Taboe als stiefouder
Ik vond het ondertstaande op het internet , het beschrijft mijn gevoel over mijn rol als ‘stiefmoeder’
Stiefouders moeten niet zeuren. Ze moeten ‘gewoon’ volwassen doen. Als ze twijfels of problemen ervaren, dan moeten ze ‘gewoon’ hun verwachtingen bijstellen en een stapje opzij doen. Tegenstrijdige gevoelens moeten ze ‘gewoon’ wegstoppen. Op een forum je twijfels en emoties bespreken (en tips vragen), is kwetsend voor stiefkinderen. Dat mag je dus niet doen: anderen vinden jou dan egoïstisch. Want jij bent immers volwassen en moet ‘de wijste zijn.
Als het om jouw eigen kind gaat, mag je wel twijfels hebben. Daar mag je een heel forum mee volschrijven (“Ik ben helemaal klaar met mijn puber!” “Ik word gek van mijn driftige kind en kan niet meer positief reageren”). Maar niet als je stiefouder bent. Dan moet je ‘gewoon volwassen doen’.
Soms voelt het best eenzaam omdat ik het gevoel heb dat er een taboe op rust.Tuurlijk ben ik niet perfect , zou het niet eens wilen :). Ik bemoei me niet met de omgang , financieel , laat ze dingen samen ondernemen , wanneer zij er is doe ik een stap terug , ik vind dat ook niet erg , dan doe ik mijn dingen waar ik normaal niet aan toe kom. Dit wil niet zeggen dat je je ergert en er al verschillende keren over heb gepraat…..Maar waarom heerst er zo’n taboe op dat het niet altijd leuk is om stiefouder te zijn
Dit bericht is oorspronkelijk geplaatst op 29 februari 2016
-
Beste Closer, Er rust volgens ook best een taboe op kritiek op je eigen kind. Die moet je altijd helemaal geweldig vinden. Je hebt gelijk, je vindt vaak verhalen van moeders die klaar zijn met hun puber maar er staat, in mijn beleving, ook altijd bij dat het arme kind er toch niets aan kan doen, het is tenslotte een puber (of kleuter of peuter of volwassene...of het heeft een of andere stoornis... of het zat niet mee...) Schrijf je hier maar los, het is tenslotte anoniem, wat kan het jou schelen als hier een taboe op rust?Dan ga jij die maar lekker doorbreken! Zelf ben ik soms ook helemaal klaar met het moederschap, al zijn ze 'van mij' ze kunnen ook irritant zijn. Als ze van iemand anders zouden zijn, zou ik ze nog veeeeeeeel irritanter vinden, ik snap jouw standpunt dus volledig. Gr, Karin -
nou nou, Karin je bent er wel heel erg klaar mee.... op een ander topic ging je er ook al op in... dat is je goed recht hoor, maar ik weet niet helemaal wat voor reactie je hier wilt, maar dat is misschien ook niet eens nodig. Ik vermoed dat je het gewoon even kwijt wil en dat is natuurlijk prima. Maar dat van die stiefkinderen, dat is wel een heel erg ander onderwerp. Closer, ik ben echt heel erg blij dat ik geen stiefmoeder ben, dat lijkt me enorm zwaar. Je bent niet de ouder en je wordt het ook nooit, maar je moet wel allerhande rottigheid en problemen accepteren, waar je maar mee om moet kunnen gaan. Maar het ene gezin is natuurlijk het andere niet en het lijkt me niet helemaal normaal dat jij altijd maar alles moet incasseren en van alles geeft, en je van je gehele omgeving te horen krijgt dat je ' maar volwassen moet doen.' waar is je partner in dit verhaal? trekt hij altijd partij voor zijn kinderen? vindt hij dat je je aanstelt, en dat je je maar moet schikken? dat lijkt me niet zo heel gezond moet ik zeggen, want jij moet je in huis ook thuis voelen.... -
Heb zelf 2 eigen kinderen en 1 stief. Moet zeggen dat ik het stiefouderschap niet zwaarder en/of lichter vind dan het ouderschap.Hier zijn duidelijke regels enz. naar alle 3 de kinderen en beide partners kunnen praten over de problemen, irritaties van het kind of het nou eigen of stief is. En samen word er gekeken naar een oplossing waar beide mee eens zijn. Beide zijn we van mening dat de kinderen naar beide moeten luisteren.Natuurlijk zijn er wel eens dingen wat alleen de biologische ouder kan beslissen, maar ook dit word wel samen besproken, want ook de stiefouder moet het er mee doen. Op deze manier krijgen alle 3 de kinderen de zelfde rechten en plichten en dit geef veel rust en duidelijkheid tussen de kinderen, voor het kind zelf en vooral tussen de partners.misschien is het een idee om eens samen met je partner te praten over wat hij en jij wil en hier samen op 1 lijn te komen en deze overdragen en duidelijk maken aan de kinderen.Maar dit kan alleen als jullie beide het zelfde er over denken, is dit niet het geval dan moet je eens nadenken of jij dit wel wil en zo verder kan leven.Kinderen komen op nr 1 (in heel veel gevallen dan) maar jij bent voelt je eenzaam en dat hoort niet zo te zijn in een relatie. liefs rebel -
Bedankt voor jullie reacties , De persoon die het goed leest hierboven is Martine :)))) En uitgerekend heb jij geen stiefkinderen :) Ten eerste ben ik de kinderen niet zat (geen van de vijf) , en nee ik voel me ook niet eenzaam in mijn relatie. Wat ik er alleen mee wil zeggen is dat wanneer je iets hebt met je eigen kinderen dat het allemaal normaal word gevonden (door de omgeving) maar wanneer het over je stiefkind gaat dan is het zielig , rekening houden met , en een stap terug doen want ja , ze zal aan de situatie moeten wennen , ouders gescheiden (12 jaar geleden en ze is 15) Eeeeehm mensen volgens mij lopen jullie eraan voorbij dat mijn kinderen hetzelfde dan hebben....Het is dus niet eenzaam in de relatie maar meer onbegrip van de omgeving als je een keer wilt klagen ,zeuren of zeiken :)))) ...Dat is wat ik bedoel dat er soort van taboe op rust , ik wil soms gewoon even wat advies , want al met al zijn (stief)ouders toch ook gewoon mensen....En ja de ene keer gaat het beter dan de andere keer , maar dat heb ik ook met mijn eigen kinderen :)))) en datzelfde zullen ook zeker met mij hebben... -
Ja zo reageren mensen. En niet alleen over hoe jij denkt over je kinderen of stiefkinderen hoor. Maar gewoon overal op. Je mag ook niet flauw zijn van een hond. Want je hebt hem zelf gekocht een paar jaar geleden en wist dat je hem uit moest laten. Mensen oordelen zo.graag. maar zelf zijn ze ook wel eens even klaar met iets of iemand . -
De kogel is door de kerk , eindelijk gaat er gepraat worden..mijn vriend en stiefdochter zijn beiden intovert , wij hier juist het tegenovergestelde. Nu spelen er wat dingen waar ik mij niet mee bemoeide , als mijn vriend om mijn mening vraagt dan krijgt hij die. Zijn bepaalt alles over hun dochter , wat wel en niet mag , dit nam extreme vormen aan ..Mijn vriend , ook zelf schuld hier aan , liet het gebeuren , alles voor de goede vrede , maar zo wekt het niet altijd . Zijn dochter durft wel een grotere mond tegen vader te geven maar tegen haar moeder durft ze niet op te staan , het meisje is 15 en niet van gister.We hebben al heel wat met haar meegemaakt waar haar moeder geen weet van heeft , waarom ? Puur omdat ze bang is voor haar , nu ben ik wel ingestapt omdat er een kwestie speelt met mijn zoon en schoondochter , hun hebben hadden voor haar verjaardag oorbellen en een ring gegeven (mijn stiefdochter is emo/gothic type , en gek op sieraden en zwarte kleding) niks mis mee , maar omdat het van ons af komt heeft ze het afgenomen, stiefdochter helemaal verdrietig , heeft ze afgelopen weekeinde 20 euro bij mij zoon op de kamer gelegd met een brief erbij...Dit is mijn straf , hier het geld terug...Dit moest ze doen van haar moeder , hoezo straf ?! waarom?! Nu ben ik dus wel in het verhaal gestapt en ik ga niet moeilijk doen maar nu zal ik voor mijn zoon en stiefdochter opkomen ...ik ben niet haar moeder , nee weet ik....Maar ik heb genoeg genoeg gezien in de afgelopen jaren en voor het gemak vergeet de ex van mijn vriend dat ik zelf 12 jaar met een narcist heb samen geleefd, waardoor ik heb geleerd te observeren en geduld te hebben . Bij de ex van mijn vriend is alles oke , zolang hij maar ja en amen zegt , omdat hij voor zijn dochter het beste wil doet hij dit dus ook(dat siert hem zeker) , ga je ertegen in...wauw , wat een bekwerk zeg....Mijn vriend moest zich laatst verantwoorden omdat hij met haar naar de bios was geweest , naar de film step up 2 Hahahhaha nou hij had eerst moeten bellen en vragen want zij wilde graag met haar naar de film...Doe ff normaal...ik zeg kom maar op ..... -
STIEF laat me al walgen, het zijn BONUS kinderen, ze zijn de bonus op je relatie !! -
Die moeder moet zich niet zo aanstellen Zoekt ze een ander om de film mee te kijken. Ze kan het gewoon niet hebben -
Hoi Luuf, eh nee sorry het is geen bonus bij je relatie, dan ben je echt te naïef. Het is een feit waar je voor kiest als je een relatie begint met iemand die kinderen heeft en waar je niet te veel over moet zeiken, zeker niet als de kinderen erbij zijn maar wat soms wel moeilijk is en waar je als stiefouder echt heel er graag over zou willen praten. Ik ben stiefouder van twee pubers, om de week een hele week en ik heb zelf geen kinderen. Ik doe mijn best en de kinderen en ik kunnen goed met elkaar opschieten. Ik probeer negatieve gevoelens niet aan ze te laten zien, ze hebben het al lastig genoeg met hun eigen leven. Maar soms, echt, na een hele week mijn best doen verdraag ik het niet meer en ben ik op. Ik wil me dan echt fysiek terugtrekken om me op te laden en dan kan niet omdat overal de kinderen zijn. Ik heb geen eigen ruimte in het huis waar we wonen dus ik ben verplicht in mijn bed te gaan liggen want dat is de enige plek waar ik tijdelijk met rust wordt gelaten. In de woonkamer liggen de kinderen als het vakantie is tot avonds laat op de bank. Ochtends weer voor de televisie. We hebben 1 badkamer dus ik moet altijd wachten, 1 wc, we delen zelfs de kledingkast. Het gaat in feite goed, zo goed dat ik verstikt wordt. De week dat de kinderen bij hun moeder zijn, kom ik weer bij, heb ik weer een relatie met mijn partner en herinner ik me weer wat ik hier kwam doen. Maar goed ze zijn amper 5 dagen bij hun moeder en dan zijn ze al weer terug omdat ze liever bij ons zijn.....zucht....Ik kan niet aan mijn partner vertellen dat zijn kinderen me soms te veel zijn en dat ik ruimte nodig heb, dat zou direct worden opgevat als onaardig. Als ik wat zeg over het gedrag van de kinderen of slechte gewoontes dan steunt mijn partner mij niet. Hij ziet dat als een aanval op zijn eigen opvoedingsmethodes. Ik mag niets zeggen want ik heb geen kinderen, dus ik weet van niets. Dat is ook direct de reden dat we wel eens ruzie hebben. Inderdaad dus een taboe zoals Closer zegt. Je mag niets zeggen over kinderen als ze niet van jezelf zijn. Overigens mogen de biologische ouders alles zeggen en zijn de stiefouders vaak vele malen aardiger en makkelijker dan de eigen ouders...ten koste van hun eigen gevoelens en energie...Ondertussen zorg ik meer voor de kinderen dan hun eigen moeder en soms hun eigen vader....pfff moeilijk hoor..... -
Heel herkenbaar! Ik heb 5 stiefkind waarvan er 2 permanent bij ons wonen. En de andere 3 om het weekend er ook nog eens bij. Ben mezelf totaal kwijtgeraakt en wilde dat ik er nooit aan begonnen was! -
Hoi allemaal. Ik vind het wel fijn om te lezen dat er meer stiefmoeders precies hetzelfde voelen als ik. Ik heb zelf 1 dochter van 14 en 3 stiefkinderen van 7, 9 en 13. Dat is co ouderschap en zijn om de week de hele week bij ons. Ik moet zeggen dat ik het mega zwaar vind! Als ze er zijn ben ik bezig met zorgen. Want dat schijnt normaal te zijn. De kinderen kan ik wel aardig mee overweg, maar ze hebben een hele andere opvoeding gehad dan mijn eigen dochter. Zo laten ze alles staan ruimen niks op hangen de hele dag voor een beeldscherm gaan nooit naar buiten. Kortom ik voel me gewoon niet thuis in mijn eigen huis. Met mijn partner kan ik er absoluut niet over praten want die zegt dat de kinderen moeten wennen en dat het vanzelf wel goed komt. Nou ik denk zelf van niet. Ik wil niet de hele dag de kinderen aanspreken op dat ze iets moeten opruimen. Maar hij zegt er niks van omdat hij het niet ziet volgens hem. Ik probeer het gezellig te maken maar elk woord wat hier gezegd wordt mond uit in een discussie. De kinderen moet je iets 100 keer tegen zeggen voor ze het doen en dat is met alles zelfs het kleinste verzoek duurt eeuwen. Aan het eind van de week ben ik dan zo vreselijk moe. En inderdaad het is zielig voor de kinderen want ouders zijn gescheiden. Als stiefmoedee mag je je nergens mee bemoeien want je bent niet hun moeder. Wel is het de normaalste zaak van de wereld dat je zorgt voor iedereen, dat niemand dat ook maar een heeeeeel klein beetje waardeert vind ik zo moeilijk. Ik hoef echt geen oorkonde maar een beetje respect zou leuk.zijn. laatst sprak ik het middelste kind aan dat hij zijn kamer nu echt moest gaan opruimen omdat de vloer niet meer te zien was. Hij zei doodleuk dat ik dat maar moet doen want ik ben huismoeder. Ik werk gewoon dus ik ben best druk en vind dat ze best hun eigen zooi kunnen opruimen. Ik ga me er steeds meer aan irriteren die respectloosheid en weet ook niet zo goed hoe ik hieruit kan komen. Het helpt mij in ieder geval wel om te lezen dat ik niet de enige ben die me zo voelt. En tuurlijk heb ik zelf gekozen hiervoor maar je weet van tevoren echt niet waar je in terecht komt! -
Lieve mensen, Ik ben een stiefmoeder van 3 kinderen, 1 van 9 en 2 van 4. Wij hebben momenteel co ouderschap( week om week) Dit sinds 1 jaar en dit loopt heel fijn, ben er inmiddels goed aan gewend. Echter nu heeft moeder van de dochter besloten dat ze niet meer voor haar kan/wil zorgen (4) en dat ze maar bij ons moet komen wonen. En af en toe bij haar. Dit moet allemaal binnen 1,5 maand geregeld worden. Ik vind dit erg moeilijk. Niet omdat ik haar niet altijd bij ons wil hebben. Wel omdat hierdoor onze relatie helemaal gaat veranderen. Normaal gaan we in de week dat de kids er niet zijn vaak op een avond weg, hebben we date night & werk ik ook meer dan in de andere week. Ik ga nu ook een nieuwe zaak openen over 1,5 maand. En ik ben bang dat ik al deze stress niet aan kan. Ik regel altijd alles en ik ben bang dat dit mij op dit moment te veel gaat worden. Mijn vriend denkt er erg makkelijk over en vind het helemaal geweldig natuurlijk. Maar hij kijkt niet naar het hele plaatje. Dat alles in eens gaat veranderen omdat zijn ex dit maar even wil. En dat het veel meer om handen heeft. Ik heb dit al aangegeven maar ik weet niet wat ik nog meer kan doen om duidelijk te maken dat het mij te veel gaat worden zonder dat er gedacht word dat ik haar niet meer bij ons wi.. -
Ik begrijp dit volkomen heb het zelfde voel me ook zo alleen .... int het begin ging het maar sinds ik zelf een miskraam had is het voor mij de hel altijd de 2 de plek ik zou het nooit meer doen kinderen kunnen leuk zijn maar ook zeer Gemeen! En als stief ouder krijg je altijd de fout ben de boeman rol beu -
Eerst even een vraag. Ik ben bang dat als ik vol ga, dat deze informatie in verkeerde handen valt. Ik ben op zoek naar een gesloten forum over stiefvaders.