Seks gehad met partner van vriendin. Kriebels. Lasagne

Hallo,

Ik heb seks gehad met de man van een vriendin van mij. Mijn vriendin kent hem via mij. Ik was altijd verliefd op hem en toen ik hen aan elkaar voorstelde, ging zij er met hem vandoor. Ze wist dat ik van hem hield en dat wij regelmatig seks hadden, zoenden en dates hadden. Hij dacht destijds echter dat ik geen zin had in een relatie. Dat was niet zo; ik was toen nog verlegen en bang om me uit te spreken.

Nu, een jaar later, waren we gisteren op een verjaardag. Mijn vriendin ging eerder naar huis, terwijl ik, haar vriend en nog een paar anderen bleven. Het gesprek kwam erop waarom wij nooit een koppel waren geworden. Ik gaf eerlijk antwoord en zei: “Ik weet het niet. Ik was wel heel verliefd op je.” Van het een kwam het ander en uiteindelijk hebben we op dat feestje gezoend en is hij later met mij mee naar huis gegaan. We hebben seks gehad. We zijn de hele ochtend samen gebleven, tot ik naar mijn werk moest. Ze wonen niet samen, dus zij weet niet dat hij bij mij was.

Ik heb soms het idee dat anderen ook willen dat wij samenkomen. Toch voel ik ook ergens schuldgevoel, maar wat overheerst is dat ik met hem samen wil zijn. Hij appte me net dat hij met me op date wil om te zien wat er kan bloeien. Hij voelt nog veel voor me. Het is voor mij nog niet duidelijk of hij dan ook zijn relatie verbreekt. Ik denk dat ik dat wel een vereiste vind om te gaan daten, maar ik wil hem ook niet meteen voor het blok zetten, nu ik hem weer als liefde in mijn leven heb.

Hij maakt zich niet zo druk over wat er zou gebeuren als het uitkomt. Toen ik vroeg wat hij zou doen als zij erachter komt via mensen op dat feestje, zei hij iets van: “Tsja, ze had t kunnen weten.” Hij vroeg me ook waarom ik bevriend ben met haar en gaf toe dat zij altijd neerbuigend en gemeen over mij spreekt. Ergens voelde ik dat al wel.

Ik wil aan hem nog vragen waarom hij opeens met haar ging. Zo positief is hij niet over haar. Hij zei gisteren een aantal keer dat zijn gevoel voor mij nooit is weg geweest en hij dacht dat ik er anders over dacht destijds. Ik voelde me toen echter aan de kant gezet door hem. Dus daar liggen nog een boel vragen. Ik heb nu echter heerlijke kriebels in mijn buik en tijdens dit schrijven kreeg ik een appje binnen van hem. ‘Vanavond maak ik lasagne voor je klaar, als je zin en honger hebt.” Tijd dus om lekker samen te zijn en vragen te stellen!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

  • Jeannie 19-06-2024 18:46
    Één woord: Walgelijk.
  • Sterre 28-06-2024 09:41
    Je bent de verkeerde weg ingeslagen. Bekeer je er van!
  • Noortje 02-07-2024 22:25
    Hij is terug bij haar en ik ben mijn vriendinnengroep kwijt. Ik ben hen kwijt omdat ze het niet oké vinden wat ik heb gedaan, maar ik voel er weinig bij. Hem accepteren ze wel. "Hij was in de war, jij deed het bewust," wordt gezegd. Het stomme is dat ik alles inderdaad bewust heb gedaan. Ik vind het niet zo boeiend dat ze mij niet willen zien of spreken, maar ik ben wel bang om hen tegen te komen. Confronterend. We hebben zes dates gehad, en op de laatste date vertelde hij me dat hij haar miste. Het brak me. Hij gaf me een kus op mijn voorhoofd en ging weg. Daarna is hij niet meer bereikbaar geweest en heeft hij me op alle kanalen geblokkeerd. We hebben een feest waar ik voor ben uitgenodigd door een gezamenlijke vriend. Ik weet niet of ik durf te gaan. Ik heb het idee dat mensen me haten, terwijl ze eerder nog stonden te juichen toen wij aan het zoenen waren. Een aantal van mijn voormalig vriendinnengroepje is ook uitgenodigd. Maar ik wil hem wel zien om te vragen hoe het met hem gaat en waarom hij terug is gegaan naar haar in plaats van een tijdje op zichzelf te blijven. Of het wel goed gaat, want de date ervoor was nog heel intiem. Hij zei dat hij van me hield, me nooit kwijt wilde, en dat als er iets zou gebeuren, ik moest weten dat hij van me houdt. Ik ben echt kansloos, een wrak. Waarom geloof ik überhaupt nog dat er iemand is die echt van mij houdt? Ik krijg eigenlijk altijd de bons. En ook vriendinnen gaan er vaak met een scharrel vandoor. Ik snap dat ze boos zijn, maar waarom mogen zij het wel en ik niet? Wat een nep clubje wijven zijn we toch. En weet je wat het ergste is? Het kan me gestolen worden, die vrouwen. Als Thomas nu aan de deur zou staan, zou ik hem terugnemen. Zo kansloos ben ik dus. Hij is een eikel tegen mij en toch wil ik hem, altijd. Dom. Misschien moet ik eens vertrekken uit dit gat, mezelf vinden of zoiets. Kijken of er mensen bestaan waarmee ik echt bevriend raak en die ik niet verraad omdat het oprecht is. Ik ben gisteren langs zijn huis gefietst. Hoe ver kun je zinken? Ik zag hem niet, maar wel haar auto. Hij is terug bij haar en weg bij mij. Moet ik naar dat feestje gaan?
  • Simon 03-07-2024 15:25
    ja zoals je zelf al zegt, het is erg kansloos. Je gedrag ook. Dus als je wat meer zelfrespect zou hebben ga je niet achter de vent van een ander aan en al helemaal niet als die vent jou daarna weer dumpt. Dus nee, skip het feestje en ga in therapie. Succes.
  • Tessa 03-07-2024 15:26
    Grappig dat je iets schrijft over 'verraad' terwijl je zelf ook een verraadster bleek. Karma. Boontje komt om haar loontje.
  • Jeannie 04-07-2024 04:35
    En dat moet dan zogenaamd 28 zijn...
  • Noortje 07-07-2024 13:07
    Ik schrijf niet dat zij mij verraden hebben. Ik schreef dat ik zelf heb verraad. Wat ik nu zoek is vriendschap waar ik dat niet doe, omdat die vriendschap echt is, oprecht. Daarom heb ik een ticket geboekt naar Berlijn om mijn opleiding verder af te ronden, daar heb ik de mogelijkheid voor gevonden. Tijd om mezelf weer op de rails te krijgen, echt te zijn, en zo ook echtheid aan anderen te kunnen bieden. Ik wil niet blijven zoals ik nu ben, zo'n hopeloos gevalletje. Ik lees zoveel boeken, en weet je; het gebeurt overal, dat vreemdgaan, verraden. Maar ik? Ik ben eigenlijk heel lief. Wel vaak gekwetst, aan de kant gezet. Zal dat mij verhard hebben? Als iemand mij iets aan doet, dan doe ik het terug? Zelfs nu ik al 28 ben? Kinderachtig is het wel. Als ik lees over coping dan lijkt dit er eentje van mij. Mijn strategie om mezelf geen pijn te doen, terwijl het dat juist wel doet. Mij hier neer zetten als in 1 woord kansloos, dat is niet eerlijk naar mezelf toe. Ik ben meer dan dit. Goede mensen kunnen ook fouten dingen doen. Gelukkig spreek ik Duits, dus ik kan even gaan. De mensen de tijd geven dat ik er niet ben. Of ik nog terug kom weet ik niet. Ik heb Berlijn altijd erg aanlokkelijk gevonden. Vanmorgen zette ik thee, een grote pot. Dat voelde zo vertrouwd, zoals ik wil zijn. Gewoon thee zetten, een koekje erbij, een tijdschrift lezen. Het was lang geleden. Maar ik heb thee gedronken. Ik ga dus naar Berlijn, mijn opleiding afmaken en gelijktijdig werken als verpleger en thee drinken.