Vriendelijk voor jezelf op komen.

Sinds ik in dit dorp woon, heb ik 1 hele goede vriendin gemaakt. Iemand die belt, als ze dat beloofd heeft. Iemand die niet onder een kof fie afspraak wil komen en me voor de vaste deur laat staan.

Daarom groeide de gewoonte dat we, als twee vrijgezellinnen, op 1e Paasdag die dag samen door brachten. De ene keer was het een braderie bezoeken met wel of niet een terrasje.

Ook toen ik verkering kreeg, vond mijn vriend het prima dat we die dag aanhielden. Dan maar samen brunchen met ons drietjes, bij haar of bij mij.

Echter, dit Paasweekend kwam er een kink in de kabel. In januari heeft ze een leuke vriendin erbij gekregen. Een pittige maar op rechte dame.

En kreeg ik in maart te horen : “Ik ga met Marie op stap. We gaan naar een museum met de trein en zij betaalt dat uitje voor me. Ze was een en al glimlach …. ” Ik liet een klein lachje zien. “Dus je komt niet bij ons brunchen” Ze liet een hard gelach horen. “Nee ik ga met haar weg. Ik heb er zin in

Dus zaten mijn vriend en ik deze Paaszondag met ons beiden thuis lekker te eten. Je moet niet zo sip kijken, je vriendin is gescheiden en ze heeft het niet breedt. Wees blij voor haar” merkte hij op.

Daar dacht ik anders over. Het was een traditie geworden, dat samen zijn op de middag van 1e Paasdag. En nu, nu iemand anders haar een gratis uitje aanbood, was ze kennelijk bereidt met onze traditie te breken.

Marie vond zelf dat ze mij niet hoefde mee te vragen. Ik had toch zeker een vriend ? Zij, Maria was alleen en Tirza ook, dus dat moest gewoon kunnen.

De foto s heb ik gezien …. en hun filmpje op Tiktok ook. Mijn zus heb ik ook naar haar mening gevraagd. “Het is zeer onbeleefd van Tirza om je zo te laten vallen” was haar oordeel. ” Je zou het met haar kunnen bepraten, achteraf” gaf ze me als raad. Ik haalde mijn schouders op. “Achteraf heeft geen nut meer en ik had er ook niets aan dat ze verplicht voelde om bij ons te komen brunchen” merkte ik op. Hemelvaart en Pinksteren heb ik lekker voorbij laten gaan. En we hebben elkaar ook heus nog wel gezien ….. Nu is het oktober. En vorige week heb ik mijn gram gehaald.
We hebben samen koffie gedronken en toen zei ze opeens : “Zeg, zal ik weer salade maken en gevulde eieren meenemen voor Oud en Nieuw ?” Ik zweeg. En haar gezicht betrok even. “Wat is er ?” vroeg ze me nu op een ver baasde toon. “Nou,” antwoordde ik , Dat is niet de bedoeling” We gingen meestal dan met ons drietjes naar de Oudejaarskerk dienst en daarna wat kaarten om klokslag 12 te toasten op het nieuwe jaar. “Mag ik niet meer komen? Maar waarom niet ?” riep ze uit. Ik zweeg terwijl ik dacht : “Daar mag je zelf een reden voor bedenken” “Marcel en ik gaan het met ons beiden vieren” antwoordde ik. Er viel een stilte. We sneden een ander on derwerp aan en de middag ging snel voorbij. Ik trok na het warm eten mijn jas aan om naar de bushalte te lopen. “Het was gezellig” zei ik. Wat ik al vermoedde, was uitgekomen. Tirza was vergeten hoe ze mij en mijn vriend had laten zitten op Paaszondag. En dat was nu ook juist mijn bedoeling. Laat ze naar raden wat de reden van mijn weigering is. Ze heeft me nog een appje verzonden “Betekent dit dat we vanaf nu niet meer bij elkaar komen met Oud en Nieuw?” In twee letters was ik klaar. Ik tikte JA.
Ik zal heus wel de koffie afspraken aan gaan houden , maar dan wel met langere tussenpozen. Zij maakt deel uit van een kleine vrienden groep dus ik kan niet grof gaan doen. Het doel is onze vriendschap langzaam dood te laten bloedden. Met beleefd zijn zonder ruzie en zonder tranen.