Was ik maar weer vrij II

Zucht.

Het valt me zwaar. Echt zwaar. Het lukt mij maar niet om over die verliefdheid heen te komen. Ik doe zo mijn best maar het lukt maar niet. Jeetje, was ik maar weer vrij en niet meer verliefd op haar. Was het maar over met die verliefdheid, die enorme verliefdheid. Waarom zitten die vlinders toch in mijn buik, wat doen ze daar ? En dat nu al anderhalf jaar.
Ik heb totaal geen lesbische gevoelens maar mijn hemel, ik ben ontzettend dol op mijn vrouwelijke leidinggevende. Ik weet eigenlijk niet eens wat mij zo aantrekt in haar. Zo ontzettend knap is zij nou ook weer niet. Dus waarom val ik dan op haar, waarom voel ik mij aangetrokken tot haar ? Ook raar eigenlijk. Vandaag zag ik haar weer, jeetje, ze zat ook dichtbij, dus ik kon stiekem naar haar kijken. Gelukkig was ze druk bezig dus zag zij mij niet. Zij had geen oog voor mij. Ik keek ook niet constant haar richting op, ik wilde mij focussen op de werkzaamheden.

Een poos geleden vroeg ik haar of ze niet een jaar verlof kon opnemen, zodat ik een eind kon maken aan de verliefdheid. Ik kwam haar vorige week tegen en gaf haar aan dat ik een jaar verlof zou indienen … voor haar. Zodat zij lekker tijd kon gaan spenderen thuis, met haar vriendin of ze konden gaan reizen. Ze moest erom lachen. Een jaar verlof zou haar wel goed doen.

Als ik naar haar kijk en met haar praat, snap ik niet waarom ik zulke heftige verliefde gevoelens voor haar heb. Ik snap er helemaal niets van. Ik snap niet waarom zij mijn hartje zo ontzettend raakt. Vervelend is dit, zeg. Het houdt ook maar niet op, het blijft maar doorgaan met de verliefdheid, verdorie ! Kan er geen eind komen aan mijn gevoelens voor háár? Ik zou dit het allerliefst met mijn vriend willen bespreken, in de hoop dat ik van die gevoelens af kom maar ja, welk beerput open ik dan en wat moet mijn vriend nu in hemelsnaam met dit verhaal ? Ik weet niet eens wat ik hiermee aan moet !
Normaliter als je verliefd bent op iemand, wil je heeeeeel graag verliefd zijn op die persoon, het van de daken schreeuwen en wil je heel graag bij die persoon zijn en meer liefde voelen. Ik daarentegen ben heel erg verliefd op mijn chef en ik wil juist heel graag van die verliefdheid af komen. Ik wil die vervelende gevoelens voor haar juist niet meer hebben. Welke lering kan ik hieruit trekken?
Ik slaap zo enorm slecht door deze gevoelens, door regelmatig aan haar te denken, ze houden mij zelfs in de nacht wakker. En het duurt maar voort en voort. Wat moet ik hier nou mee ? Mijn vriend en ik waren vorig weekend even weg, gewoon samen effe lekker op pad. Ik had zo gehoopt dat ik niet vaak aan haar zou denken. Ik heb (helaas) regelmatig aan mijn chef gedacht, dit terwijl ik dit eigenlijk echt niet wilde maar het lukte mij niet om de focus te leggen op dat heerlijke weekendje weg. Jeetje, hoe erg is dit ? Ben je met je liefje weg en denk je aan iemand anders. Wat zou het fijn zijn, als ik weer kon ‘leven’ zonder aan haar te denken. Gelukkig zie ik haar niet constant op het werk, dat scheelt ook wel.
Wat een rare situatie ook; zij weet dat ik verliefde gevoelens voor haar heb. Ze is ervan op de hoogte.
Wat bezielt mij om zolang verliefd te zijn op iemand … die ik geeneens wil ? Ik vind haar niet eens zo knap. Ik vind wel dat ze een fijne, opgewekte en spontane persoonlijkheid heeft. Daar hou ik wel van. Maar dat is ook niet de reden dat ik verliefd op haar ben geworden. Hmmm … wat moet ik hiermee ?
Kon ik maar terug naar de tijd dat ik geen liefde voelde voor haar en lekker vrij was. Vrij van deze gevoelens. Ik kan niet eens boos op haar worden, dat lukt me geeneens, zo verliefd ben ik op haar. Ik begrijp dit écht totaal niet.
Ik wil ook niet dat zij haar relatie met haar vriendin beëindigt voor mij, ik zou het vreselijk vinden als hun relatie beëindigt door mijn toedoen. Kom niet aan een winning-team. Moet je niet doen, vind ik. Zij en haar vriendin moeten voor altijd samen blijven, dat wil ik ook en dat wens ik mijn chef ook toe, ik wens het hun beiden toe. Word samen oud, jullie passen ontzettend goed bij elkaar. Ze zijn al heel lang bij elkaar, daar wil ik niet tussen zitten. Ik zou niet de spelbreker willen zijn.
Hoe verlos ik mijzelf van deze gevoelens ? Nog fanatieker gaan sporten, andere mensen leren kennen, nog meer cursussen gaan volgen, meer werken ? En dan te bedenken dat zij en ik in hetzelfde teamuitje zitten. Gatverdamme. Ja, klinkt raar ‘gatverdamme’. Ik heb daar helemaal geen zin in, ik vind het niet leuk dat wij op dezelfde datum een teamuitje hebben, we zitten in hetzelfde team. Negeren. Gewoon negeren en niet mee praten. Geen contact mee zoeken of hebben. Nergens voor nodig, gewoon negeren tijdens het teamuitje.
Wist ik het maar, wist ik maar wat het antwoord was of nee, was ik maar niet meer verliefd op haar. Ja, dat is het: was ik maar nooit verliefd geworden op mijn vrouwelijke leidinggevende. Was dat maar nooit gebeurd, dan had ik het afgelopen anderhalf jaar lekker rust gehad. Rust met een hoofdletter ‘R’.
Gewoonweg anderhalf jaar inmiddels. Zo, dat is lang, hoor. Zonde van de tijd, zonde van mijn energie, zonde van mijn gedachten, zonde van mijn broodnodige rust, zonde van mijn vakanties, zonde van mijn hartje, zonde van al de prachtige liefde die ik beter had kunnen geven aan een ander; bijvoorbeeld mijn vriend of de mensen om mij heen. Was ik echt maar nooit verliefd geworden op haar. Maar helaas, ik kan er nog steeds niet van genezen, nog steeds niet. Wat ik ook doe, het lukt mij niet. Doe ik anders te hard mijn best om haar te vergeten, is dat het wellicht ? Maar ja, dat is logisch, ik wil natuurlijk niet meer verliefd zijn op dat mens. Sjezus, ik ben verliefd op een vrouw. Hoe flik ik dat nou weer en hoe gek is dat, voor mij ?
Moe. Ik ben heel moe. Moe van de hele situatie. Moe van alles. Echt moe. En dan te bedenken dat ik straks weer niet ga kunnen slapen, omdat ik weer aan haar denk. Niet dat ik dat bewust doe, het overkomt mij gewoon. Ja, net als deze verliefdheid: het is mij zomaar overkomen. Maar houdt mij wel in zijn greep en laat mij maar niet los. Het laat mij maar niet los.
Laat mij toch met rust, ga uit mijn leven, vervelende verliefdheid. Ga weg en laat mij alsjeblieft met rust, ik wil niet eens verliefd zijn op mijn cheffin. Ik wil dat niet eens, hoe raar is dat dan ? Ik wil niet verliefd zijn op iemand maar ben het toch ? Is dat niet vreemd ? Jaa natuurlijk is dat raar !! Hoe kun je nu verliefd zijn op iemand maar dat eigenlijk niet eens wíllen ? Nu begrijp ik het zelf niet eens.

Was ik echt maar weer vrij. En niet meer verliefd op háár.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

  • Beverly 06-09-2020 01:33
    En waarom moeten wij dir voor de derde keer lezen? En weet je ook al of er een vierde keer komt? Kan ik me daar alvast op voorbereiden.
  • Karin 06-09-2020 04:28
    Nou, het is me wat. Zonder je verhaal te lezen -de reactie van Beverly was eigenlijk voldoende- zou ik zeggen schrijf het lekker van je af zoveel je wil; dat mag en is niet erg. Als het je helpt: doen! @Beverly, weet niet of je nog kijkt maar ik heb je nog antwoord gegeven over je vriendin. Hoop dat het nu wat beter gaat met haar, goede medicatie kan echt wonderen doen.. En nogmaals excuses voor mijn lompe reacties... ik schaam me dood. Normaal gesproken had ik nooit zo'n toon aangeslagen, zou willen dat ik ze kon wissen. Lees als je wil mijn reactie, mijn enige excuus is dat ik me ook zo machteloos voelde. Rotziekte is het, en vwb mijn broer: ik kreeg altijd het advies het los te laten. Makkelijk gezegd, ik mocht ook geen cadeautjes of een kaartje sturen voor het geval hij zou denken dat niet IK maar iemand mijn naam gebruikte en er een opdracht in zat. Die hij dan weer niet begreep en zelfs twijfelde of ik wel zijn zus was, kon ook van iemand zijn die op listige wijze hem probeerde hem om te kopen.. en er iets anders achter stak. De onvriendelijke reacties waren eigenlijk voor mezelf.... IK was degene die het los moest laten, een teflonlaagje kweken. En dat is heel moeilijk zoals je weet. Ik vind je echt een lieverd, je mag best weten dat ik heb zitten huilen omdat ik dacht: meis, je kán niet helpen... Zeker niet op afstand en van dichtbij eigenlijk ook niet maar iedereen is anders en dat was ik even vergeten. Is geen excuus, ik weet het maar ik dacht op dat moment: het is 'maar' een vriendin, nog jong en laat haar man maar zorgen dat ze prof. hulp krijgt. Jij zit je hier rot te voelen (net als ik op dat moment) en dat wilde ik je besparen. Dat is echt de reden dat ik feitelijk zei: laat gáán, je kan er niks mee en wordt er zelf zó verdrietig van. Ook.. ik twijfel maar zeg het toch: in het verpleeghuis waar mijn broet woont had iemand met veel lieve vrienden net een einde aan zijn leven gemaakt; ws de stemmen/personen die steeds zeiden: je bent niks waard, maak jezelf van kant.. Ook hier weer machteloosheid en geen medicijnen genomen: die vonden ze in zijn matras. Zo goed kon hij doen alsof hij ze innam maar in zijn wang hield en verstopte. Zijn vaak inteliigente gevoelige mensen dus slim genoeg om zelf te denken: ik weet zelf wel wat ik nodig heb. Nou, zand erover hoop ik; als je steun nodig hebt zou ik echt steun zoeken bij mensen die het zelf van nabij hebben meegemaakt. Anderen snappen vaak niet wat een ziekte zoals depressie of schizofrenie werkelijk is. Liefs, Karin