Vertel ik hem dat hij vader is?

Sorry, het zal een lang verhaal worden, maar ik moet het kwijt.
Laatst is mij iets heel bizars overkomen…
Ik moet eerst even terug in de tijd. Op de middelbare school kwam ik Tess tegen. We waren allebei buitenbeentjes, ik vanwege mijn gehoorapparaten en zij omdat ze door haar streng gelovige ouders niks mocht. Dus was het niet zo gek dat we samen optrokken. Dat bleef zo tot aan de examenklas VWO. Tess werd vroeg dat schooljaar 18 en is de dag erna naar haar moeders veel jongere zus verhuisd. Vanaf dat moment waren de remmen los. Het leek wel op de musical Grease. Echt, alles aan haar veranderde en ze had lol voor 10. Ik vond het leuk voor haar, vooral ook omdat ze mij nooit vergat en ik daardoor ook steeds meer durfde.
En toen was daar Timo. Een jongen uit een andere VWO klas. Tot die tijd het type waar meisjes als Tess en ik alleen maar van konden dromen. Binnen een week hadden ze dikke verkering.
Enfin, de examentijd brak aan en we moesten even alles op alles zetten om te slagen. Leren was er tussen de feestjes door een beetje bij ingeschoten. Dat was ook het moment waarop Tess het zomaar ineens uitmaakte met Timo. De arme jongen was er kapot van en heeft nog een hele avond bij mij uit zitten huilen, zich afvragend of hij iets verkeerds had gedaan. Iets wat ik hem echt niet vertellen kon; ik was minstens zo verbaasd als hij.

Tess en ik slaagden allebei. Timo ook, gelukkig. Ik ging na de vakantie op kamers in mijn nieuwe studentenstad, Tess wilde een jaartje niks. Haar tante vond het allemaal best. We hielden contact, maar al gauw werd dat minder en minder. Toen ik haar tijdens de Kerstvakantie tegen het lijf liep, was ze niet alleen. In een hippe, nieuwe kinderwagen lag een even nieuw kindje. Eén blik zei genoeg over wie de vader van dit jochie moest zijn…
We hebben even wat gedronken. Ik vroeg of Timo in het leven van zijn zoontje was. De achteloosheid waarmee ze haar schouders ophaalde, irriteerde me mateloos, nog meer toen haar woorden haar houding bevestigde.
Timo wist van niks. Terwijl Tess al meer dan een maand voordat ze het uitmaakte, wist dat ze zwanger was. Ze had het hem in eerste instantie niet willen vertellen omdat ook hij zich moest kunnen concentreren op zijn examens, maar ook omdat ze hem er eigenlijk niet bij wilde hebben. Ze was op hem uitgekeken en ging project baby wel zonder hem aan. Mij had ze niks gezegd omdat ze dacht dat ik het af zou keuren.

En toen na mij, ook Timo na ons examen was vertrokken om te gaan studeren, was het gewoon makkelijker geweest om tegen niemand iets te zeggen.

Ik heb vrij snel hierna een einde aan ons gesprek gemaakt en ben teruggegaan naar mijn ouders, bij wie ik tijdens de feestdagen logeerde.

We zijn nu ruim 11 jaar verder. Tess heb ik nog een handjevol keren gezien als ik mijn ouders bezocht, maar ze is uiteindelijk verhuisd.
Ikzelf logeer nu weer bij mijn ouders, totdat mijn vriend en ik in het voorjaar (hopelijk) in onze nieuwbouwwoning kunnen trekken. Gisteren liep ik even een rondje door de binnenstad. Hoor ik achter me mijn naam…
Ik draai me om…Timo. Geen spatje veranderd. We duiken een café in om bij te praten en hij vertelt over zijn baan, vriendin, hoe ze aan kinderen willen beginnen, maar dat dat nog niet is gelukt, enz…dan vraagt hij naar Tess. Hoe hij nog altijd aan haar denkt en zich afvraagt hoe haar leven is verlopen. Ik heb maar een beetje om de hete brij heen gepraat, maar voelde me behoorlijk opgelaten.
We hebben nummers uitgewisseld. Maar misschien had ik dat niet moeten doen. Want nu draag ik dus andermans geheim als een steen om mijn nek.
Moet ik Timo, een goeie vent die zó graag kinderen wil, vertellen dat hij al een zoon heeft? Of moet ik de keuze van Tess respecteren en mijn mond houden?
Wat zouden jullie doen?