Anne droomt van verre reizen maken, maar haar vriend wil niet mee

Anne (27) wil eindelijk eens wat meer van de wereld zien en heeft haar zinnen gezet op een mooie rondreis door Brazilië. Haar vriend Edward (30) is echter niet bepaald avontuurlijk aangelegd en ziet dat plan absoluut niet zitten. Na een ruzie overweegt Anne om dan maar alleen op reis te gaan…

“Als klein meisje droomde ik er al van om de wereld rond te reizen en als puber kon ik heerlijk wegdromen bij reisprogramma’s op tv. Ik zag mezelf ook echt weleens hiken in Scandinavië, varen tussen de krokodillen of in een jeep op zoek gaan naar the big five. Maar zoiets kost geld en dat had ik in die tijd niet. Het kwam er dus nooit van.
Rond mijn achttiende ging ik voor het eerst alleen op vakantie, met drie vriendinnen naar een camping aan de Zeeuwse kust. Niet zo heel avontuurlijk dus. Het jaar daarop zat ik voor mijn studie in het buitenland en op mijn twintigste had ik net verkering met Edward. Onze eerste vakantie samen brachten we door in een luxe resort aan de kust van Turkije. Nu ben ik ook niet vies van zonnebaden en luieren, dus die vakantie beviel me best.
Omdat Edward en ik het jaar daarop gingen samenwonen en de verbouwing best een tijdje duurde, sloegen we twee jaar de vakantie over. En daarna werd het gewoon in de nazomer weer twee weken luieren aan de Turkse Rivièra, jaar in, jaar uit. Af en toe kreeg ik Edward nog mee op een stedentrip, maar verder wilde hij alleen maar naar Turkije.

Enorme ruzie
Vorig jaar probeerde ik Edward al over te halen om eens iets anders te doen. ‘Zullen we een rondreis maken op Cuba? Of de westkust van Amerika gaan ontdekken? En het lijkt me ook heel gaaf om in Afrika op safari te gaan.’
Edward keek me aan alsof ik hem een oneerbaar voorstel had gedaan. ‘Ik word al moe als ik eraan denk.’
‘Waarom?’
‘Ik ga echt niet zo lang in een vliegtuig zitten. Ik vind die paar uur naar Turkije al lang genoeg.’
Ik besloot wat lager in te zetten. ‘Eilandhoppen in Griekenland dan? Of het noorderlicht zien in Scandinavië?’
Edward keek me alleen maar zwijgend aan en zijn blik zei genoeg. Dus werd het weer dat resort in Turkije. Ik merkte dat ik me daar begon te vervelen, ik wilde nu echt weleens iets nieuws.
Dus toen ik pasgeleden een leuk artikel las over een mooie groepsrondreis in Brazilië, begon mijn hart sneller te kloppen. Ik droomde weg bij de plaatjes van prachtige rivierdorpjes en fel gekleurde tropische vogels. Ik kon de muziek al bijna horen en de broeierige warmte al bijna voelen. Daar wilde ik heen!
Meteen diezelfde avond bracht ik het plan ter sprake.
‘O, nee,’ zei Edward meteen. ‘Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt! Veel te ver vliegen en je kunt daar allemaal enge ziektes oplopen. Het wemelt in die landen van de oplichters en ze spreken er ook geen Engels. En ik spreek geen Spaans.’
‘Portugees, ze spreken er Portugees,’ verbeterde ik hem. ‘In Turkije heb je ook een keer met buikkrampen op bed gelegen en daar lopen ook oplichters rond. Ik wil graag eens iets anders, ik wil wat van de wereld zien. Duizenden mensen maken reizen zoals deze en genieten daarvan. Van het nieuwe, van het onbekende. Dat wil ik ook! Dus ga je alsjeblieft mee?’
Hij was heel stellig in zijn antwoord: ‘Nee.’
‘Jammer. Dan ga ik alleen.’ Ik zat al klaar om de reis online te boeken, maar Edward was het daar niet mee eens. Het draaide uit op een enorme ruzie.

Burgerlijk
Het idee om mij alleen te laten gaan, vindt Edward verschrikkelijk. Hij vindt dat niet kunnen en ziet daarnaast allemaal beren op de weg. Als ik alleen ga, is volgens hem de kans op verkrachting en ontvoering heel groot. Op zijn minst zal ik het aanleggen met een reisgenoot, doodziek worden, gewond raken of verdwalen. En hij bedacht nog veel meer vervelende dingen die me zouden kunnen overkomen. Ik vond het op een bepaald moment gewoon een beetje zielig voor hem, zo erg deed hij zijn best om mij van die reis af te houden. Uiteindelijk dacht ik: laat maar. Als hij het zo erg vindt, dan doe ik het gewoon niet.
Edward is nu eenmaal veel minder avontuurlijk dan ik. Eigenlijk is hij gewoon burgerlijk, maar in het dagelijks leven heb ik daar alleen maar profijt van. Hij is betrouwbaar, punctueel en ontzettend charmant, lief en beschermend naar mij toe. Ik vind dat ik in mijn handjes mag knijpen, dus daarom vond ik dat ik dit stukje van hem dan maar moest accepteren. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
Onze ruzie is alweer eventjes geleden, maar de gedachte aan die mooie reis laat me niet los. Ik wil zo ontzettend graag! Moet ik het toch doorzetten, al weet ik dat Edward dat echt niet leuk vindt? Of moet ik accepteren dat je in een relatie nu eenmaal offers moet brengen en dat zo’n avontuur er dus nooit in zal zitten voor mij zolang ik met hem ben?”