‘Ik ben zijn familieverplichtingen zat’
Nee, niet weer, dacht ik afgelopen weekend toen mijn vriend Barry me de uitnodiging voor de genderrevealparty van zijn nichtje liet zien. Moest ik nu alweer mee naar zijn familie? Barry heeft een hechte familie. Gezellig, maar ook intensief. Hij heeft een broer en twee zussen die alle drie een partner hebben, zes ooms, acht tantes, drie neven en acht nichten. Sommige neven en nichten hebben aanhang en bij zowat iedereen worden we uitgenodigd als er iets te vieren valt. Dat zijn alleen al veertig verjaardagen per jaar! Dan zijn er ook nog huwelijken, verlovingsfeesten, jubilea, kerstmomenten, nieuwjaarsborrels en andere aangelegenheden. Barry loopt ze het liefste allemaal af, maar ik ken dat helemaal niet. Natuurlijk hou ik ook van mijn vader, moeder en twee zussen, maar met maar één tante, die ook nog eens de wereld rondreist en er vaak met verjaardagen helemaal niet is, hebben wij niet veel familiemomenten. Dat vind ik prima. Soms heb ik ook geen zin om met Barry mee te gaan, maar hij zegt: ‘Je bent mijn meisje, je hoort erbij te zijn!’ Hij zegt ook dat de rest van de familie dat verwacht. De laatste tijd voel ik dat ik dat niet meer wil. Ik wil wel eens een weekend weg of zondags in bed blijven liggen zonder rekening te moeten houden met weer een familiebezoek. Hoe kan ik dat duidelijk maken zonder dat het ruzie wordt? Vivian (29)
-
Als je een koppel bent betekent dat toch niet dat je alles met elkaar moet doen? Dat vind ik toch zo'n onzin. Het is niet meer van deze tijd hoor. Natuurlijk kan hij zeggen dat hij het fijn vind als je er bij bent maar het ligt aan jezelf wat je daarmee doet. Om te zeggen dat jij 'erbij hoort' vind ik manipuleren. Zo voel jij alleen maar meer druk. Hij kan echt niet van je verwachten dat je elke keer weer opdraaft dus als je geen zin hebt, hou dan voet bij stuk.. Hij gaat maar eens alleen en dan heb jij tijd om iets leuks te doen met vriendinnen of zo. -
Of het ruzie wordt ligt aan je vriend. Gewoon zeggen wat je hierboven schrijft of laat het hem lezen. Is dat een groot probleem zou ik de hele relatie nog eens van alle kanten bekijken, je bent niet zijn eigendom en zijn familie heeft al helemaal niets in te brengen over jouw vrije tijd. Wat jammer is: waarom wel aan wildvreemde mensen het verhaal vertellen maar niet aan degene om wie het draait.. Wonderlijk vind ik dat altijd maar dat terzijde. Natuurlijk hoef je niet naar 40 verjaardagen per jaar, ik vind het vreemd dat hij zijn familie niet los kan laten. Als je een partner hebt hoort die op nummer één te staan in je leven. Niet je achternichtje of je moeder.. -
Jeetje wat een hoop familie! Wel heel gezellig, maar ik kan me voorstellen dat het nogal veel feestjes en verjaardagen zijn. Hebben de anderen daar ook geen last van? Want ik kan me voorstellen dat ze misschien wel eens een verjaardag overslaan, of misschien een verjaardag gezamelijk vieren. Soms ben ik blij dat ik onregelmatig werk, dan heb ik altijd een excuus om een kaart of cadeau op te sturen, of op een ander moment langs te gaan. Ik zou gewoon open kaart spelen. Je vind het te veel, je wil ook wel eens iets met eigen vriendinnen doen, of thuis blijven. Als hij naar het feestje wil gaan, dan gaat hij maar een keer alleen! -
Tja, dan ga je gewoon een paar keer niet. En ja, dan wordt het fast een paar keer ruzie,maar misschien moet je dat er dan maar voor over hebben. Je kunt niet stomweg wegblijven en verwachten dat je er niet op aangesproken wordt. Wat je overigens voor reden opgeeft dat je niet op komt dagen, moet je zelf weten, al zou ik geen uitgebreide smoezen gaan verzinnen, want des te sneller val je door de mand. Hou het zo eerlijk mogelijk en dat je dan op een pasr lange tenen trapt, is dan misschien een kleine prijs voor de rust die je ervoor in de plaats krijgt.