Hoe kan ik mijn depressieve broer helpen?
Mijn broer Hugo is altijd al wat zwaar op de hand geweest, ik wist niet beter. Zelfs de leukste uitjes konden met Hugo erbij een beproeving worden door alle negativiteit die hij eroverheen strooide. Soms spraken mijn ouders of ik er hem op aan, soms negeerden we het. Ik weet dat hij in zijn puberteit een tijdje bij een psycholoog heeft gelopen, maar de details weet ik niet. Ik had mijn eigen leven. Toen hij Astrid ontmoette, met wie hij later trouwde, ging het een tijd goed met hem. Toch is het na verloop van tijd weer bergafwaarts gegaan, met als gevolg dat hij zijn baan kwijtraakte en Astrid hem uiteindelijk verliet. Ze kon niet meer leven met zijn depressies en ik begrijp dat wel. Mijn ouders, die nu niet meer leven, hadden het er ook heel zwaar mee, toen Hugo nog thuis woonde. Professionele hulp wilde hij op een bepaald moment niet meer. Ook nu niet, zelfs Astrid heeft hem niet zover gekregen. Astrid en ik zien allebei dat het steeds slechter gaat. We helpen hem, maar het is niet genoeg. Astrid doet zijn administratie en brengt eten. Ik kom eens in de twee weken bij hem om wat op te ruimen. Zijn huis is een bende, en hij ook. Hij vervuilt. Mijn hulp wil hij eigenlijk niet, dus dat is telkens weer een strijd. Ook een hulp in de huishouding wil hij niet. Hele dagen hangt hij voor de tv, er komt niets uit hem. Ik ben bang dat ik hem vandaag of morgen levenloos in zijn stoel vind. Wat kan ik doen om hem uit zijn neerwaartse spiraal te trekken? Marcia (47)
-
Wat vervelend Marcia, dat je broer zo diep weg aan het zinken is in zijn depressie. Het zal ook op jouw leven (en dat van zijn ex) een behoorlijke impact hebben. En vooral daarom zou ik je aanraden hier toch een professionele instantie bij te betrekken. Dit is niet een last die je eeuwig op je schouders moet willen dragen. Je broer is tenslotte een volwassen man en jij hebt ook recht op je eigen leven. Ga eens naar je huisarts en bespreek dit. Hij of zij kan je vast wat ideeën aandoen of je verwijzen naar organisaties die hierin gespecialiseerd zijn. En Marcia, denk óók aan jezelf hè? Dat je broer depressief is, zou niet moeten betekenen dat jij eraan onderdoor gaat. Ik wens je veel sterkte en succes. -
Dit is eigenlijk al een chronisch probleem. En je broer wil hier zelf niets aan doen. Hij ziet dit misschien niet eens als een probleem. Jullie nemen nu steeds meer van hem over, maar uiteindelijk zal hij dit toch zelf moeten doen. Of hij zal moeten accepteren dat hij hulp nodig heeft bij bepaalde dingen. Kortgezegd hij heeft professionele hulp nodig. Dit is niet iets wat jij kan fixen. Uiteindelijk kan hij zijn omgeving compleet meeslepen in zijn depressie. Ga met de huisarts praten, en vraag om advies. -
Naar de huisarts gaan voor een ander is zinloos; een ha mág niet iemand dwingen behandeling te accepteren. Vind het heel triest dat die man zo ziek is en ook nog als een last wordt ervaren. Niemand die liefdevol met hem praat, alleen maar hoe vervelend het is om zo'n broer/partner te hebben. Depressie is een ziekte die kan eindigen in suicide omdat mensen die heel diep zitten denken: het zou beter zijn voor iedereen als ik dood ben. Niemand houdt van me, ik ben ze alleen maar tot last.. Verdiep je in het onderwerp en zoek lotgenoten hoe je hiermee om zou kunnen gaan. Of neem afstand van je broer en zeg dat hij ziek is en zelf hulp moet zoeken. Doet hij dat niet is de consequentie dat je niet meer komt helpen om op te ruimen enz. Ik hoop dat hij geholpen kán worden, ook dat is niet altijd het geval. Reken maar dat hij er vreselijk onder lijdt en er niks aan kan doen. Het is alsof je iemand kwalijk neemt dat hij niet kan rennen met zijn gebroken benen. -
Het lijkt me heel eng de situatie waar je in zit. Je wil je broer helpen, je bent bang dat hij misschien gekke dingen gaat doen... Soms, als iemand een gevaar is voor zichzelf of voor de omgeving, kan iemand gedwongen opgenomen worden. Of andere hulpverlening wordt in gang gezet, ook als je broer dat niet wil. Dat is een maatregel die ver gaat, maar dat is misschien wel de juiste weg uiteindelijk,een huisarts kan daarbij zeker iets betekenen voor je. Hij zal je helpen om de juiste paden te bewandelen. Je kunt dit niet op deze manier blijven volhouden, daar gaan jij en je ex-schoonzus uiteindelijk aan onderdoor. Daar heeft niemand iets aan, Ook je broer niet. -
De hulp die je geeft lijkt vanuit oordelen te komen. Hij niet schoon, zn huis moet schoon. Maar dat is puur praktisch. Onderdeel van depressie is het niet vast kunnen houden aan zelfzorg en hygiëne. Als je geen high functioning depressie hebt maar de lusteloze variant. Het is een symptoom niet de kern. Misschien is het verstandig om voor jezelf professionele hulp te zoeken. Jullie patroon en dynamiek bestaat al van jongs af aan. Misschien zou je daar verandering in willen zien. Als je depressie hebt maak je moeilijk contact. En contact is nou net wat nodig is om de spiraal anders te doen krullen. waar hij baat zou kunnen hebben is: Zeg dat je je zorgen maakt (vanuit medeleven) Dat je het verdrietig vind dat het niet goed met hem gaat vraag wat hij van je nodig heeft ipv het in te vullen. Neem geen genoegen met het antwoord niets (ivm isolatie) Geef aan dat hij niet alleen is en vraag hem drie dingen te bedenken waarin je hem zou kunnen ondersteunen. Geef he een knuffel, aai over de bol (oxitocine) Dat het voor jou ook zwaar is en dat je er samen voor wilt gaan om de situatie te verbeteren Een depressieve periode is erg, maar ook herkenbaar zoals je het aangaf hoort het bij zijn leven en het komt in fases . Praat met elkaar. Vertel wat jij hebt beleefd Wat betreft hygiëne vraag wat jij haalbaar vind en hoe het kan lukken. Ik wens je heel veel sterkte en hoop dat je met iemand praat over wat het met jou doet. Waar jou grens ligt. Hoe je het positief kunt houden en er niet in mee zakt als het ware. Ik hoop dat ik iets voor je heb kunnen betekenen. Super veel sterkte. Depressie is een rot ziekte waarin echte verbinding vaak een groot verschil maakt. Succes -
ik wel mijn broer helpen maar weet niet meer hoe want hij is alles kwijt en de kop doe buiten gezet door zijn vriendin waar hij vier kinderen heeft en de mama ook zo maar met één besloten heeft om het contact met zijn kinderen stop te zetten en ik zie hem daarbij elke dag een dag achter uit gaan en ik wil hem heel graag helpen maar weet niet meer hoe het te moeten doen