Wie wil meedenken?
Mijn vriend ziet zijn vrienden op donderdag avond, op vrijdag en op zondag. Het liefst ook op zaterdag. Hij gaat dan naar de kroeg en komt laat thuis.
Tijdens de kerst zei hij; ik ga rond 00:00 uur naar de kroeg. We zaten bij zijn familie dus ik zei dat ik dan naar huis zou gaan. Hij vond dit niet goed. “Je blijft gewoon nog even, dat vind mijn moeder leuk.” Dus mijn vriend ging naar de kroeg en van mij werd verwacht dat ik bij zijn familie bleef. Ik was echter best wel moe en zei tegen mijn schoonmoeder dat ik ging slapen en bedankte haar voor de dag.
De dag erna vroeg ik aan mijn vriend of we wat meer samen konden gaan doen. Mijn vriend reageerde niet op mijn vraag. Hij zei alleen dat ik zijn familie had laten zitten die avond ervoor (ik was om 00:30 uur naar huis en mijn vriend zat in de kroeg). Het was tweede kerstdag en ik wilde geen ruzie met hem maken, want we zouden naar mijn familie gaan. Mijn vriend vond mijn gedrag asociaal (Van de avond ervoor) dus zei hij dat hij die dag niet met mij mee ging. De dag ervoor van 14 uur tot 00:30 uur bij zijn familie geweest en nu wilde hij niet mee naar mijn familie. Hij ging naar vrienden, want zij vierde ook samen kerst. Ik ben naar mijn familie gegaan. Zij konden het zeker niet waarderen dat mijn vriend er niet was -dus daar voor mijn vriend een excuus bedacht-. Voelde mijzelf hier niet goed bij, dus later op de avond mijn moeder de waarheid verteld. Mijn moeder zegt dat ik op moet houden met deze man en hij mij niet gelukkig maakt. In het begin deden we veel leuke dingen samen, maar nu ben ik een vriendin die -in het weekend- haar vriend nauwelijks ziet. Doordeweeks zien we elkaar wel, maar echt samen genieten van vrije tijd doen we niet meer. Als ik hierover begin zegt hij “ik heb ook een leven buiten jou”. Dat begrijp ik heel goed, maar we hebben toch ook een leven samen..
Mijn vriend is een uur geleden ontwaakt en ik vroeg of hij met mij wilde praten. Wederom met bovenstaande geconfronteerd. – Op voorhand heb ik dit gisterenavond met een vriendin besproken, zodat ik niets zou vergeten te zeggen.- Mijn vriend overviel mij door te zeggen dat ik maar eens wat meer hobby’s moet gaan zoeken en dat hij er niets aan kan doen dat mijn vriendinnen saaie mutsen zijn. Hij zei zijn leven niet te gaan aanpassen. Daarop heb ik gereageerd dat ik op deze manier niet met hem verder wil. Daar schrok hij van en heeft het huis verlaten. Ik heb geen idee waar hij hij heen is. Heb hem gebeld maar geen gehoor. Ik zit verdrietig thuis, hij is vast ook verdrietig, maar dit is toch niet normaal? We zijn in gesprek en hij vertrekt als het hem teveel wordt. Misschien is zijn liefde niet zo groot -meer- voor mij. Sta op het punt om mijn spullen in te pakken en te vertrekken. Ik wil dit eigenlijk niet zonder een goed gesprek met hem, maar ik vermoed dat een goed gesprek er niet in zit. Ben ook steeds bang dat het niet goed met hem gaat en hij daarom zo doet. In dat geval wil ik er voor hem zijn. Dat heb ik hem ook verteld, meerdere malen, maar hij lacht dan en zegt dat er met hem niets aan de hand is. Dat ik ineens een “zeurderige vrouw” ben geworden. Ik zeur ook veel meer dan vroeger, maar in mijn ogen zeur ik, omdat ik van hem wil genieten en dingen beleven.. en zeur ik dus niet zomaar.
Wat vinden/denken jullie? Zal ik vertrekken of hem nog een kans geven alles uit te leggen? Ook zijn vertrek vandaag?
-
ten eerste, je zeurt NIET! Wat een lef heeft hij zeg, jij moet bij zijn familie blijven maar meneer gaat zelf de hort op. Als je zelf je verhaal leest dan weet je dat het niet meer kan zo leven, niets positiefs over hem. Je moeder heeft gewoon gelijk, geen smoesjes meer verzinnen voor hem. Hij gedraagt zich als een heel klein kind, als hem iets niet zintdan is het jouw schuld.Leuk hoe hij over je vriendinnen praat, nee zeg, hij heeft altijd goede gesprekken in die kroeg! Laat hem lekker in zijn eigen sop gaar koken.Jammer dat je geprobeerd hebt hem te bereiken, nu merkt hij dat jij wanhopig bent. Geloof niet dat hij verdrietig is, hij wil gewoon jou zo de les lezen. Iemand die gewoon wegloopt omdat een gesprek hem niet bevalt is een slappeling. Heeft hijeen probleem? Dan moet hij daar zelf achter komen en oplossen. Pak jij je spullen maar in en begin het nieuwe jaar met een frisse start. Doen! O ja en je niet meer zo afhankelijk opstellen, laat je je niet meer intimideren -
Ik hoef de relatie niet meer te verbreken want hij kwam net thuis met het nieuws dat hij iemand anders heeft ontmoet en tijd met haar doorbrengt -momenten dus dat ik dacht dat hij alweer bij vrienden was-. Hoe kan ik deze signalen niet hebben gezien -vraag ik mijzelf af.- hij schrok dat ik de relatie wilde verbreken maar hij vindt het zelf eigenlijk ook beter omdat ik hem niet kan bieden wat zij hem biedt. Hij zegt van mij te houden maar dat hij nu dingen voelt die hij voor mij niet gevoeld heeft. ( met andere woorden houden van als voor een vriend of vriendin/familielid) Dat kan natuurlijk. Het doet alleen zoveel pijn . Had hij het maar verteld, dan had ik de relatie al eerder kunnen verbreken. Ik voel mijzelf walgelijk. Heb verdriet. Vanavond naar mijn moeder. Ik weet dat ik verder zal moeten gaan maar zal dit echt wel even moeten verwerken. Misschien ben ik ook wel te afhankelijk van hem geweest. Vanmorgen wilde ik zelf niet verder en nu wil ik niets liever dan zijn liefde voelen. Raar hoe mijn hoofd nu chaotisch werkt. Ik huil, ik lach, ik voel niks, ik voel opluchting, ik huil, ik huil, ik huil, ik huil, ik voel mijzelf walgelijk. Hij houdt van iemand anders, meer dan van mij. Had het verteld eikel! Had ik ook iemand kunnen vinden die mij wel de ware vindt. -
Ach... ik dacht al meteen bij dat vele alleen uitgaan (waarom zou hij je niet gewoon meenemen naar de kroeg na het etentje??) zou hij soms al een ander hebben. Akelig dat het zo is gelopen maar langs de andere kant weet ik bijna zeker dat je van het voorjaar ergens op een terrasje zit en denkt: gelukkig ben ik van die sukkel af. Als je een vriendin van me was geweest had ik je nu een dikke knuffel, een pot thee of een fles wijn komen brengen om even heel hard uit te huilen. Nooit leuk als een relatie zo eindigt terwijl je eigenlijk al nattigheid voelde maar gelukkig weet je nu zeker dat HIJ fout is en hou goed voor ogen dat je niets verkeerd hebt gedaan. Uithuilen, opstaan, kroontje rechtzetten en weer met rechte rug verder. Al mag je natuurlijk best nog een poosje verdriet hebben, dan huil je een potje of sla je je kussen in elkaar: het gaat over dat beloof ik je. Sterkte de komende tijd, heb medelijden met dat meisje: grote kans dat zij over een poosje met exact hetzelfde gevoel zit als jij nu.. Want het is wel een hork als ik afga op hoe hij jou én zijn eigen familie(!) behandelde met Kerst. Dat doe je niet, ik zou het echt raar vinden als mijn zoon een meisje meeneemt en haar bij mij aflevert. Zou denk ik zelfs iets van 'samen uit, samen thuis' hebben gezegd. Gewoon omdat het voor mij ook heel genant zou zijn. Hij maakte misbruik van het feit dat mensen liever geen ruzie willen met kerst. Next!! ;) -
Één woord: wegwezen. Hij geeft geen ene moer om je. -
Als hij het belangrijker vindt om jou alleen te laten en iemand anders te zien zal hij inderdaad meer om haar geven. Daarom jij heel snel wegwezen hier & zelf je geluk achterna! -
heftig voor jou deze tijd. Een goed 2020 gewenst! Het kan alleen maar beter worden (oog op relatie gebied, of even als vrijgezel ontdekken wat de wereld te bieden heeft) beide goed, gelukkig zonder deze “man”. -
Hoi Roos, klinkt als een bekend verhaal. Mijn (ex)vriend is nooit een weekend thuis gebleven en wou altijd met vrienden op stap. Een half jaar geleden hoorde ik via via dat hij meerdere malen is vreemdgeweest. Ik was er toen helemaal klaar mee, heb mijn spullen gepakt en ben vertrokken naar mijn ouders. Tot de dag van vandaag weet ik de echte verhalen niet, ik hoor steeds meer dingen die je eigenlijk niet wilt horen. Ik heb meteen hulp bij een psycholoog gezocht en zij helpt mij om mijn gedachten op een rijtje te krijgen. Ook ik ging/ga heel erg aan mezelf twijfelen, maar ik zeg steeds tegen mezelf: was ik gelukkig geweest als ik in deze relatie bleef zitten? Het antwoord is nee, ik zou het fijn vinden als mijn (ex)vriend een avondje met mij zou doorbrengen en ook met mij mee ging naar mijn familie. Ik wens je heel veel sterkte en denk om jezelf. -
meid je spullen pakken en gaan , meneer denkt dat hij alles kan en zomaar dingen mag doen , en jou kan zeggen wat je moet doen , dit gaat op den duur van kwaad naar erger er zijn meer mannen dan kerkdeuren en der loopt der vast wel een rond die meer , met jou wilt doen dan met zijn vrienden sterkte in de beslissing nemen