‘Zeg dat ik voor altijd van d’r hou’

Mijn zusje overleed 4 jaar geleden vrij plotseling. Ik ben toen een blog begonnen om mijn gevoel kwijt te kunnen, ik schreef aan haar. Dit schreef ik begin vorig jaar. Ik mis haar nog zo…

“Nooit had ik gedacht dat het mij zou overkomen. Ik stond er gewoon niet bij stil, of wilde dat niet. Het was iets wat je las in tijdschriften en zag in programma’s op tv. De dood kende ik niet, niet écht. Je zou m’n hele leven bij me blijven en op een dag zouden we weer samen leuke dingen doen. Het was toen gewoon niet de juiste tijd, we moesten beiden onze weg vinden in het leven. Maar het zou goed komen, dat heb ik altijd geloofd.

Twee weken voor je overlijden kreeg ik weer updates van mam over jou. Ze stuurde jouw berichtjes door en hield me op de hoogte omdat het niet goed ging. Je lag in het ziekenhis. Drie dagen voordat je overleed stuurde ik mam een berichtje: ‘Lieve mam, ik trek het even niet meer. Ik zie wazig, vergeet dingen, kan me niet concentreren, haal dingen door elkaar… Als ik kon, zou ik me ziekmelden op werk. . Ik wil even geen updates meer… Wil je wel gelijk laten weten als je de arts gesproken hebt en meer weet over hoe nu verder? Dan kijk ik wanneer ik langskom. Sterkste en liefs <3’

Natuurlijk heeft mam nog gebeld en gezegd dat het dit keer echt ernstig was. Op jouw laatste ochtend…
Mam: ‘Ik heb net gebeld, ze is langzaam aan het achteruit krabbelen, ik ga er zo heen.’
Ik: ‘Ok mam, dank je voor je berichtje. Hou me op de hoogte.. Sterkte.. <3 Wil je d’r een kus van me geven als dat kan..? <3 <3‘
Mam: ‘Ja, doe ik. Ik zal je naam noemen… Misschien hoort ze het…<3 ‘
Ik: ‘Zeg dat ik voor altijd van d’r hou… <3 <3 ‘

Natuurlijk was ik al onderweg naar het ziekenhuis. Maar zelfs de woorden dat ze de beademing gingen stoppen drongen niet tot me door… Ze hoefden niet te wachten tot we er waren. Ik kon het niet aan om je te zien. Toen ik aankwam was je overleden en was ik je voor altijd kwijt…

Ik wist niet beter dan dat je weer beter zou worden. Dat was altijd zo geweest. De waarheid en de ernst van de situatie drong niet tot me door. Ik wilde het niet weten. Noem het naïef, ontkenning, te groot om te beseffen. Ik weet het niet… Lieve zus, het spijt me zo. Ik denk elke dag aan je. Slaap lekker lief zusje."