Verliefd op een meisje

In November 2014 leerde ik een meisje kennen. Een heel ander type mens dan ik zelf. Zij was iets te assertief en ik net iets te min. Het klikte overigens wel meteen. We zaten samen op school en reisden samen. Beetje bij beetje leerde wij elkaar kennen. Ik had al sinds ik een kind was interesse in meisjes maar dit heb ik nooit onderzocht omdat mijn moeder het altijd maar onzin vond. Het zou een fase zijn die wel weer over ging. Maar dit is nooit over gegaan.
(Ik heb trouwens een hele lieve knappe vriend en onze relatie is ook zoals we het allebei willen, dus ik kom niks tekort.)
Toen ik haar leerde kennen was ik in de war, ze was alles wat ik niet was en andersom. We deelde alles samen en niet alleen de leuke dingen. Op een bepaald moment wist ik het zeker, ik had kriebels in mijn buik als ik haar zag, ik miste haar, kon niet eten en niet slapen. Ik was verliefd. Op een meisje! Zij vond mij ook leuk, en zo begon mijn onderzoek naar mijn geaardheid. Mijn vriend was heel lief en stond mij bij. Na een tijdje (altijd netjes gedragen, nooit vreemd gegaan toen) verwaterde het en zij kreeg een vriendin. Ze mocht niet meer met mij omgaan en dat was dat. Ik had mij erbij neergelegd en ik dacht: dat ook weer meegemaakt nu weer focussen op mijn vriend. Dit is bijna 3 jaar goed gegaan. Maar begin 2018 kwamen we opnieuw in contact. Zij was ondertussen single, ik heb nog steeds dezelfde vriend. We hadden het over problemen en dingen die ons leven nu even hectisch maakte. Puur vriendschappelijk, gewoon even bijkletsen. We gingen weer appe en deden soms bellen. Dit deed ik allemaal stiekem, mijn vriend kan zich haar nog wel herinerren. 1 maand lang was het een vriendschappelijke relatie toen het opeens veranderde. Ik snakte naar haar aanwezigheid, ik werd er dood ongelukkig van dat ik niet bij haar kon zijn. Ik deed er alles aan om ook maar even bij haar te kunnen zijn. Ik wou er een punt achter zetten omdat dit alleen maar meer ellende veroorzaakt. Maar toen ik bij haar was om dat te doen konden we allebei onze verlangens niet weerstaan en hebben we het bed gedeeld. Dit was ook mijn 1e x met een meisje. Ik was overdonderd en zat vol met vragen en schuldgevoelens tegen over mijn vriend..
We hadden erna afgesproken om het contact te verbreken. Ik wou haar ook geen pijn doen of valse hoop geven.
De hele zomer ging goed en we hadden geen contact. Ik had mezelf weer op de rit.
Maar nu.. we hebben nu weer een paar maanden contact. We zien elkaar bijna dagelijks en sinds kort hebben we geregeld seks. En ik vind het fijn. Ik wil bij haar zijn en ik wil haar aanraken en aangeraakt worden. Iets wat ik van mijn vriend nu helemaal niet kan hebben. Ik kan hier met niemand over praten. Ik heb wel schuldgevoelens maar geen spijt van de dingen die ik doe. Soms vraag ik mj: ben ik nu echt zo iemand geworden? Maar ik ben zo verliefd op haar. En ik kan er niks aan doen.