Is hij wel de juiste man voor mij?
Net toen ik dacht dat ik de liefde nooit meer zou vinden, was hij daar ineens, drie maanden geleden: Robby. De vlinders fladderden als een malle, maar nu ik hem beter ken, twijfel ik steeds meer. We zijn heel verschillend. Ik hou van structuur en regelmaat, hij doet af en toe een freelance klus als ICT’er. Ik hou van een gezonde levensstijl, hij drinkt te veel bier naar mijn zin. En dan nog iets: hij houdt van gamen en cosplay. Dan verkleedt hij zich als een karakter uit een game of serie en komt dan samen met anderen die zich ook hebben uitgedost. Onbegrijpelijk. Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om me ooit te verkleden als een elf of een prinses.
Ik hoor van alle kanten dat onze relatie gedoemd is te mislukken en dat snap ik. Ik heb altijd geroepen dat ik een man van de wereld wil. Iemand met een goede baan die zijn zaakjes op orde heeft en op zondagochtend met me meegaat naar bootcamp. Robby is vaak de hele zondag bezig met het kwijtraken van zijn kater. Hij woont in een klein rijtjeshuisje en vindt dat prima. De toekomst? Daar denkt hij niet zo over na. Ik wel, ik wil al heel lang kinderen en wonen in een huis dat groot genoeg is. Voor mij is er niet veel tijd meer om te wachten totdat Robby daar klaar voor is. Daarom vraag ik me steeds vaker af of ik er misschien niet beter aan doe om de relatie nu te stoppen. Ik heb dan nog tijd om een man te vinden die beter bij me past… Moet ik voor de liefde kiezen, of voor mijn toekomst? Nena (37)
-
Een relatie is leven en laten leven. En elk relatie brengt wel iets mee wat niet met jou matcht. Je verandert allebei ongetwijfeld ook in een relatie. Kijk ook als hij niet meer zou gamen met zijn vrienden is het dan wel oké voor jou? Of zoek naar de trigger. En ga dan een gesprek met hem aan geef jouw grenzen aan. En vertel hem wat zijn gedrag met jou doet. Van daaruit kun je altijd nog beslissen. Succes met je keuze -
Eerste wat er in me opkomt is stoppen en gelijk. Nú al zoveel verschillen en dat gamen gaat je irriteren net als zijn gebrek aan toekomstvisie. Verdoe je tijd niet als je nog kinderen wil, je bent al niet heel vroeg hiermee. -
Die laatste zin begrijp ik niet, wat bedoel je daarmee? Dat je toch van hem houdt? Zo klinkt het niet, meer of je je kapot ergert aan een vage kennis. Wat doet hij wel goed, leuke dingen in bed, lekker koken? Ik snap er niks van.. Hij hoeft jou niet gelukkig te maken, dat is je eigen taak voor de toekomst. Net zoals jij hem niet gelukkig maakt. Alleen gaat hij gewoon z'n eigen gang, jij schikt je helemaal naar zijn wensen. Waarom niet alleen naar bootcamp op zondagochtend (moet er niet aan denken brrr...) maar als een partner dat wel wil: prima zolang ik er geen last van heb. -
Waarom ben je in vredesnaam ooit aan deze relatie begonnen? Hij kan zo te lezen niet veel goeds bij je doen. Je praat over hem als een moeder over haar puberkind. En dat is niet een belediging naar hem toe. Ik zie het simpel: als het ware liefde is, dan is het dat óók met alle eigenaardigheden van je partner. En zeg nou zelf; klinkt dat zo? Enfin, trek je conclusie. De mijne kan je vast raden. -
Geen enkele relatie is perfect. Mijn vriend houdt van autoracen maar ik vind het vreselijk. Ik hou van taarten bakken en mijn vriend lust geen taart en zo kan ik nog wel even doorgaan. Niet belangrijk. Wat belangrijk is, is dat je hetzelfde naar de toekomst kijkt. Dat je dezelfde dingen wil in de toekomst. Is hij van plan om over vijf jaar nog steeds elke zaterdag los te gaan en zondag heel de dag met een kater op de bank te hangen? Dan is het niet zo’n goed idee om een gezinnetje met hem te stichten. Is hij dan meer waard voor je? Of telt je wens om moeder te worden zwaarder? -
Ik mis iets totaal in jouw verhaal, nl. je hart. Wat vertelt je hart je? Waarom ben je bij deze man. Ik hoor alleen maar iemand die in haar hoofd zit. Maar wat trok je ooit aan in hem, is dat nog zo, waar wordt je blij van. Mensen kunnen best heel erg verschillen en een goede relatie hebben. Zelfstandig hobby's en vrienden hebben is alleen maar goed. Een partner is een aanvulling op jouw leven en geluk dat je in eerste instantie zelf dient te creëeren. Je hebt wel erg veel commentaar op hem, waarom ben je dan bij hem? Als ik jou zo lees is het denk ik vooral verstandig om eerst jezelf beter te leren kennen. En daar kun je prima een coach of therapeut voor inschakelen voor een kort traject. Heel veel succes gewenst! -
Zo te lezen ben je diep van binnen wel klaar met hem.Je voelt haarfijn aan dat hij jou niet gelukkig gaat maken. Je haalt zelfs anderen aan om dit aan de lezer te bevestigen (zie de zin: Ik hoor van alle kanten dat onze relatie gedoemd is te mislukken). Voor de lezer hoef je het niet te bevestigen het is gewoon omdat je de moeilijkste stap (relatie beindigen) niet durft. Dat snap ik want hij zou als persoon inderdaad een heel goed en lief mens zijn en je weet nu wat je hebt. Maar besef hoe langer je wacht om de relatie te verbreken des te moeilijker het wordt want dan is er altijd wel weer iets zoals zieke ouder of kinderen in het spel. De relatie verbreken zou heel zwaar zijn en je gaat door een soort rouwproces en zult vaak denken "heb ik hier goed aan gedaan" of schuldgevoelens hebben en vooral het gemis. Denk zo na regen komt zonnenschijn en ik denk dat je later erg blij bent dat je naar je gevoel hebt geluisterd. -
Heel simpel, je geeft het zelf al aan (of niet) dat hij geeeen enkele pluspunt in jouw kinderwens heeft. Wacht je nog op een wonder, dat je een droomvader ineens tegenkomt die voor zaadjes kan zorgen? Wees reel, natuurlijk niet. Zet gewoon die stap betrek er geen andere bij en kies voor een spermadonor. Misschien dat je dan de rust vind en mensen naar waarde kan schatten daarna.