Belangrijke gasten zeggen Winny’s feest af
Winny (49) is al tijden bezig met het organiseren van een onvergetelijk feest voor haar vijftigste verjaardag. Maar al snel nadat de uitnodigingen zijn verstuurd, krijgt ze afmeldingen van mensen op wiens aanwezigheid ze echt had gerekend. Winny is diep teleurgesteld, maar wat moet ze met dat gevoel?
“Al een paar jaar borrelde bij mij het idee om eens een mooi feest te organiseren voor iedereen die ik liefheb. Dat heb ik nog nooit gedaan, zelfs niet toen ik met mijn Evert trouwde. Het moest er eindelijk eens van komen. Groot hoefde het niet te zijn, vond ik, maar wel bijzonder en onvergetelijk. Niet alleen voor mij, ook voor de aanwezigen. Toen ik dit plan zo’n anderhalf jaar geleden aan Evert voorlegde, stelde hij voor om het voor mijn vijftigste verjaardag te doen. ‘Dan is dat mijn cadeau voor jou,’ zei hij met een knipoog.
Dat vond ik een uitstekend idee en ik begon meteen met nadenken over wat ik precies wilde. Al vrij snel had ik wat datums in gedachten en ik bracht het plan regelmatig ter sprake bij de mensen die ik erbij wilde hebben. Toen ik de locatie had vastgelegd – een gezellig strandhuis op nog geen halfuur rijden bij ons vandaan – stelde ik iedereen met een app op de hoogte dat ze de tweede zaterdag van mei vrij moesten houden. Save the date! Uitnodiging volgt later. Daarna ging ik snel verder met het plannen van het feest.
Een paar weken terug was alles eindelijk rond. Het gaat echt geweldig worden! Met een selecte groep krijgen we een workshop cocktails maken, waarna iedereen aan tafel gaat voor een simpel, maar feestelijk diner. In een zaaltje daarnaast zal ondertussen een coverband de boel opbouwen en rond negen uur komen er nog meer gasten om lekker te gaan feesten met elkaar. Toen het programma eenmaal helder was, en dus ook de begin- en eindtijden, verstuurde ik de uitnodigingen.
Schoonzus
Vrij snel daarna ontving ik een berichtje van Veronique, die getrouwd is met mijn oudste broer. Een afzegging. De zondag na het feest is het Moederdag en ze ging haar moeder in Zwitserland bezoeken, vertelde ze. Op zaterdagmiddag zou ze samen met haar broers met de auto vertrekken.
Evert zat naast me toen ik het berichtje kreeg. Ik kon het niet helpen, ik kreeg meteen tranen in mijn ogen. Veronique is niet zomaar een schoonzus voor me. Ik dacht altijd dat onze band heel sterk was. Maar blijkbaar niet sterk genoeg om naar mijn feest te komen. ‘Dit valt tegen,’ stamelde ik. ‘Ze kan toch ook ná het feest vertrekken? Of desnoods halverwege?’
Evert legde zijn hand op mijn knie. ‘Waarom zeg je dat niet gewoon tegen haar?’
‘O nee,’ zei ik. ‘Dit zou ze ook zelf kunnen bedenken!’ Ik haalde drie keer diep adem en besloot dat ik mijn plezier hier niet door zou laten vergallen.
Dat was moeilijk, zeker toen ik niet veel later nog een afzegging kreeg. Nu van een van mijn beste vriendinnen, Ellen. ‘Sorry schat, het gaat hem echt niet worden,’ zei ze standvastig. ‘Ik heb die week een conferentie in Porto, met de gelegenheid om het weekend eraan vast te plakken met de collega’s. Dat kon ik natuurlijk niet laten schieten. Ik ben pas zondag terug.’
Toen ik in de gaten kreeg dat ze het weekend ‘eraan had vastgeplakt’ nádat ik de Save the date had verstuurd, heb ik het gesprek vrij snel afgekapt. Van je vrienden moet je het hebben, dacht ik teleurgesteld. Ik dacht aan de keren dat ik er voor haar was geweest toen ze in scheiding lag. De keren dat ik op haar kinderen had gepast. En dan vond zij een weekendje Porto met haar collega’s, die ze dan al de hele week had gezien, belangrijker dan mijn vijftigste verjaardag?
Loslaten
Ik heb heel veel plezier gehad bij het plannen van het feest, maar deze twee afzeggingen waren echt een grote domper op de vreugde. ‘Bekijk het van de andere kant,’ zei Evert troostend, toen ik erover mopperde tegen hem. ‘Er zijn heel veel mensen die wél komen. En op elk feest ontbreken wel een paar mensen.’
‘Dat weet ik ook wel, maar ik had het graag ook met hen gevierd…’ Dat ik me aan de kant gezet voelde, dat wilde ik eigenlijk niet toegeven. Ik vond dat zo kinderachtig van mezelf, want een afzegging moet toch kunnen? Het feest is immers geen verplichting en mensen zijn vrij om te komen of niet. Toch moet ik bekennen dat ik best verdrietig ben. Misschien komt dat ook door het gemak waarmee Veronique en Ellen hebben afgezegd. Alsof ik voor hen niet belangrijk genoeg ben om wat plannen om te gooien. Dat kwetst.
Mijn moeder begreep dat gevoel wel, maar ze kon me niet vertellen wat ik ermee moest doen. ‘Loslaten,’ adviseerde ze me uiteindelijk. Want wat zou ik eraan hebben om er met Veronique en Ellen over te praten? Ik wil immers dat mensen erbij zijn omdat zij dat zelf willen, niet omdat ík dat wil. Tegelijkertijd blijft het wel bij me sluimeren. Wat moet ik doen? Zal ik Veronique en Ellen laten weten hoe ik me voel? Of kan ik het beter laten gaan en me richten op de mensen die er wel zullen zijn?” L
-
Wat je zelf al zegt, je aandacht richten op de mensen die er wel zullen zijn. Er is tegenwoordig zoveel en heel veel leuke dingen om te kunnen doen. Mensen hebben het ook druk. Het is geen onwil. Geniet van het gezelschap van de mensen die er wel zijn en richt je op het positieve. -
Het is natuurlijk altijd sneu als voor jou belangrijke mensen afzeggen voor iets wat jij hebt georganiseerd, maar ik denk niet dat zoiets te voorkomen is. Maar zeg nou zelf, is je feest dan echt zoveel minder waard als zij er niet bij zijn? Klinkt eerlijk gezegd ook niet erg hartelijk naar de mensen toe die wel de moeite nemen om te komen. Ik zou je dan ook aanraden om vooral te genieten van je feest, met alle mensen die er wel zijn. Misschien blijken deze mensen wel veel belangrijker voor je dan je nu weet. Ik wens je hoe dan ook een heel mooi feest toe! -
Richt je op de mensen die wel komen en maak er met hen een onvergetelijke dag van. Overigens kan ik me van je schoonzus voorstellen dat ze niet komt als ze een lange reis voor de boeg heeft. Je vriendin is een ander verhaal. Zij maakt niet alleen een bewuste keuze om er niet bij te zijn maarik vind dat ze ook vrij nonchalant met je gevoel omgaat voor een moment waarvan ze weet dat het voor jou belangrijk is. Verdrietig, maar accepteer het en houd de eer aan jezelf en zie het als het einde van die vriendschap. -
Ik wilde ook een groot feest geven voor mijn 50e verjaardag. Een jaar van tevoren heb ik iedereen (20 mensen) al gezegd om die dag vrij te houden. Ik had de uitnodiging zeven weken (vijftig dagen) voor het feest verstuurd. Uiteindelijk waren 14 mensen van de 20 aanwezig. De mensen die er niet waren (twee singles + twee koppels) hadden allemaal een excuus (weekend weg, of te vermoeiend door hun ziekte). Maar eigenlijk kwam het allemaal neer op hetzelfde: geen zin in een feest met veelal mensen die ze niet kennen. Niet leuk voor mij. Maar ik heb er niets van gezegd, maar in plaats daarvan de afwezigen afzonderlijk een keer mee uit eten genomen, bij dezelfde locatie. In totaal vier keer. Zo heb ik uiteindelijk vijf dagen feest gehad! Wat me opvalt in je verhaal: je verwacht dat mensen net zo zijn als jij. Jij zou pas halverwege of na het feest vertrekken. En jij zou geen paar dagen vastplakken aan die conferentie. Maar niet iedereen is zoals jij. En wat me ook opvalt: je onthoudt wat je voor mensen hebt gedaan. ‘Ik dacht aan de keren dat ik er voor haar was geweest toen z in scheiding lag. De keren dat ik op haar kinderen had gepast.’ Dat hoort niet bij vriendschap. Soms geef je meer dan je krijgt, en bij anderen is het juist andersom. Je kunt het met je schoonzus en je vriendin bespreken, maar je kunt het ook gewoon accepteren. Kijk vooral naar de fijne kanten van jullie vriendschap! Geniet van je feest! En ga na het feest met de afwezige mensen uit eten. Zo geef je aan dat ze belangrijk voor je zijn. En dat is dan weer goed voor jullie vriendschap! -
Misschien moet je denken dat er mensen zijn die wel naar je feestje komen dat je niet veel voor hen betekent, maar dat ze er wel zullen zijn. Deze twee mensen zijn mensen die elke dag van je houden en ze zullen niet naar je feestje komen. Ik raad u aan niet de veronderstelling te maken dat mensen die wel naar uw feest komen dat zij van u houden en degenen die niet, niet van jou houden. Het betekent het helemaal niet.