Hij blijft maar gadgets kopen
Alvin en ik gingen vier jaar geleden samenwonen. We werkten allebei fulltime en hadden geld genoeg. We hoefden dan ook nergens naar te kijken. Kwamen we iets tegen dat we graag wilden hebben? We kochten het gewoon. Ik had een zwak voor designerkleding, Alvin voor de nieuwste gadgets. Ook besteedden we veel geld aan uiteten gaan. Met de coronacrisis veranderde ons leven drastisch. Ik werk in de horeca en kwam thuis te zitten in een onzekere situatie. Daarnaast bleek ik in het najaar ook zwanger te zijn, dwars door mijn pil heen. Niet gepland, wel gewenst. In juni verwachten we ons eerste kindje.
Ons leven lijkt dus helemaal niet meer op hoe het ooit was. Mijn inkomsten zijn onzeker, sowieso zal ik niet meer fulltime aan de slag gaan. Ik pas daar mijn uitgavenpatroon op aan, maar Alvin doet nog steeds alsof we geld te veel hebben. Zeker drie keer per week bestelt hij eten of haalt hij iets af én hij duikt regelmatig achter de computer om online op zoek te gaan naar de nieuwste gadgets. Je kunt het zo gek niet bedenken of we hebben het: een deurbel met video, een elektrische smarttandenborstel, een zonnebril met ingebouwde MP3… Allemaal nutteloze dingen als je het mij vraagt, maar Alvin koopt het gewoon en trekt zich niets aan van mijn bezwaren. Hij werkt er hard voor, zegt hij. Hoe krijg ik het voor elkaar dat hij zich minder bezighoudt met zijn speeltjes en wat meer met de toekomst? Daniëlle (29)
-
Als je beide een eigen rekening hebt en je opent een gezamenlijke voor de vaste lasten zonder debetfaciliteit kan je beide de helft van totale vaste lasten en levensonderhoud op storten. Dat staat dan veilig. Jij beheert daar de bankpas van en wat hij op zijn eigen rekening heeft staan kan hij zijn speeltjes van kopen. Probleem opgelost ! -
Vroeger hadden vrouwen toch huishoudgeld? Misschien moeten jullie ook eens nadenken over zoiets. Ga er eens een avond voro zitten, om een overzicht te maken van alle inkomsten en alle vaste lasten. En wat je dan nog overhoud als je ook nog eens de kosten voor een kindje er bij hebt. Misschien gaan zijn ogen dan wel open en kun je afspraken maken over een budget zodat jullie allebie een bedrag per maand kunnen uitgeven aan wat je zelf wil -
Uit je verhaal begrijp ik dat jij denkt dat hij nog niet goed met de toekomst bezig is. Hij vindt zijn eigen pleziertjes belangrijker dan jullie toekomst met een kindje. Misschien moet je eens goed met hem praten daarover. Het lijkt alsof hij niet goed beseft hoe jullie leven gaat veranderen, dat is het eigenlijk al. Daar moet je over praten. Wees daarbij duidelijk wat je van hem verwacht. Vind je dat hij helemaal geen gadgets meer mag kopen of eten mag bestellen of maakt jou dat niet uit, zolang er maar genoeg is voor jou en de baby? Daarna kan je afspraken maken over verdeling van de inkomsten. Fifty fifty is niet eerlijk, want als jij thuis voor de baby zorgt, breng jij niets binnen. Op internet kun je sites vinden waar goede informatie opstaat over kosten die je kan verwachten, bij nibud bijvoorbeeld. -
Bedoel je echt dat hij aan de toekomst moet denken of eigenlijk: meer aandacht aan jou en de baby op komst moet schenken? Er staat niet bij of jullie schulden hebben, of hij veel verdiend en het gewoon makkelijk kan betalen. Als dat zo is koop jij een mooie babykamer, positiekleding en spulletjes voor je kindje. Mocht er dan toch wel geld tekort zijn is dat een mooie gelegenheid om rond de tafel te gaan zitten en een overzicht te gaan maken zoals hierboven al is geopperd. Kijken wat jullie beiden aan 'zakgeld' kunnen uitgeven. Wel zo prettig, is dat geen issue meer. Goed dat hij dan zelf ziet hoeveel hij uitgeeft en er hopelijk van schrikt. Moeilijk om er iets van te zeggen verder, te weinig info... Jullie moeten hoe dan ook veel meer met elkaar praten samen. Over de baby, over jouw zorgen en onzekerheden. Het klinkt alsof hij je niet steunt maar alweer: mss is hij verder een lieve man en blij vader te worden.. Weet ook niet of jullie een gezamenlijke rekening hebben, pas daar mee op, is er een samenwooncontract? Tijd om orde op zaken te stellen vóór de baby geboren is. -
Praat met Alvin, vertel je zorgen hoe het voor jou voelt zonder hem persoonlijk aan te vallen. We zijn niet meer gewend helaas om vanuit ons gevoel te praten, maar het werkt echt. En ga daar ook respectvol mee om hoe hij erover denkt. Ik kan me best voorstellen dat hij denkt mijn salaris is het zelfde en er mag zoveel niet dus laat me genieten met wat er wat er wel mag/kan..... -
'@HÜLYA: Ga jij je been er nou maar afzagen, is ook leuk lees ik net. Dat je niet ouder bent dan een jaar of 12 blijkt uit je taalgebruik: 'ik mag toch zeker zelluf weten wat ik doe met m'n zakgeld?' Je bent eerder een jaar of 8, 9 bij nader inzien. Pffff..... in de grote-mensenwereld werkt het anders dan met jouw 2,50 per week. Daarmee mag je doen wat je wil hoor ga maar snoepjes kopen! -
sorry hoor maar ik vind je partner erg onvolwassen. Ik weet niet hoe oud hij is maar als hij 25+ is dan gedraagt hij zich er niet naar. Hij kan toch ook zelf bedenken dat jouw werk niet zeker is en dat een kind geld kost? Of is hij soms koopverslaafd? -
Wij hebben thuis 1 rekening voor vaste lasten, 1 rekening voor de variabele (benzine en etensgeld), een spaarrekening en allebei een eigen 'zakgeldrekening'. Onze salarissen worden gestort op de vaste lastenrek. (Pasje hiervan blijft in de la) Een vast bedrag gaat naar de variabele (hebben we allebei n pas van) en een vast bedrag gaat naar de spaar. Wat overblijft verdelen we 50/50 (op elk n eigen rekening). Dat vinden wij wel zo eerlijk, want hoewel jij misschien minder inkomsten binnenbrengt, doe je wel meer in het huishouden en voor jullie kind (zo hoeven jullie geen opvang te regelen en te betalen voor de uren dat jij thuis bent). Voor ons werkt dit, want mijn vriend heeft ook n gat in z'n hand. Maar zo weet ik dat er altijd genoeg is voor de rekeningen en boodschappen. En wat hij met zijn geld doet, moet hij weten. Op is op merkt hij nu soms ook