Een burn-out, en nu?
Drie maanden terug ging bij mij het licht uit. Privé was er van alles gebeurd en op het werk was het al lange tijd vreselijk chaotisch. Alles bij elkaar was het te veel, ik was volledig uitgeput en kon niet meer stoppen met huilen. Burn-out, constateerde de dokter en zei dat ik tijd moest nemen om te herstellen. Ik mocht even niet meer werken en alleen maar aan mezelf denken. Lastig, want ik werk in de verslavingszorg en had cliënten die op mij rekenden, maar ik kon niet anders dan me erbij neerleggen. Na een tijdje werd ik uitgenodigd door de arbo-arts voor een gesprek. Er werd een plan opgesteld om terug te keren naar het werk… Ik wilde wel en begon zo’n maand geleden met twee keer per week twee uurtjes administratief werk. Het was vreselijk. Van tevoren was ik heel gespannen en thuis kreeg ik een paniekaanval, omdat ik dacht dat ik fouten had gemaakt. De keren daarna ging het wat beter, maar soms ben ik erna helemaal afgemat. Als ik moet werken, slaap ik de nacht ervoor niet van de spanning. ‘Je bent te snel, je moet nog niet gaan werken,’ zegt mijn beste vriendin die ook ooit een burn-out had. ‘Volhouden, het gaat elke keer weer beter,’ zegt de arbo-arts, die het ondanks de spanning juist goed voor me vindt om de binding met de werkvloer te houden. Ik weet zelf niet wat ik moet denken of doen. Volhouden of toch weer wat meer rust nemen? Yvonne (51)
-
Als je al niet in staat bent om zelf te beseffen wat het beste is voor jezelf en dus nog helemaal niet goed bij je eigen gevoel kan komen en nog geen eigen keuze kunt maken wat het beste is voor je eigen welzijn. Niet in staat bent om relaxed tegen dingen aan te kunnen kijken zoals je werk. Dat je lichanelijke klachten ervaart (paniek aanval, slecht slapen) omdat je geest het nog niet aan kan. Hopeloos bent en niet weet wat voor jezelf het beste is, al die aspecten zegt denk ik toch genoeg? Je kan niet iemand tot iets toe zetten als het er nog niet aan toe is. Eerst rust rust rust. Ga mediteren of doe yoga en neem jezelf voor om tot jezelf en tot een rust te komen om sowieso de eerste half jaar niet op de werkvloer te komen. Die ARBO arts kijkt door hele andere ogen tegen het geheel aan en kan mooi praten. Maar besef als jij nog niet zelf duidelijk weet wat het beste is voor jezelf dan is dat niet best.Dat zegt toch al genoeg? Neem advies aan van mensen die jouw persoonlijk heel goed kennen. -
Weer zo'n onvolledige, vage vraag. Die je aan je eigen arts moet stellen, hij/zij is degene die je door moet verwijzen naar een therapeut als hij of zij het ook niet weet. Die arbo-arts is geen heilige, wil iedereen aan het werk houden en hij heeft gelijk: hoe langer je thuisblijft hoe minder affiniteit je nog met je werk voelt. Al vind ik persoonlijk dat hij te hard van stapel loopt maar ja hij zit er voor het bedrijf, niet voor jou. Leg mij nou eens uit waarom je niet naar je EIGEN arts gaat. Arbo zal ook denken ach, ze hoeft niet eens terug te komen bij de huisarts voor een check-up of zelfs maar te bellen om een vinger aan de pols te houden. Zal wel meevallen. Wat je verder doet: geen idee. Maar als je geen medische zorg zoekt, werkt aan je eigen herstel heeft de arbo-arts gelijk: geen reden om thuis te zitten en niks meer te doen. Zou anders zijn als je huisarts + psych. hulp zeggen: niks ervan, het is nog te vroeg voor mw. om naar haar werk te komen. Klinkt niet aardig maar een vriend van me had hetzelfde, dacht ook dat hij onmisbaar was of zo, geen idee!? Ging niet naar de dokter maar wel huilen als een kind als hij z'n therapeutische uurtjes moest werken. Bij hem greep zijn vervanger in en blafte hem naar een échte arts. Geregeld. Bij deze: naar een dokter dus, je mag ook je eigen genezing niet traineren door medicijnen (slaapmiddelen voor een paar weken, iets rustgevends) te weigeren en nogmaals niet naar een arts te gaan terwijl je je niet beter voelt. Je doet het wél dus zal de arbo arts denken: gaat prima zo, snel weer aan de slag anders blijft ze er maar in hangen.. heel veel beterschap, neem de tijd en luister naar je lichaam/gevoel. En als je dat niet goed kan is dat te leren: => psych -
Ik zat in dezelfde situatie. Stress voor je naar je werk gaat is normaal in jouw situatie, maar deze hoort wel af te nemen. Zorg dat je geen taken doet die met je cliënten te maken hebben want dit geef teveel te druk. Doe simpele klusjes zoals kopiëren en koffiezetten, en opruimen want daar kan minder mis mee gaan. En zit veel minder druk op. Geef duidelijk aan bij de arbo waar je last van hebt en of het wel of niet beter gaat. Naar een huisarts luisteren ze niet. De arbo heeft een enorme machtspositie. Dus wees heel duidelijk in wat je wel en niet kan en hoe je je voelt. Ga zeker geen uren opbouwen en starten met reïntegreren als ze dit voorstellen, want dan komen ze gelijk met een opbouwschema en wanneer ze verwachten dat je weer volledig herstelt bent. Ga investeren in jezelf. Rust pakken. Slaaptabletje als dit helpt. Gezond eten. Minimaal half uurtje per dag naar buiten, even wandelen of natuur in. Momentje voor jezelf nemen. Praten met vrienden, yoga meditatie, coaching, mindfulness, massages alles wat kan helpen voor open staan. En alles wat je druk geeft ff laten gaan. Even geen gastvrouw spelen, als je Kids hebt opvang regelen, geen verplichte familiebezoekjes of overleggen. Ziek is ziek en je hebt ff rust nodig. -
Kort maar krachtig: ga naar je huisarts en vraag voor een verwijzing naar een therapeut. Doe het zo snel mogelijk, want ik vermoed dat je wel even zult moeten wachten. En na twee maanden weer te willen gaan werken is absurd. Ziek is ziek. Bel je werk, bel je huisarts en stel met je therapeut (waar je hopelijk binnen redelijke termijn terecht kan) een realistischer plan op om weer te reïntegreren. Veel sterkte en beterschap. -
Luister naar het gefluister van je lichaam want dan hoeft het niet te schreeuwen. Als het schreeuwt is het al “te laat”. Blijkbaar ben je nog niet aan toe om te werken en niet iedereen hersteld even snel van een burn-out. Een burn-out is overigens al een geschreeuw van ons lichaam. Ik neem aan dat je al hulp krijgt van een coach/psycholoog? Want dat heb je zeker nodig. En aub neem je lijf serieus het werkt hard voor je en via je lijf krijg je signalen wat het nodig heeft. Als je maar goed luistert. Succes met alles -
Hoi Yvonne, Zelf heb ik ook thuis gezeten vanwege langdurige stress op werk en privé. Na een maand niets doen had ik sterk het gevoel aan mezelf te gaan werken. Na een zoektocht, huisarts, psychologe (die me wegstuurde), alternatieve circuit, kwam ik uiteindelijk bij een coach terecht en dat heeft mij heel erg geholpen. Die helpt je gedachten op een rijtje te krijgen waar je zelf nooit op gaat komen. Misschien dat dit voor jou ook iets is. Sterkte! -
Yvonne wat zegt jouw eigen arts? De arbo arts is een verlengstuk van de werkgever en heeft jouw welzijn niet in eerste instantie voor ogen. Jij hebt iemand nodig die achter jou staat en je helpt. Ik heb zelf een burnout gehad en toen heeft mijn arts bijv. duidelijk gemaakt dat ze me zelfs een tijd niet mochten benaderen. Ik had volkomen rust nodig. "niets moeten" Waardoor de burnout ontstond is hier niet duidelijk maar ook dit kan in de zwaarte van 'volkomen rust' mee tellen. Drie maanden is een lachertje! Mijn arts zei toendertijd als antwoord op mijn eigen frustratie: het is ook niet in een paar maanden ontstaan!! Rust nemen en goede hulp vinden tzt om te ontdekken hoe dit is ontstaan. Heel veel sterkte.