Wij voelen ons niet meer welkom als mijn neefje er is

Mijn moeder woont 2 straten van mij vandaan.
De kinderen kunnen er zo over de stoep de hoek om over de stoep zo al op jonge leeftijd er heen.
Ookal is oma altijd weinig thuis het was voor hun echt een tweede huis. 3 jaar geleden werd mijn moeder weer oma. Wat waren wij blij met onze neefje. Mijn schoonzus en broer hebben ruim 10 jaar over gedaan om een kind te krijgen.
Je merkt echt dat het hun prinsje is. Alles draait om hem. Zo mocht wij de eerst 2 maanden met mijn gezin niet op kraamvisite komen. Ik mocht alleen mee met mijn moeder met allerlei maatregelingen. Vorig jaar mochten wij niet op zijn verjaardag komen. Ze verzonnen een smoes zodat wij als gezin paar weken later kwamen.
Zo kan ik een waslijst met dingen benoemen.
Dinsdag is papa dag en dan komt mijn broer met mijn neefje bij mijn moeder. Mijn kinderen mogen dan niet meer komen. Vrijdags is mama dag en komt zij regelmatig s middags met mijn neefje bij mijn moeder. ’s Ochtends is mijn moeder er niet maar wij mogen op vrijdags ook niet meer komen. Prima genoeg dagen over voor onze kinderen. Dus vaak wippen ze even gezellig langs. In de vakantie kwamen wij terug op maandag maar konden we niet langs komen, prima. Dinsdag is de dag dat wij niet kunnen komen. Dus op woensdag dachten wij “we brengen even de meegebrachte souveniers” langs en vertellen we over de vakantie want wij hadden iets heel bijzonders meegemaakt.
Komen we daar is mijn broer daar met zijn vrouw en kind. Bleek dat zij er 2 nachten bleven slapen en zij op mijn neefje paste omdat zij een trouwerij hadden. Het was of mijn moeder zich betrapt voelde. Ze scheeuwde “wat doen jullie hier,wegwezen!” Mijn zoontje zei “oma ik heb een cadeautje” vlug scheurde ze het open en mijn schoonzus riep “jongens komt nu niet uit Jelle moet naar bed en dit is veel te druk kunnen jullie a.u.b gaan” Mijn broer was zo aardig om de voordeur open te doen en duwde ons nog net niet naar buiten” Mijn moeder liep ons nog achterna en riep “voortaan niet zomaar langs komen en morgen past het ook niet want ze slapen hier 2 nachten” We waren zo lam geslagen en zijn bijna renend naar huis gegaan.
Nu bel ik of het uitkomt of de kinderen langs kunnen komen. Mijn moeder doet dan aardig en zegt dan “natuurlijk”. Zodra mijn neefje er toevallig is dan hoor ik het al aan de irritatie in haar stem dat ik bel maar als zij spontaan langs komen dan kan ik dat toch ook niet weten? Ik bel toch en geen probleem dan komen de kinderen een andere keer. Mijn neefje is een verwend schatje en mijn kinderen en hij zijn dol op elkaar. Verder heb ik geen drukke of brutale kinderen. Mijn moeder moppert altijd als zij komen over dat zij een vervelend mens is en niet haar type. Dit laat zij niet blijken als ze er zijn en houd zich braaf aan hun gestelde regeltjes. Tevens wippen ze heel af en toe hier langs omdat de kinderen zo leuk met elkaar kunnen spelen.