Wat doe je als invalide vriend hulp weigert?

Zojuist ben ik erg geschrokken door een telefoongesprek met een al wat oudere vriend van me (bijna 70 jaar), hij kwam nauwelijks uit zijn woorden, raakte steeds de draad kwijt als hij iets wilde vertellen; zo ken ik hem niet. Ken hem al heel lang, hij heeft geen familie of kinderen dus moet het van zijn vrienden hebben.

Hij heeft al 4x een hersenbloeding gehad en de restverschijnselen zijn niet mis. Hij loopt heel moeilijk, is o.a. snel duizelig en moe.
Hij zei dat hij moe was en last van de warmte had, daardoor een beetje wazig zojuist. Kan, maar ik schrok ervan, zo ken ik hem niet en vorige zomer was het ook warm tenslotte.

Met heel veel moeite heb ik hem na 2 jaar(!) geduldig praten zover gekregen dat er om de week een hulp komt om zijn huis een beetje schoon te houden. Hij is nu, binnen een jaar al aan de derde hulp toe: ze bemoeien zich teveel met hem naar zijn zin..
Voorbeeld:
Hij was zojuist woedend omdat de hulp had gevraagd of hij het bomvolle aanrecht leeg wilde halen zodat ze erbij kon volgende keer, dat aanrecht moet écht schoongemaakt worden. Wil hij niet, hij weet precies waar alles staat en het is goed zo. Ik zei nog: koop een rekje, heb je ook alles bij de hand én een leeg aanrecht.
Nee. Geen sprake van, alles moet blijven zoals het is.

Waar ik echt bang voor ben is dat hij valt en iets breekt; hij moet eigenlijk een scootmobiel en absoluut een looprek maar zijn trots zit in de weg.
“Ik ben geen ouwe vent” is zijn stopwoordje..

Hij woont in een afbetaald koophuis uit 1900 met lange, steile trappen. Toen ik voorzichtig begon over een traplift weigerde hij dat pertinent; wel zei hij even later: het is niet de vraag óf ik van die trap val maar wanneer. Daar ben ik ook bang voor en denk: man neem dan zo’n lift, geld zát!

En nog banger dat hij daar dan heel lang ligt te wachten op hulp want ook mobieltjes wil hij niet. Vertikt het om hem thuis in zijn zak te stoppen zodat hij evt. kan bellen om hulp als hij valt en niet meer overeind kan komen… Hij heeft een mobieltje voor als hij naar buiten gaat maar zet hem als hij thuiskomt meteen uit. Waarom? Geen idee, alles wat nieuw is is stom en vroeger was alles beter, dus bellen doe je met een vaste telefoon.

Het begint me als ik heel eerlijk ben te irriteren, waarom altijd dat moeilijke gedoe. Een telefoontje in je zak is toch niet zo erg? En een looprek binnen, geen mens die het ziet tenslotte, hij slingert volgens eigen zeggen door het huis alsof hij dronken is.

Ik ken zijn huis, het staat vol troep, pardon mooie spullen die vast nog wel eens van pas komen ;-), één ongelukje en hij zit in een verpleeghuis, zijn grootste nachtmerrie.
Verhuizen wil hij op zich wel maar is bang financieel tekort te komen op de verkoop van zijn huis.
Onderhoud plegen kan hij allang niet meer, het huis heeft echt een grondige renovatie nodig om over de tuin maar te zwijgen.
Ik zou er ook niet veel voor betalen eerlijk gezegd.. al is het een fijne, rustige buurt.

Dus blijft alles zoals het is, ik spreek hem een paar keer p.w. door de telefoon voor een praatje; hij zei net dat hij nog maar zelden andere mensen spreekt. Als ik opper dat hij zelf ook eens kan bellen is hij bang dat ze hem een zielige oude man vinden. Zucht..

Het is een hele intelligente man, vroeger een beer van een vent ik snap heel goed dat het moeilijk voor hem is maar toen hij net vertelde dat hij eigenlijk nooit meer onder de douche gaat want wat als hij valt.. en afdrogen lukt niet.
Steunen in de douche? Krukje? Nee, nee en nog eens nee want: hij is geen ouwe vent.

Hij moet het zelf weten, het is zijn leven en dat respecteer ik heus wel, maar juist omdat het een goede vriend is wil ik gewoon niet dat hem iets overkomt. Zeker niet als het met een looprek/traplift in huis te voorkomen is.

Het zit me niet lekker, bel hem steeds vaker om te kijken of hij wel opneemt (lees: niet van de trap gevallen is). Vandaar dit verhaal, ben echt benieuwd wat een ander zou doen in zo’n geval.
Hulp nr.1 van het WMO wilde van alles voor hem regelen, traplift, looprek, alles. Zijn reactie: meteen bellen naar het WMO dat hij en de hulp niet samengingen, iemand anders graag.

Je zou zeggen laat lekker in z’n soppie gaarkoken maar dat kan ik niet; hij is gewoon boos op zijn lichaam dat niet meer meewerkt, ouder wordt.
Iemand een idee wat ik nog zou kunnen doen? Dit kan toch niet maar hij doet geen vlieg kwaad en hulp weigeren mag. Tenzij je ruiten ingooit of op het dak staat te schreeuwen maar hij is absoluut niet gek.

Wat ik wel al doe: luchtig vertellen dat mijn buurvrouw dolgelukkig is met haar scootmobiel want ze kan weer lekker de stad in, boodschapje doen, kortom ze heeft veel vrijheid terug. Zo probeer ik hem in te laten zien dat hij zichzelf tekort doet en het veel leuker zou kunnen hebben.

Als iemand een tip voor me heeft, ook hoe hem te vertellen dat er iemand moet komen om te helpen met douchen want dat is onbespreekbaar: vertel het me want ik weet het niet meer..
Voor mijn gevoel is het mijn oudste broer ik laat hem niet barsten. Hij woont veel te ver weg om even langs te gaan. Ik heb geen auto, met het OV ben je 2,5 uur onderweg. Als alles meezit.

ps: hij heeft net nieuwe buren, de vorige hielpen weleens, boodschapje doen bv maar de nieuwe buren houdt hij op afstand, bang dat ze zich met hem gaan ‘bemoeien’..