Ziels ongelukkig door moeder
Ongeveer een jaar geleden kwam mijn moeder door ernstige ongeval hulpbehoevend. Omdat ze niks kon en dichtbij woonde haalde ik haar dagelijks op en verzorgde haar helemaal. Dan besef je even hoe fijn het is dat je moeder nog leeft.Na het avondeten bracht mijn man haar weer naar huis. Thuis had ze schoonmaakster en mijn man deed in de vrije tijd haar tuin.
Zij was alleen thuis om te slapen. Na een half jaar was ze al weer goed te been en was ze zo voor 75% hersteld. Maar ondertussen had ze zo’n deel uit het gezin gemaakt dat ze met alles bemoeide in negatieve zin. Ik voelde mij vaak geen goede moeder hierdoor, liep op mijn tenen en het voelde alsof het hier een hotel was. Mijn man was overdag aan het werk en ik was blij dat ik einde van de dag een maaltijd op tafel had en huis op orde. Dan nog kon mijn moeder gemene reacties geven zoals “je moet nog even de was doen” Afspraken met vriendinnen zat er niet meer in. Ik was continu maar proberen de ideale huisvrouw te spelen. Ik heb mij compleet weg gecijfert.
Paar maanden later was ze helemaal hersteld en ging hier ook voor mij af en toe iets doen maar wilde niet meer in haar huis wonen want ze was immers hier al hele dagen en met eten en anders moest ze zelf de tuin doen etc. Ze zei “ik kom in jullie huisje wonen” Ik had in onze tuin een gezellig huisje gecreeerd.
Ik zag het echt niet zitten maar mijn man was er helemaal voor en tja ze was hier al altijd en als dit haar zo gelukkig maakte ben ik maar overstag gegaan voor haar. Mijn man offerde geheel vrijwillig zijn vakantie op aan het huisje.Mijn spullen werden eruit weggegooid. Er werd een hele boven verdieping opgezet en een hal eraan met een extra ruimte voor een keuken.
Weg onze vakantie maarja ze gaat altijd mee waar we ook heen gaan.
Ze woont er nu zo’n 2 maanden en geniet ervan. Maar ik ben nog nooit zo ongelukkig geweest. Loopt onaangekondigd binnen, bemoeit op negatieve manier met de opvoeding en bekritiseert mij. Als ik even kan zitten gewoon tussendoor even om kopje koffie te drinken dan krijg ik van haar opmerkingen. Ik kan niet mijzelf zijn en ik heb geprobeert afspraken te maken maar het werkt niet. Ze doet net of ze in mijn huis woont en beslist hoe het hier alles verloopt. Ik trek het en slikt het want tja als het haar gelukkig maakt en de kinderen zijn dol op haar maar oh wat ben ik ongelukkig
-
en waarom cijfer jij je zo weg? Heb je dat altijd gedaan? Heeft je moeder vroeger jou ook veel negatieve commentaar gegeven? Waarom protesteerde je niet toen je spulletjes werden weggegooid? Ik weet niet of het waardevol voor je was maar waarom heb jij je mond niet open gedaan? Waarom heb je niet met je man gepraat en verteld hoe het de hele dag gaat met jouw moeder? Kortom, kom een beetje voor je zelf op. Nou ja een beetje, juist heel veel. Je ziet dat anderen gelukkig zijn met de situatie maar het gaat ook om jou. Misschien is het een idee om met het gezin om de tafel te zitten en o ja je moeder ook en dan even zeggen wat je zo tegenvalt. En ga ajb wat doen buitenshuis met je vriendinnen, dat heb je echt nodig hoor. Maakt je moeder een opmerking over bijv. de was, zeg dan 'ja mag het ook doen hoor'. Je bent geen slechte moeder en geen slechte dochter maar hou ook van jezelf, zo belangrijk -
allereerst beterschap voor je moeder, fijn dat ze al zo ver is hersteld. maar hoe ging dat vroeger toen je bij haar woonde. was dat ook altijd bemoeien en helpen. helpen is toch wel fijn, scheelt jou weer veel werk en zij doet iets nuttigs. voor familie moet je altijd klaarstaan. doe ik ook. vroeger andersom, nu ik voor ze. zo gaat dat in het leven. is de cirkel of live. -
hoi loes, fijn om dit even van je af te schrijven, jammer van de situatie! ik als man zijnde vind ik het wel beetje raar dat je man zo alles prima vind en alles doet voor zijn schoonmoeder, ik zou dat nooit zomaar doen"na herstel" tenzij dit mij het idee geeft dat het mijn vrouw gelukkig maakt en als het hoognodig is, natuurlijk weet ik jullie situatie niet maar zolang hij het idee heeft dat het jou gelukkig maakt dat hij het allemaal doet dan blijft hij doorgaan wat natuurlijk geweldig is. ik krijg het idee dat er niet echt gepraat word tussen jullie over het gehele moeder situatie. ik denk dat er maar eens goed gepraat moet gaan worden en dat ze misschien toch maar eens terug gaat naar haar eigen stek! succes! -
Mensen behandelen je zoals je je laat behandelen. Je zal nog lang ongelukkig blijven. Als een ander een probleem heeft weet je het precies; nou zelf doen: "LOES (41) 06/08/2020 10:41 Ik weet niet hoe erg de alcohol verslaving is maar je moet niet alles tegelijk willen maar wees heel duidelijk. Pak de dingen in stappen aan eerst de ene stap afronden om vervolgens de 2e stap te doen. Stap 1: zoek een relatietherapeut maar dan een hele goede dus ga de recensies lezen. Je kan beter 25 km verder rijden voor een goede. Er zit echt nl zoveel verschil tussen. Bij mijn tante zei de relatietherapeut jullie zijn hier nu beiden en daarom kan ik voor 99% zekerheid zeggen dat jullie relatie goed komt terwijl ze er amper de voet over de drempel hadden gezet en het beide echt dit zagen als de laatste redmiddel en nu zo’n 12 jaar later zijn ze nog gelukkig samen… Mijn beste vriendin had ik al zo vaak gezegd ga weg bij je vriend (ook alcohol en stappen) en had het idee dat hij voor haar mee ging naar de relstie therapeut maar enige waar de therapeut in mijn ogen deed is dat ze voor zorgde dat ze bij haar samen gingen praten met elkaar maar kwam niet zoals bij mijn tante haar therapeut met opdrachten en tips. Maak een afspraak met de relatietherapeut en zeg tegen je man ” je kan kiezen ik ga nu van je scheiden of wij gaan samen er voor knokken en dan wil ik dat je dan …… met mij mee gaat naar een relatietherapeut. Als hij begint met smoesjes of argumenten waarom onzin is om daar heen te gaan ga dan geen discussie aan en blijf bij je standpunt. Het is kiezen of delen" En zo is het ook voor jouw man: je moeder eruit, kiezen of delen. Je weet het donders goed Loes! ;-) -
En nog een advies van Loes, je weet het best Loes, dit zei je tegen iemand die problemen met haar moeder had: LOES (41) 24/06/2020 20:38 Zoals anderen schreven, zoek hulp!Je maakt jezelf het alleen maar moeilijk. Huisarts ia een vertrouwen persoon en je kan gewoon anoniem je verhaal daar in de praktijk doen zonder ze dit door vertellenaan je familie. Hulp.is gewoon gratia en anoniem. Je krijgt dus geen brieven of facturen via de post etc. Kortom je moeder hoeft allemaal niet te weten. Opgelost nou? Kan je anderen weer 'goede raad' gaan geven ;-) -
Bedankt voor de lieve reacties. Natuurlijk weet ik wel hoe ik het moet aanpakken en doen maar omdat het om mijn moeder gaat, zit gevoel en verstand erg door elkaar. Als het iemand anders was dan had ik het nooit zover laten komen. Ik ga nog eens goed praten met mijn man over de situatie. Ga ook nog eens duidelijk mijn standpunten bij hem aangeven en dan moeten wij nog maar weer eens praten met mijn moeder.Helot het niet dan ga ik het maar eens bespreken met mijn schoonzus. Zij is psycholoog.De spullen moesten uit mijn huisje omdat mijn moeder haar spullen erin kwamen en verder had ik er geen plek voor. Ik hou jullie over een aantal weken weer op de hoogte. -
hoi Pincha, even een reactie op jouw tekst. Jij vindt het dus goed dat Loes' moeder zich overal mee bemoeit en dat ze bij haar woont al is het niet in het huis zelf? Sorry hoor, 'tuurlijk zorg je voor je ouders maar het is niet de bedoeling om commentaar te geven. Lees goed, ze is ongelukkig en ze is zichzelf niet. Behoort dat ook tot die zgn 'circle of live'? Nee toch zeker. En Loes ik snap dat je spullen weg moesten voor haar maar als je er enige waarde aan had gehecht dan had je kunnen protesteren. Het is niet bedoeling dat het maar weg moest omdat er geen plek voor was. -
hoi miami, ik denk dat ik dacht dat het iemand anders was en niet loes. maar komt ook omdat ik zo graag nog voor mijn moeder zou zorgen en die is niet meer. en dan denk je alles beter dan niets. maar loes moeder kan natuurlijk wel terug naar haar huis als ze hem niet heeft opgezegd. ik hoop het, en dan andere hulpinstansies te rade nemen. want er is meer dan alleen mantelzorgen. dat weet ik ook wel. maar als ze toch alles bijna weer kan en veel helpt kan ze net zo goed weer thuis gaan wonen. dus loes hoop dat jij je spullen nog allemaal ergens anders hebt liggen en als ze dan weg is weer terug in het tuinhuisje kan leggen. sterkte. -
Lieve reactie van jou Miami. Spulletjes heb ik niet meer en mijn moeder heeft al enig tijd geleden de huur van haar woning opgezegd.Daar wonen inmiddels al nieuwe mensen in.