Jill heeft last van eenzaamheid
Nadat Jill door pijnklachten werd afgekeurd voor haar werk, brengt ze steeds meer dagen thuis door op de bank. Haar sociale contacten zijn tot een minimum gedaald en het kost haar moeite om nieuwe contacten aan te gaan en bezigheden te zoeken. Wat kan zij doen tegen dat gevoel van eenzaamheid dat haar soms overvalt?
-
Hoe cliché het ook klinkt. Maar ga er toch wanneer je kunt op uit. Naar de clubjes, vrijwilligerswerk, en wellicht kan je als je dat leuk vind een leuk klein hondje nemen. Dan moet je er wel uit, en krijg je toch aanspraak. Ik weet wel dat het voor gezonde mensen makkelijk praten is (heb zelf ook een chronische ziekte met veel pijn), maar als je niet blijft proberen dan gebeurt er niks. Misschien kan je ook online contacten leggen, bijvoorbeeld met lotgenoten. En probeer alles ook een beetje te accepteren. Sterkte met alles. -
Zou je het financieel aankunnen om te verhuizen naar een warm land ? Dat is wat ik heb "moeten" doen . De gewrichtsklachten en reuma verbeteren sterk naar verloop van tijd , dat heb ik en vele anderen ondervonden. Als je de stap zou kunnen zetten , leer dan wel de taal " een badcursus , erg intensief" . Bedenk dat als je het financieel aankan niemand je tegen houdt , want je heb "helaas" geen kinderen . Denk erover ... -
Ga uit die bank. Je wordt alleen maar "zieker." Laat een hond uit. Heb je die niet, zet een advertentie. Er is altijd wel iemand die graag zijn hond een keer mee wil geven. Hou je niet van honden, ga vrijwilligerswerk doen. Er zijn genoeg oudere of eenzame mensen. Leg het voor aan de assistente van de huisarts. Zij kunnen vast adressen doorgeven. Veel succes. Jolanda -
Meerdere malen geen baan meer. Collega s, het contact verwaterd. Wel heb ik altijd weer nieuwe vrienden leren kennen en weer een nieuw sociaal netwerk opgebouwd, door vrijwilligers werk te zoeken. Cursussen volgen, via de 50plusendus site kun je jezelf opgeven voor workshops, wandelingen, enz. Voor 25 euro is er al iets te vinden. Wat ik ook heb gedaan is mezelf aanmelden bij Zorg voor elkaar, je kunt hulp geven en hulp vragen. bv iemand die ook graag tv kijkt om samen tv te kijken. Soms vind ik het ook lekker om thuis te zijn. Dan kan ik heerlijk lezen, tekenen, volwassen kleuren. Nu heb ik de tijd,hoef geen 36u te werken en ben ik met een nieuwe heup, na 1 jaar minder pijn nu, de keuken aan het witten en schilderen. Natuurlijk niet als vroeger in 1 dag maar steeds een paar uurtjes. Zo ben ik lekker bezig. Hobby's genoeg. Thuis zitten vind ik niet erg meer, 1 vriendin is al genoeg, waarom moet je nog een heel netwerk hebben. Facebook gaat ook over de hoeveelheid maar met 1 of 2 vrienden kun je al minder eenzaam zijn. -
hallo Jill het is erg vervelend voor jou zeker niet leuk vooral als je in z.n circel bent waar je even niet uit komt met pijn en eenzaamheid. Eenzaamheid heb ik ook gekend ,gelukkig geen pijn, maar wat mijn advies voor je is ga eens bij de yoga kijken niet in een grote sportschool maar bij een kleine die kunnen je zeggen wat je kan doen op de pijn te verlichten dat gaat met drukpunten in je hele lijf. je doet er gelijk vriendschappen mee op die helend zijn voor lichaam en geest. ga er voor ,weet zeker dat het je goed zal doen. succes -
Wat ik ook al lees.. ga er zelf op uit tijdens goede dagen. Afwachten totdat er iemand contact met je opneemt maakt het niet beter en vaak kan je dan lang wachten. Ook ik kan (helaas) uit ervaring praten Stop met slachtoffer zijn, mensen zien die donkere wolk om je heen en dat maakt je ook minder benaderbaar. Een goed gesprek kan bv ook met een eenzame oudere die in een verzorgingstehuis zit. Daar kan je heen gaan op dagen dat je jezelf redelijk of goed voelt. Neem een huisdier, een hond lijkt me niet handig op slechte dagen. Maar een poes redt zichzelf en komt knuffelen (zoek een ras uit die mensgericht is). -
Beste Jill, Laat ik beginnen met tegen je te zeggen dat ik bewondering heb voor jouw positiviteit en je vechtlust. Wat er ook gebeurt in je leven, je weet er steeds weer een positieve draai aan te geven. Ongewild geen kinderen is op zichzelf al zwaar genoeg, maar als dit ook nog resulteert in een scheiding, wordt het nog pijnlijker. In plaats van daarover te klagen, zet jij je schouders eronder en buig je het om naar iets positiefs: promotie op je werk! Daarnaast geniet je ook van het contact met je zus. Ik denk dat je zou moeten proberen om op dezelfde manier met dit probleem van je eenzaamheid om te gaan. Accepteer dat je nieuwe contacten nog niet de inhoud hebben van een jarenlange vriendschap. Geniet van de tijd die je voor jezelf hebt en vul die in met activiteiten waar je plezier aan beleeft. Je zult zien dat het veel gemakkelijker is om vriendschappen te sluiten als je ze eigenlijk niet nodig hebt, dan wanneer je er dringend naar op zoek bent. Succes! -
ik weet en zeg: actie ondernemen, vrijwilligerswerk aannemen, vriendendienst inschakelen, niet op de bank blijven zitten, een plan maken... sociale contacten aangaan op kleine schaal dat het overzichtelijk blijft... ieder mens voelt zich weleens eenzaam, ook ben je getrouwd of je leeft alleen, je kunt niet werken, er zijn zoveel mensen, die hetzelfde meemaken.... echt het is de moeite waard o naar buiten te gaan... verlies geen tijd er zijn genoeg mogelijkheden, succes ermee!