Elise wil dit jaar wel een leuke Moederdag

Vorig jaar zat Elise (43) op Moederdag de hele dag te wachten op een verrassingsmomentje dat niet kwam. Haar twee pubers lijken uit zichzelf niet te beseffen dat ze hun moeder weleens in het zonnetje mogen zetten. Dit jaar wil Elise wél een fijne Moederdag. Maar ja, om daar nu om te moeten smeken…

Ik werd die zondagochtend wakker en meteen schoot door mijn hoofd dat het Moederdag was. Ik hoopte dat het gerommel in de keuken betekende dat er aan een ontbijtje werd gewerkt door mijn kinderen, Take van dertien en Rosa van vijftien. Ik draaide me dus nog even om. Als ik op zou staan, zou ik de verrassing immers verpesten.
Die verrassing kwam niet, begreep ik ruim een halfuur later, toen ik de kinderen ruziënd om een oplader de trap op hoorde stampen. Dus ging ik maar naar beneden. Klaas, mijn vriend die sinds vier jaar bij ons woont, stond in de keuken de ontbijtboel op te ruimen. ‘Goedemorgen,’ begroette hij me. ‘Jij hebt het lang uitgehouden in bed.’
‘Het is Moederdag, dus bleef ik nog maar even liggen,’ zei ik. ‘Ik dacht dat er misschien een ontbijtje op bed aan zat te komen.’
Klaas schoot in de lach. ‘Daar denken ze toch niet aan! Vorig jaar heb je van Take een kartonnen eierdopje gekregen, gedoopt in glitters, alleen maar omdat zijn juf dat had gezegd. Je had toch niet verwacht dat ze uit zichzelf zouden bedenken dat het Moederdag is?’
‘Geeft niet,’ zei ik. Maar misschien had ik toen al moeten zeggen dat het wél geeft. De rest van de dag bleef ik namelijk toch stiekem hopen op een verrassingsmomentje. Het kwam niet en die avond kroop ik toch een beetje verdrietig mijn bed in.

Commercieel gedoe
In de week voor Vaderdag sprak ik mijn kinderen aan. ‘Vergeten jullie Vaderdag niet?’ zei ik. ‘Neem dit weekend iets voor je vader mee als je naar hem toe gaat. Al is het maar een zakje drop of een gebakje of zo.’
‘Moet dat?’ vroeg Take.
‘Ja,’ zei ik. ‘Voor je vader is het leuk als hij ziet dat je om hem geeft.’
‘Dat weet hij zo ook wel, hoor,’ merkte Rosa op.
‘Het gaat erom dat je even wat moeite voor hem doet,’ zei ik. Ze rolde met haar ogen. Hoewel ik eigenlijk Vaderdag als aanleiding had willen gebruiken om mijn eigen teleurstelling van Moederdag ter sprake te brengen, besloot ik toch maar mijn mond te houden. Ik wilde niet zeuren, het voelde niet goed om om een cadeautje te moeten vragen.
Met Klaas besprak ik het later wel. ‘Ik heb geen kinderen, dus ik weet niet hoe dat voelt,’ zei hij. ‘Mijn moeder wilde het op een bepaald moment niet meer, dat gedoe rondom Moederdag. Daarom ga ik op Moederdag ook nooit naar haar toe. Het is een commercieel gebeuren, de bloemen zijn twee keer zo duur… Ik verras haar liever met andere dingen, op een ander moment.’
‘Dat is het nou juist,’ zei ik. ‘Mijn kinderen doen dat ook op andere dagen niet. Nooit.’
Klaas sloeg zijn arm om me heen. ‘Komt heus wel als ze ouder worden.’

Wanhopig
Een collega met wie ik het onlangs besprak, was het niet met Klaas eens. ‘Als het niet in het kind zelf zit, dan moeten ze het leren,’ zei ze stellig. Haar drie kinderen kwamen ook op een leeftijd dat ze op school geen aandacht meer besteedden aan Moederdag en vanaf dat moment gebeurde er ook niets meer. ‘Maar hoe moeilijk is het om af en toe je waardering te tonen?’ riep ze uit. ‘Zeker aan ons als ouders. We doen toch altijd alles voor ze? Mijn man en ik vonden het dus een opvoedkundig dingetje. We spraken af dat ik ze met Vaderdag zou begeleiden, en hij met Moederdag. Ik stuurde ze op tijd naar de winkel met de opdracht om iets leuks te kopen voor hun vader en daar ook een beetje aandacht aan te besteden. En mijn man deed hetzelfde voor Moederdag. Als ze het moeilijk vonden, dan gingen we mee. Soms kreeg ik de meest absurde cadeautjes, zoals oorbellen die ik zelf nooit zou kopen, maar mijn dochter was ervan overtuigd dat ik ze prachtig zou vinden. Geweldig, en ik heb ze toch vaak gedragen. Dat vond mijn dochter weer heel leuk. Het gaat erom dat ze wat moeite hebben gedaan en dat ze merken dat het fijn is om een ander blij te maken. Nu zijn ze alle drie in de twintig, maar op Moederdag en Vaderdag komen we nog altijd gezellig bij elkaar.’
Haar verhaal stemde me hoopvol. Misschien was het dan toch een goed idee om de kinderen hier een beetje in te sturen? Dat had ik zelf dus al gedaan met Vaderdag. Misschien kan ik mijn ex-man vragen of hij hetzelfde wil doen voor Moederdag? Of anders kan ik het aan Klaas vragen. Tegelijkertijd voelt het ook een beetje wanhopig om op die manier om waardering te vragen. Ik kan het natuurlijk ook gewoon laten gaan. Hebben andere moeders hier ervaring mee? Hoe hebben jullie het aangepakt?”

Tekst: Jet Hoogerwaard – Uit privacy-overwegingen zijn de namen in dit verhaal gewijzigd