Ik erger me wild aan zijn zoontje
Het is voor Merel geen probleem als haar nieuwe vriend Remko vertelt een zoontje van acht jaar oud te hebben, Jamie. Ze kijkt er zelfs naar uit om Jamie te leren kennen. Maar Jamie is eigenlijk helemaal zo leuk niet, merkt Merel. En dat ligt voor een groot deel aan Remko, maar hij wil daar niets over horen.
-
Over samenwonen: Jamie’s verwende gedrag en jouw visie op het opvoeden houden mij tegen. Als je dat zegt over het onderwerp ben je al heel duidelijk. Want wees realistisch; op deze manier wordt het niet beter naarmate Jamie ouder wordt, alleen erger. En als je samen gaat wonen zit je er bovenop en groeit de irritatie. Hoe kun je trouwens samenwonen als je je niet met de opvoeding mag bemoeien? Ben je nooit alleen thuis met Jamie dan? Een kind heeft grenzen nodig. Dat heb jij heel goed in de gaten... -
Ik zou in jouw geval niet nog beginnen aan samenwonen. Dat wordt een constante strijd die je keer op keer zult afleggen omdat papa het vertikt om zijn zoon behoorlijk op te voeden. Op den duur trekt dat een wissel op je relatie. Het lijkt erop alsof Remco zich schuldig voelt tegenover zijn zoon omdat hij hem zo weinig ziet en iedere keer toegeeft om het gezellig te houden. En natuurlijk weet een kind van acht jaar heel goed hoe hij daar misbruik van moet maken. Praat erover met je vriend. Zeg hem luid en duidelijk dat je niet van plan bent om iedere keer opzij gezet te worden voor de grillen van zijn zoon. Of hij trekt een grens óf jij blijft voorlopig op je eigen stekkie. -
ik zou nog 1 laatste keer met Remko praten en in dat gesprek aangeven dat je bang bent dat zijn zoon tussen jullie in komt te staan door "de opvoedingsverschillen", Daarna zou ik me, als er weer eens zo'n "dramactie" van Jamie komt, gewoon terugtrekken. Dit zou ik ook al in het gesprek met Remko doorgeven aan hem. -
Ik heb jou ook een vraag te stellen. Heb je zelf ook kinderen? Dat is heel belangrijk om dat te weten. Maar officieel is jou vriend de vader van Jamie. Remco is waarschijnlijk nog niet er achter hoe hij precies zijn kind op moet voeden. Je kan met hem mee gaan naar ouderavond op school. Of betrokken worden bij bepaalde stoffen leren en huiswerk. Maar verder is het vaak moeilijk te oordelen of ik vind dat je er in moet mengen. Ik heb twee grote zoons en die kregen ook problemen met hun stiefvader, later kreeg hij een beroerte en hij werd uit huis geplaatst. Bedenk dat kinderen een loyaliteitscrisis ondergaan. Dat had ik ook met Ralf en Oscar. Hun aanvaarden de scheiding wel. Maar hun vader kreeg ook ineens een vriendin waar hun er aan moeten wennen en zich aan moeten passen. Kinderen krijgen vaak met tegenzin alles naar zich toe geworpen, terwijl hun er niets aan kunnen doen. Ik heb een advies: grijp pas in als het nodig is, en bespreek deze kwesties met Remco apart en niet met het kind erbij. Ik ben er wel mee eens dat Jamie ook huisregels moet leren te hanteren. -
Sorry Marina ik ben het niet met je eens. Omdat zij geen kinderen heeft, zou er niets van over mogen zeggen? Zij constateert dat Remko geen grenzen geeft. En als hij na 8 jaar nog niet weet hoe hij een kind moet opvoeden, dan faal je als ouder. Tuurlijk, Jamie heeft een klap gekregen van die scheiding maar het is aan zijn ouders om hem op te vangen. En een veranderende situatie(vader krijgt vriendin)is ook veel voor zo'n kind maar juist dan moet je duidelijk zijn. Merel, je hebt het goed gezien dat Remko niet goed bezig is. Je twijfelt aan het samenwonen en daar heb je gelijk in want als jullie dat toch gaan doen dan heb jij wel recht om Jamie te corrigeren want het is ook jouw huis. En dan wordt het voor hem ook duidelijk hoe jij bent. Zal toch met Remko er nog 1x goed over hebben en laat je niet afschepen dat zijn zoon het al moeilijk heeft of wat dan ook. Luistert hij niet dan kan jij je conclusies trekken. Je hoeft niet te breken met hem maar voorstellen om te gaan latten. Succes ermee. -
Buiten het feit wie er "gelijk" over de juiste opvoeding, gaat het in dit verhaal volgens mij eerder om hoe jullie met de verschillen omgaan. Uit het verhaal is het voor mij zo dat Merel het absoluut niet eens is met de opvoedstijl van Remco. Ik denk dat merel dit niet volhoudt wanneer ze dit niet uitspreekt en zij en Remco er duidelijke afspraken over kunnen maken. Wanneer je dit niet uitspreekt blijven de irritatie alleen hangen en stapelen zich op. Mogelijk kun je eruit komen door erover te praten en afspraken te maken maar zelf dan blijft het mijn inziens moeilijk omdat het niet zomaar over een klein ding gaat. -
Ik voorzie als jullie samen blijven dat dit een probleem gaat veroorzaken. Jij mag van hem niet verlangen om zijn gedrag aan te passen.Over paar jaar wordt dit probleem alleen maar erger i.v.m. puberteit kind. Pas jij je aan dan word jij niet gelukkig in de relatie.Kortom er moet wat gebeuren aan de situatie. Ik vind dit te complex om een mening te geven. Ik zal eisen als hij verder met jou wil om eerst in relatietherapie te gaan. Niet omdat de relatie nu slecht is maar om te voorkomen dat het slecht wordt. Ze werken vaak met gedragstherapie. Val hem niet aan als je dat zegt maar betrek het meer op jezelf zodat het niet aanvallend over komt en voor hem de stap naar zo'n therapeut gemakkelijker is. Laat blijken dat je het juist uit liefde wilt. Dat je als gezin wilt opgroeien maar geen kinderen bent gewend en fijn vindt als een professional er naar kijkt zodat iedereen gelukkig voelt en niet het gevoel heeft zich voor de andere moet aanpassen en er onbewust een strijd wordt gevoerd. Dat je voor iedereen het beste wil maar samen wonen voor jou een grote stap zal zijn maar hij ook moet beseffen voor zijn zoon of dat hij het gevoel kan krijgen dat hij tussen twee vuren in kan komen te staan. Gooi het ook niet op zijn zoon want dan zeg je eigenlijk weer indirect mee dat je vindt dat hij zijn zoon niet goed opvoed en voor een liefhebbende vader of moeder is dat erg gevoelig.Een ouder zou normaal gesproken altijd voor zijn kind opnemen en dan trek jij aan het korte lijntje. -
Ik vrees dat je dit niet graag zal horen . Maar ik kan nu al voorspellen dat deze relatie niet zal blijven duren . Het is ZIJN kind , en hij heeft nu al duidelijk aangegeven dat jij er niets over te zeggen hebt . Als jij je steeds doodergerd aan het verwende gedrag van zijn zoon en hij daar niets aan wil veranderen , zal je liefde voor hem langzaam bekoelen. Veel relatie 's zijn om deze reden al gesneuveld. Denk goed na of je zo met hem verder wil , want dit gaat voor jou nog moeilijker worden indien jullie zouden gaan samenwonen . Dan gaan er ruzie's komen en als hij dan altijd de kant van zijn kind kiest,waar sta jij dan . Ik wens jou heel veel sterkte toe .