Zijn familie is opzoek naar mij
Ik heb een lang verhaal t zit op mn hart en ik heb t gevoel ik geen uitweg heb.
Toen ik 15 was had ik een vriendje van 21 en hebben we gemeenschap gehad en was ik zwanger geraakt. toen ik t hem vertelde werd hij boos en wou hij dat ik abortus zou doen.
maar omdat ik dat niet wou heb ik de relatie verbroken en verder alles gelaten zoals t is. mijn kind heb ik gewoon gekregen.
Een prachtige zoon waar ik veel van hou en erg trots op ben.
maar toenertijd tijdens de zwangerschap had ik een nieuwe relatie gekregen maar ik heb de fout gemaakt en mijn zangerschap verborgen voor mijn nieuwe relatie. En later had ik gezegd dat ik van hem zwanger was dat was natuurlijk de grootste fout ooit en ik weet dat. maar ik was erg naief en heb alles schuil gehouden. Mijn nieuwe partner van toen is nog steeds mijn partner en we zijn getrouwd en hebben er nog 2 bij. we zijn nu al dus bijna 13 jaar samen. Ik heb nooit toegegeven dat de oudste van een ander is want ik kon t niet , gewoon niet vertellen. schaamte ,angst van alles ik wou alles geheim houden en dacht niet aan de toekomst. maar toch komt t nu ervan.
mijn kind is nu een puber , aardig kind. En ik zou nooit mijn kind willen kwetsen.
de familie van zijn echte vader weten af van mij en van mijn kind. en ze willen hun kleinkind zien en leren kennen. dus de oma en opa van mijn ex hij zelf heb ik niks van gehoord en is ook nooit van gekomen. Hij is dit opeens gaan vertellen aan zijn familie.
ja het enige is. doordat dit altijd geheim was kan ik niet zomaar hiermee komen aanlopen bij mijn zoon en ook niet mijn man.
ik zit hier mee.
oordelen dat hoef ik niet ik weet hoe fout t is . er is niks goed te praten.
hoewel ik mezelf wel wil verdedigen als tienermeisje maar ja toch is t verkeerd etc etc dus
Hoe kan ik dit t beste aanpakken?
Hoe kan ik t beste omgaan met de familie van mijn ex?
Wat kan ik doen…ik zit er zo mee.
Ik had gedacht dat hij ons nooit zou opzoeken want hij wou dit kind zelf niet.
xxx dank
-
er zit niks anders op dan dealen met de karma. -
Er zit weinig anders op dan de waarheid. Misschien kun je beginnen met een brief aan je man en daarna aan je zoon. -
Ik weet niet hoe lang je al in verwachting was toen je aan de relatie met je huidige partner begon, maar er bestaat altijd wel een kans dat hij tenminste iets vermoedde. Dat zou betekenen dat hij een kind dat misschien niet van hem was, al die tijd gewoon heeft erkend. Zoek gewoon een rustig moment op en wees eerlijk. Ja, je hebt gelogen, maar je hebt aan de andere kant wel op je 15e al een heel moeilijk, dapper besluit genomen om je kind te houden. Het zal heus even slikken zijn, maar geef hem even de kans om het op een rijtje te zetten. Jullie zoon is in alles behalve DNA helemaal zoon. Hij is degene die er in het dagelijkse leven toe doet, niet die jongen die je een half leven geleden zwanger heeft gemaakt. Oh...en de familie van de biologische vader, die zich nooot om je kind heeft bekommerd, hoeft nu ineens niet zo schijnheilig te doen en dat mag je ze zeggen ook. Ik wens je in ieder geval sterkte en wijsheid. Maar dat je sterk bent, heb je eigenlijk allang bewezen. -
Gewoon vriendelijk en eerlijk doen tegen iedereen lijkt mij het beste, zou dat lukken? -
Dank voor alle reacties. ik hb al met mijn man gesproken gisteravond. hij heeft geluisterd en kalm gereageerd en had gelukkig ook begrip. We gaan t nu samen aanpakken. Mijn zoon moeten we dit nog vertellen. Dat denk ik niet dat we nu ook meteen gaan doen. ik denk over een jaar of twee. ik denk dat de biologische familie nog even zal moeten wachten. mijn zoon is als puber toch even in een onzekere leeftijd vind ik. Dit zal hij nooit verwachten en ik ga ervan uit dat dit heftig zal zijn. We zijn verder een hecht en warm gezin. We hebben een hele goede band en voor hem is mijn man natuurlijk zijn vader. Ik hoop maar dat mijn zoon mij kan vergeven en dat hij dit een plekje kan geven . En vooral dat dit zijn hart niet al teveel breekt. Ik wens mijn zoon alle kracht en liefde en genezing dat hij nodig mag hebben binnenkort. dank jullie allemaal -
Wat fijn dat je man zo goed reageerde er op! Dat bewijst dat hij echt van jou houdt. Wat je zoon betreft, hoe langer je wacht hoe erger de leugen. Nu hij gaat puberen, zal hij zichzelf ontdekken en opnieuw leren kennen. Dat betekend ook wat heb ik van mijn vader en wat heb ik van mijn moeder? Hij zal zich niet herkennen in zijn niet biologische vader, en dat zal vragen en frustratie's opleveren. Als hij volwassen gaat worden dan is dat wel belangrijk in zijn ontwikkeling. En hij word juist sterker ook van de minder leuke dingen in het leven. Het leven is namelijk niet altijd leuk, en dat moet hij ook leren. En als jij een leugen voorhoud, dan kan hij ook moeite krijgen in het vertrouwen bij andere mensen. Ik zou het je kind gewoon eerlijk vertellen, en dat er verder niks hoeft te veranderen in de familie. Zijn niet biologische vader kan hij nog steeds als vader zien, want die heeft immers gezorgd voor hem en dat blijft ie nog steeds doen.