De vijftienjarige zoon van Gisela experimenteert met alcohol
Gisela (44) schrikt als ze bij toeval ontdekt dat haar puberzoon Jesse (15) experimenteert met alcohol. Het zet haar en haar man ook aan het denken: gaan ze voor een streng verbod, of is het verstandiger om dit op een ándere manier aan te pakken?
“Jesse is ons oudste kind en heeft dus de pech dat hij bij elke mijlpaal ‘de eerste’ is. En zoals iedere moeder wel weet: al die eerste keren zijn ingrijpend. De eerste keer naar de opvang, de eerste zwemles. Het eerste speelafspraakje, voor het eerst op schoolreis. Doodeng vond ik het allemaal, dat loslaten, en dat liet ik merken ook. Mijn man Robbert was daar, zoals veel mannen denk ik, relaxter in, hoewel hij het soms ook spannend vond.
Ik herinner me nog die keer dat Jesse – twaalf was hij toen – per se met vrienden naar een zwemplas wilde. Zeker een halfuur fietsen bij ons vandaan, en langs een paar drukke wegen. Hij zeurde al dagen aan mijn kop en na lang aarzelen ging ik overstag, maar alleen omdat zijn twee beste vriendjes ook gingen en ik heel goed besefte dat ik hem toch een keer moest laten gaan. Hij had zijn verkeersdiploma gehaald en een paar maanden daarna zou hij naar de middelbare school gaan. Hij moest het toch eens zelf gaan doen?
Robbert werkt bij de dierenambulance en zag die middag zijn zoon plots fietsen in een wijk waar hij hem helemaal niet verwachtte. Hij belde me meteen en ik hoorde de verontwaardiging in zijn stem toen hij vertelde waar hij Jesse had gezien. Uiteindelijk, nadat ik het had uitgelegd, was hij het natuurlijk wel eens met mijn beslissing, maar we vonden het dus allebei heel erg moeilijk.
Nieuwe uitdaging
Jesse is inmiddels vijftien, bijna zestien. Al die voorbije ‘eerste keren’ is hij vrij soepel en zonder kleerscheuren doorgekomen. Ik heb er dan ook steeds meer vertrouwen in dat het wel goed gaat komen met hem, ook zonder dat wij zijn hand vasthouden.
Op dit moment staan we echter weer voor een nieuwe uitdaging. Jesse gaat steeds vaker de hort op, naar feestjes of gewoon wat ‘hangen’ met vrienden. En ik weet ook zeker dat hij experimenteert met drank. Daar kwam ik achter toen hij pasgeleden ’s avonds thuiskwam. Hij keek een beetje vreemd uit zijn ogen, deed wat lacherig en zijn spijkerbroek was vies, alsof hij in de modder was gevallen.
‘Wat is er met jou gebeurd?’ vroeg ik verbaasd.
Hij ontweek mijn blik en liep met een boog om me heen. ‘Niets, hoor. Uitgegleden bij het voetballen. Ik ga douchen en naar bed. Doei.’ En weg was hij. Maar net voordat hij de kamer uit was, drong een bekende geur mijn neus binnen. Die maakte me meteen duidelijk wat hij die avond had gedaan: hij had alcohol gedronken!
Ik maakte aanstalten om achter Jesse aan te lopen en de confrontatie met hem aan te gaan, maar toen ik de deurklink in mijn handen had, aarzelde ik ineens. Als hij zou bekennen, moest ik er ook meteen iets mee doen. Maar wát dan precies? ‘Tot achttien niks!’ hebben Robbert en ik altijd geroepen, maar plots twijfelde ik daaraan. Zelf dronk ik op mijn veertiende ook mijn eerste Canei’tje. Vond ik het nu echt zo erg dat hij samen met wat vrienden op een veldje een paar drankjes had gedronken?
Openheid
Robbert was die avond met vrienden squashen en ik wachtte geduldig tot hij thuiskwam.
‘Jesse heeft vanavond alcohol gedronken,’ vertelde ik hem. ‘Ik weet het zeker, want ik rook het.’
Ook Robbert stond meteen klaar om Jesse in zijn nekvel te pakken, maar ik hield hem tegen. ‘Hij is bijna zestien. Vinden we het echt zo erg?’
Robbert keek me onderzoekend aan. ‘Ik zou het erg vinden als hij stomdronken thuiskwam.’
‘Juist ja. Werken we dat niet juist in de hand door het nu te gaan verbieden?’ vroeg ik. ‘Als hij wil drinken, doet hij het toch wel. Maar dan ineens heel veel op momenten dat wij er toch niet achter zullen komen. Kunnen we het niet beter gewoon bespreekbaar maken en hem wijzen op de gevaren en de consequenties?’
Samen dachten we er hardop over na en bespraken we de mogelijkheden. Zelf denk ik dat openheid en eerlijkheid het belangrijkst zijn. Ik wil Jesse niet verbieden om te drinken, ik wil dat dat besluit uit hemzelf komt. Wanneer hij ervoor kiest om toch iets te drinken, dan wil ik dat hij daar open en eerlijk over is. Niet dat hij zich gedwongen voelt om erover te liegen, omdat wij het nu eenmaal verboden hebben. Ik denk wel dat we kunnen zeggen dat hij het niet in zijn hoofd moet halen om dronken thuis te komen. Als dat een keer gebeurt, dan kan een verbod altijd nog.
Dit is onze gedachtegang. Maar tegelijkertijd wordt ons langs alle kanten aangeraden om drinken onder de achttien te verbieden. Maar kunnen we juist niet meer bereiken door er eerlijk over te praten en grenzen te stellen?”
-
Verbieden vind ik helemaal niet verstandig. Alles wat verboden is ,wordt veel te interessant. Er over praten is veel belangrijker. En een glaasje.....ach, wat deden wij vroeger. Die regel is ook maar opgedrongen hoor. -
Helemaal verbieden zal waarschijnlijk averechts gaan werken. Maar er is wel een grens tussen een keer alcohol drinken en jezelf klem zuipen en daar moet je het wel met hem over hebben, vind ik. Ik zou hem als ik jou was laten weten dat je het geen halszaak vindt als hij een biertje of zo neemt, maar dat hij, als hij het echt op een zuipen zet, zelf verantwoordelijk is voor de gevolgen, op welke manier dan ook. Wijs hem ook op deze gevolgen. Als vijftienjarige weet hij die nog niet helemaal zelf te overzien. Bespreek de mogelijkheid van boetes of andere onkosten bij lomp gedrag vanwege dronkenschap. En de ernst van ongelukken of vechtpartijen. Draaien jullie op voor de gevolgen of mag hij het zelf uitzoeken? Misschien is het ook handig om voor te stellen dat hij een bijbaantje zoekt. Dat houft hem van de straat, leert hem verantwoordelijkheidsgevoel te ontwikkelen en daarmee kan hij ook zijn eigen drankjes betalen. -
verbieden heeft helemaal geen zin, je weet wel 'verboden vruchten smaken het lekkerst'. Maar je kunt er wel over praten. Maak er geen geheim van, uit je zorgen en vertel over hoe jij(of jullie) het deden. Maak duidelijk dat je geen dronkenschap tolereert en dan hij, mocht hij gaan kotsen thuis, het zelf opruimt. En uiteraard moet hij alles betalen als hij dingen vernielt door alcohol. Wijs hem op gevaren en dat hij duidelijk een grens weet en zich daar ook aanhoudt. Ga hem niet controleren, heeft geen zin en je geeft een teken dat je hem niet vertrouwt. Een bijbaan zoals Eagle zegt is helemaal geen gek idee. -
Het is niet aan jullie het te verbieden, het is verboden door "onze" samenleving. Daar moet je als ouder, lijkt mij, achter staan. Hoe dat daadwerkelijk wordt uitgevoerd is een tweede en zou met name over dat praten. Hoe ga je met dit soort dingen om als pre-volwassen persoon? Ook door rood lopen is verboden en neem aan dat jullie dat ook onderschrijven. Over de gevolgen van drinken zou ik zeker praten. Mocht er een moment komen dat hij toch voor z'n 18e drinkt en iemand voor de sokken rijdt (bijvoorbeeld) en een blaastest moet afleggen zijn er natuurlijk gevolgen waar jullie als ouders hem niet tegen kunnen beschermen en hoogst waarschijnlijk wel aansprakelijk voor zijn. -
Wat ik zou doen is zeggen wat alcohol met je kan doen, maar het niet verbieden. Dan gaan ze het juist doen vanwege de spanning en gaan ze kijken hoever ze hier in kunnen gaan. (gezien bij vrienden) Mijn ouders verbieden het niet toen ik 16 was, vertelde wel wat de gevolgen van alcohol konden zijn. En ik ben 1 keer op een feestje dronken geweest, maar ik heb er wel van geleerd dat ik dit nooit nog een keer wilde. Nu ben ik 28, en ik drink geen druppel meer, gewoon ik heb er geen behoefte aan, ik heb er van geleerd. En ik heb het niet nodig. Je hebt het ook niet nodig om gezellig te zijn, of wat losser te zijn. Ik vertel je mijn ervaring, omdat het voor mij niet lang geleden is. misschien heb je hier wat aan?