Vlinders van een ander.
Om meteen maar met de deur in huis te vallen. Ik krijg vlinders van een ander. Even een samenvatting… inmiddels heb ik 10 jaar een relatie met mijn vriend. We zijn 3 kinderen rijker en hebben huwelijksplannen. Is een lieve vent, aantrekkelijk, top vader en draagt ons op zijn handen. Ons leven samen is druk, hectisch vooral met 3 jonge kinderen. Maar we zijn gelukkig. Hebben een mooi huis die nét helemaal af is. Tussen de lakens heb ik ook helemaal niks te klagen. Maar dan…
Ons oudste kind ging 3 jaar geleden voor het eerst naar de basisschool. Hierop werd er in het nieuwe schooljaar een informatieavond georganiseerd. Onze oppas zei af, dus ik ging alleen en mijn vriend bleef bij de kinderen. In de klas werd mijn aandacht al snel getrokken door een man. De vader van een toekomstig klasgenootje. Super knap, mijn type. Hij heeft mij ook wel gezien en een enkele keer kruisden onze blikken. Meer dan dat was het ook niet. Elke keer als ik hem weer zag, kreeg ik weer die kriebels. Heel gek. Een blik of een woord was genoeg… maar goed, ik wil dit niet dus ik had hem uit mijn hoofd gezet. Want ik ben gelukkig, toch? Nu zitten onze kinderen 3 jaar later nog steeds samen in de klas. En opeens is daar weer die kriebel bij het zien van die knappe vader. Als ik mijn kind weer moet gaan halen en hem even spreek, alleen maar zie, of die net iets te lange blik van hem, ben ik weer helemaal in de war. Het is heel lastig, want ik wil absoluut mijn vriend niet kwijt. Houd écht van hem. Daarbij heeft de man in kwestie zelf ook een relatie en een gezin. Ook daar wil ik niet tussen komen… Ik weet ook helemaal niet of het wel wederzijds is. Toch knaagt het aan me. Inmiddels houd het mij de hele dag bezig en weet ik gewoon niet meer wat ik met mezelf aan moet. Hoe zet ik zoiets weer opzij? De vorige keer ging het mij goed af, dacht ik. Wellicht hebben jullie hetzelfde eens meegemaakt en kan ik iets met jullie reactie.
-
Dag Zonne, Ik heb zelf in een soortgelijke situatie gezeten met een collega. Één ding kan ik je alvast vertellen, uiterlijk alleen zegt niet veel. Ik ben zelf een keer helemaal verliefd geworden op een collega, zonder hem echt te kennen. Het voelde erg hevig en ik heb mijn toenmalige partner verlaten (relatie van 3 jaar). Uiteindelijk is de relatie met mijn collega toch doodgebloed, de verliefdheid houdt namelijk een keer op en dan moet je het wel echt goed met elkaar kunnen vinden. Ik zou zeker een relatie met een man die jou en je gezin op handen draagt niet zomaar op het spel zetten, maar gevoelens zet je ook niet zomaar aan de kant. Mijn advies zou zijn om de man van wie je de kriebels krijgt, iets beter te leren kennen, maak een praatje en kijk wat hij leuk vindt. Als je gevoelens echt zo intens zijn, zal je je in je huidige situatie ongelukkig gaan voelen en je man vanzelf niet meer leuk vinden. Blijf je echter ook nog gevoelens hebben voor je man, zet dit dan niet op het spel, de verliefdheid houdt op en het gras is nooit groener aan de overkant. Elk huisje heeft zijn kruisje. Kortom, verbied jezelf niks, je mag best iemand leren kennen, maar denk erover na dat verliefdheid ophoudt en is de man van wie je nu kriebels krijgt, dan nog wel zo leuk? Zal hij jou en je gezin ook op handen dragen? Heb je er geen moeite mee je kinderen hiervoor in een gescheiden huishouden op te voeden? Ik hoop dat je er goed over na kan denken. -
Hey Zonne, Mijn advies is niet doen! Mijn moeder werd verliefd op een andere man jaren geleden en mijn twee broers hebben de pest hekel aan haar gekregen, al jaren geen contact meer. Ik enigszins wel, aangezien ik nog wel oke met haar ben. Mijn advies is om met je man meer dates te gaan plannen, zodat de relatie een 'nieuw leven' kan krijgen. Vertel je man ook de waarheid, zodat je de juiste keuzes kan maken. PS Zoals ik het lees is het tot nu toe maar lust. Succes! Mvg, Jorden -
Een verliefdheid als deze is niet schadelijk zolang je er niets mee doet. Het is hooguit stomvervelend. Maar zoals je zelf al aangeeft, wil je niet bij je man weg en wil je geen twee gezinnen ontwrcihten. Dat is alvast een mooi begin. Waarom niet de gevoielens die je hebt voor je eigen man weer een beetje oppoetsen? Als je van hem houdt, zoals je zegt, waarom ga je dan niet een keer samen iets doen? Oppas zoeken die je vertrouwt (misschien een nachtje bij opa/oma, tante/oom) en lekker samen uit, even ontspannen en weg uit de hectiek van de dag. Etentje, wandeling, net wat je wil. Even opnieuw uitvinden waarom jullie destijds voor elkaar zijn gevallen. Wie weet heb je het zo leuk met hem dat je die andere man helemaal vergeet.