Mijn dochter is vaak alleen
Heleen vindt dat haar twaalfjarige dochter te weinig sociale contacten heeft en maakt zich daar zorgen om. Haar man denkt dat het vanzelf wel goedkomt, maar Heleen kan het niet loslaten…
-
Je moet de dingen die jioj belangrijk vindt niet opleggen aan anderen. Jij had vroeger blijkbaar behoefte aan vriendinnetjes, jouw dochter blijkbaar niet. Accepteer dat, dan voelt zij zich niet onbegrepen door haar moeder. Bovendien leidt haar desinteresse in leeftijdsgenoten misschien ook tot onverschilligheid als ze haar proberen te pesten. Hierdoor verdwijnt de interesse van leeftijdsgenoten in haar ook snel. Kortom, ik zou me niet zo'n zorgen maken! Laat je dochter haar eigen weg vinden. -
Komt op mij over of je je eigen twijfels en behoefte van vroeger projecteert op je dochter. Niet iedereen heeft hartvriendinnetjes nodig (of permanent iemand die naast hun staat) en is gevoelig voor pesten. Je dochter komt over als een bewust en zelfverzekerd kind die niet afhankelijk is van goedkeuring van anderen, lijkt mij juist prijzenswaardig. Zou haar zeker geen cursus "Sociale vaardigheden" laten volgen en haar dwingen te zijn zoals haar moeder. -
Je wilt dat je kind het mooiste leven leidt dat het maar kan leiden. Nu is dat wat het mooiste is voor iedereen anders. En daar gaat het mis bij jou. Laat haar gewoon zijn zoals ze is. Zoals jij haar beschrijft is ze helemaal niet ongelukkig, dus is er niks aan de hand. En mochten er wel problemen komen, dan zal ze die ook het hoofd moeten leren bieden. Van moeilijkheden kun je alleen maar groeien. -
Je hebt er met je man over gesproken, met Lises juf, nu leg je het voor aan een tijdschrift… wat heb je nodig om overtuigd te raken? In mijn ogen maak je je echt zorgen om niks. Laat Lise gewoon zijn wie ze is! Daar help je haar pas echt mee. -
Hoi, Jouw dochter lijkt goed te weten met wie ze wel en met wie ze niet om wil gaan, lijkt mij een sterke karaktereigenschap. Accepteer dat ze niet dat leuk vindt, wat jij leuk vindt. Ze heeft een eigen karakter en wees er trots op, ik zou het los laten en juist niet pushen, misschien vind ze op de andere school wel aansluiting met andere kinderen. -
Als ik het zo lees ben ik bijna geneigd te zeggen dat de moeder een of andere cursus moet gaan volgen. : Hoe kan ik mijn dochter zichzelf laten zijn. ( en dat is niet boos bedoelt ) Jij denkt en vindt van alles. Je wil haar stimuleren voordat het te laat is. Te laat voor wat ? Jullie dochter is een uniek mens en geen copie van jou of je man. Iedereen is anders en dat moet je respecteren. Jullie dochter is tevreden met wat ze heeft, wees daar blij om. -
mijn dochter was van de vaste "mensen" dus wie er om haar heen was voor regelmatig was het prima. Zo ook met vriendinnen, op de middelbare school werden alle leerlingen in de brugklas getest op faalangst, zij kwam eruit en heeft toen met een groepje "vreemden" wekelijks bijeenkomsten gehad. Qua opleiding ging ze mbo spw doen, ze kreeg daar ook vakken/stages waarin ze moest leren sociaal te zijn. Er kwam een ware kentering in haar gedrag toen ze ging werken in de horeca zodanig dat ik vorig jaar dacht: het mag nu wel minder. Advies: laat haar gaan, maar hou het wel in de gaten, je kunt het niet afdwingen, maar kijk uit dat ze niet in een geheel isolement raakt. En te weinig is niet erg, als ze ze maar wel heeft. -
Ik vraag me af of jij je eigen behoeftes (of die van vroeger) op je dochter projecteert. Ik snap je wel. We willen niets liever dan dat onze kinderen gelukkig zijn. Maar het is niet per definitie zo, dat wat jou gelukkig maakt, je dochter ook gelukkig zal maken. Het kan heel goed zijn dat je dochter zich liever in haar eentje vermaakt en dat zij zich hier echt prima bij voelt. Dat zegt niet iets over of zij voor zichzelf op kan komen. Ieder kind is goed zoals het is. En als dat meer teruggetrokken is, is dat oke. Volgens mij doe je het goed. Je toont belangstelling zonder je eigen behoeftes aan haar op te leggen. Ga zo door. Toon belangstelling hou haar in de gaten en laat haar zijn wie ze wil zijn. En doen wat ze wil doen! -
Toch is het beter om haar wel los te laten. Zij is 12 jaar en kan weleens in haar eigen wereldje leven. Heb je weleens een open en eerlijke gesprek gevoerd met je dochter? Vraag je niet af waarom zij terug getrokken is? Misschien is zij bang, of zij kan gepest worden en het niet durven naar voren te halen, omdat zij bang is dat zij niet word geloofd. Laat zien dat je als moeder zijnde achter je dochter staat. In welke omstandigheden dan ook. Je weet nooit wat er achter haar schuil gaat. Je kan dan alleen naar haar luisteren als je laat zien dat je van je dochter houd. Neem haar desnoods mee de stad in. Doe leuke dingen met haar. Trouwens 8 mei is het moederdag. Dan laat je eigen lekker verwennen door haar. Dan zal je zien dat zij los komt en vrolijker word. Dan merken anderen dat en komt ze beter in contact. Probeer het eens! -
Beste Heleen, Als ik het zo lees, wil je heel graag dat je dochter gelukkig is, veilig opgroeit en het naar haar zin heeft. Je hebt de beste bedoelingen om haar dat te geven. Naar mijn idee kan je dat het beste bereiken door te kijken naar wie jouw dochter is en naar wat zij nodig heeft. Wat zijn haar gevoelens en behoeften? Is het nodig om daar iets op in te zetten, haar te stimuleren, haar een cursus te laten volgen? Is het nodig om je zorgen te maken? Misschien haalt jouw dochter haar geluk uit de mensen die haar aanspreken waaronder haar eigen familie en staat dit haar geluk niet in de weg. Het belangrijkste lijkt mij dat je met haar in gesprek blijft over haar algemene geluk, als je dochter zich goed voelt, lekker in haar vel zit en tevreden is met haar leven en geen behoefte heeft aan vriendinnen, vertrouw dan op je dochter. Zo te lezen is het een mooie en sterke meid en komt zij er wel. Als zij gepest zou worden, was dat denk ik alang al gebeurd. -
Probeer het los te laten. Lise geeft zelf aan dat zij geen last ondervindt, van haar sociale netwerk zoals het nu is. Ze wordt niet buitengesloten. Waarschijnlijk heeft ze gewoon geen behoefte aan vriendinnetjes die dicht bij haar staan. Een cursus om haar sociale vaardigheden te bevorderen, lijkt mij daarom overdreven. Over de middelbare school zou ik mij geen zorgen maken. Pesten kan ieder kind overkomen, ook de meiden die nu populair zijn op de basisschool. Zoals je al beschreef, is Lise een kind dat wel mee doet met de anderen in de pauzes. Dat zal vast ook gebeuren op de middelbare school. Stop met het forceren van 'vriendinnen maken'. Wanneer Lise begint met puberen, stoot je haar op deze manier alleen maar van je af. Het is voor een puber verschrikkelijk 'irritant', wanneer je moeder zich bemoeit met je sociale leven. -
Je dochter komt over alsof ze erg goed weet wat ze wil en juist niet wil. Ze heeft een eigen mening en dat is ook bijzonder. Er zijn genoeg kinderen die achter de kudde aanlopen. Wat dat betreft zou ik me dus geen zorgen maken. Misschien heb je zelf in je vriendenkring iemand met een kind (mag dus ook een jongetje zijn) van ongeveer dezelfde leeftijd? Kun je niet eens wat samen ondernemen, niet te veel pushen, maar gewoon gezellig. Strand/ park/ pretpark/ dierentuin, iets waar de kinderen samen zijn, maar ook hun eigen gang kunnen gaan? Ik ging zelf vroeger veel liever om met jongetjes in de buurt, meisjes vond ik te soft. Misschien is jouw dochter ook wel meer een doenertje en vindt ze (betere) wel aansluiting bij jongetjes van haar leeftijd? Ik zou het verder niet te veel benadrukken. Ze komt er wel! -
Ik zie dat iedereen een poging doet om een goed advies te geven maar ben ook van mening dat er nog teveel om heen wordt gedraaid, waarom vertel je dochter niet waar je mee zit ipv haar te dwingen om vriendschap te sluiten.? Zo krijg je alleen maar droevige gezichtjes. Wees gewoon eerlijk en eerlijkheid wordt beloond. En als zij haar zegje daarover heeft gedaan, bedank haar dan en zeg dan dat je altijd voor haar klaarstaat. Luister naar je dochter ipv allemaal verschillende oordelen te hebben,,, -
Het is goed om jezelf af te vragen wie dit werkelijk als probleem ervaart.. moeder of dochter? Sommige kinderen zijn sociaal en genieten hiervan, je dochter heeft dit minder. In plaats van je daarop te focussen zou je kunnen kijken wat zij wel leuk vindt ( in een ander persoon) en daarop aansluiting zoeken. -
Jouw dochter komt over als een intelligent en gevoelig kind. Ik lees signalen waar je aan voorbij lijkt te gaan. Is ze wellicht boven gemiddeld intelligent, begaafd op bepaalde fronten? Hooggevoelig? Deze kinderen vinden weinig aansluiting bij leeftijdsgenoten. Barbies en make up zijn niet uitdagend. Het zijn kinderen die naar oudere kinderen trekken of juist veel jonger. Wellicht kun je daar wat mee? -
Loslaten!! Ieder mens, ieder kind, is anders. Volgens mij geeft ze duidelijk aan waarom ze niet met bepaalde kinderen wilt afspreken. Haar keuzes respecteren. Misschien stimuleren om lid te worden van bepaalde clubjes, dingen die haar interesseren. Dan komt ze missschien mensen tegen met dezelfde interesses. Niet iedereen heeft een hartsvriendin. -
Hi, soms kan je op een creatieve manier op afstand toch je dochter helpen.. Wat vindt ze leuk om te doen? je kan haar inschrijven op een sport waar ze nieuwe mensen leert kennen.. of koppelen aan een penvriendin, vragen hoe haar dag was en aanmoedigen om een keer een vriendin mee te nemen. zelf binnen je netwerk kijken welke leeftijdgenoten er binnen je kringen zijn en spontaan dagje weg organiseren, of een etentje thuis of gezellig in een park.. belangrijkste is weten waar haar interesses liggen en dezelfde kringen om haar heen proberen te bouwen en kijken of er wat leuks uit voort vloeit. -
Sommige mensen krijgen energie van veel mensen om zich heen, anderen kost dat juist energie. Misschien is dat voor je dochter ook wel zo. Het is wel goed om contacten te hebben, maar als je er te krampachtig over gaat doen en het teveel wilt sturen dan word het juist een vervelend beladen iets waardoor het alleen maar moeilijker word. Hiermee veroorzaak je juist datgene waar je bang voor bent. Je dochter is geen natural beauty....pardon? Iedereen is een natural beauty, zoiets zeg je toch niet van je eigen kind. En je denkt dat ze haar zullen gaan pestten omdat ze geen natural beauty is en niet voor zichzelf zou kunnen opkomen. Als jij al niet in haar gelooft hoe moet zij dat dan ooit zelf wel doen? Het belangrijkste is dat ze van jou leert om van zichzelf te houden, de rest komt dan voor een groot deel vanzelf. -
Ik had en heb vrienden omdat ze naar mij toe komen. Ik ben geen autist o.I.d. en ga ook met ze om maar als ik weer een vriendin op visite heb dan ben ik gewoon blij dat ze na een uurtje weer weg zijn of ik bedenk iets zodat ik ze niet steeds om mij heen heb. Als ik een avond alleen thuis ben omdat mijn man bijvoorbeeld weg moet dan vind ik dat heerlijk.Ik vind het heerlijk om lekker alleen te zijn.Dat was vroeger al zo. Als er vroeger een vriendinnetje kwam spelen dan probeerde ik vaak de boot af te houden maar mijn moeder had vaak zoiets van "laat haar toch gezellig met je spelen," Ik had daar gewoon vaak geen zin in,Ik heb geen mensen om mij heen nodig.Mijn moeder is heel anders.Toch ben ik nooit gepest en op school was ik altijd erg geliefd. -
Je hebt haar aangespoord, je hebt erover gepraat met haar, je hebt onderzocht of ze gepest werd maar ze ligt niet slecht in de groep. Ze geeft zelf aan dat ze het prima vindt zo, dus ik denk dat het tijd is voor jou om dat te accepteren. Ik denk dat het gewoon haar aard is. Iemand dwingen sociaal te doen werkt alleen maar averechts. Ik zie haar gedrag ook niet als een reden om gepest te worden op de middelbare school, dat word je juist als je te hard probeert en dat doet ze niet. Ik zou je aanraden haar duidelijk te maken dat ze met vragen over of hulp bij sociale contacten altijd bij jou terecht kan en verder proberen haar los te laten hierin. Succes in ieder geval!