Wenste dat ik hem nooit had ontmoet

Juli ben ik uitgerekend en dit wordt mijn eerste kind. Een zoon krijg ik. Mijn vriend en ik zijn ongeveer 4 jaar samen, wonen 2 jaar samen en sinds vorige jaar oktober verloofd. Alles ging goed totdat ik zwanger werd. Eerste maand ging nog, maar vanaf de tweede maand gaat het bergafwaarts. Hij is alleen maar bezig met zichzelf, de hele tijd “werken” en hij heeft me zo vaak laten zitten. Hij entertaint liever andere vrouwen dan dat hij met mij even thuis zit. Als ik er wat van zeg, zijn het de hormonen. Ik besta niet meer en mijn gevoelens zijn niet echt. Dat doet veel pijn. We hebben al een paar fikse ruzies gehad en hij zei dat hij zou veranderen. Precies niets is gebeurd. Hij doet me veel denken aan een narcist. Voor de hele zwangerschap was ik enorm gelukkig met hem. Alles ging goed en nu is alles een hel. Ik kan niet op hem rekenen emotioneel. Financieel ben ik afhankelijk van hem sinds m’n zwangerschap. Hij betaalt m’n rekeningen, schulden en huur. Dat was niet altijd zo. Ik zorgde voor hem de eerste twee jaar van onze relatie. Vind het wel eerlijk, maar hij laat me echt voelen alsof ik niks kan en dat hij meer dan mij kan verdienen. Het voelt niet alsof het uit z’n hart komt net als hoe ik dat voor hem deed. Om eerlijk te zijn hou ik niet meer van hem. Hij maakt me verdrietig en een goede vader zijn, zie ik niet gebeuren. Als hij nu al altijd weg is, laat staan wanneer mijn zoon geboren wordt. Ik weet niet hoe ik dit moet aanpakken. Ik haat hem dat hij zo doet. Waarom uitgerekend nu? Nu dat ik zwanger ben?