hij slim is zal hij ook 'nee' zeggen. Ik zou zeggen, zoek geen contact meer met hem en laat hem gaan. Ga je maar op iets anders richten. -
Ontvriend hem, block hem en richt je op je werk, je vrienden en je hobby's. Heb je die niet, zoek er dan één. En onthoud één ding goed: De Marcus van toen, die verliefd was op jou, bestaat niet meer. De Marcus van nu heeft een gezin en dat gezin heeft absoluut geen leuke stiefmoeder voor zijn kinderen nodig. -
Je begeeft je op glad ijs. Denk je nu echt dat je het op kan brengen om niet te gaan flirten als hij ermee akkoord gaat om een afspraak te maken? En als hij akkoord gaat; wat zou dan zijn reden zijn om dat te doen. Omdat hij nieuwsgierig is naara jou of omdat hij misschien ook wel denkt dat er bij jou iets te halen valt? Want jij hoopt dat sowieso wel, dat blijkt uit jouw eerste gevoel toen jij hem zag. Wees eerlijk naar jezelf, wat hoop jij eruit te halen? Als je diep in je hart wel wilt dat hij weer voor je valt, begin er dan niet aan. Hij heeft kinderen en een vrouw, blijf daar uit de buurt -
Ik zou mezelf eerst afvragen wat wil ik bereiken met de eventuele afspraak? Is het echt alleen herinneringen ophalen? Of is het meer..... Soms kun je behoefte hebben naar een moment in je leven wat heel ver weg is opgeslagen. Omdat je daar een goed gevoel aan over hebt gehouden. Toen was het misschien fijn en leuk. Het gevoel wat je toen hebt opgeslagen kun je nu voelen en dat is prima. We slaan vaak gevoelens op in onbewust niveau. Ik denk dat je naar dat gevoel op zoek bent. Realiseer je wel, dat het gevoel bij die situatie van toen hoort, zoals je nu ook ziet is de situatie veranderd en je moet je eens af vragen juist in deze situatie is dan je gevoel nu echt voor nu of droom je over het verleden? Ik wil je graag een gratis telefoongesprek aanbieding via Julia NLP coaching. Denk er maar eens over na! Succes met je beslissing. -
Girl, let go!! Echt. Ik heb er zelf ook ingezeten, exact dezelfde situatie. En als je met hem gaat afspreken, dan zit je helemaal 24/7 in je hoofd. En ga je dingen in je hoofd halen die totaal niet realistisch zijn. Het is iets van 17 jaar terug. Lekker daar laten. Heb ik ook gedaan. -
Heel lastig maar ik heb het gedaan en de beelden over mijn enige echte liefde verdwenen gelijk. Het viel zo tegen. Ik zou willen dat ik het nooit gedaan had. Nu kan ik niet meer dromen over de echte liefde die ik had leren kennen