Schuldgevoel
Al een paar jaar ben ik met een paar mensen een vriendschap aan het opbouwen. We kennen elkaar via een vereniging. Een aantal jaren geleden begonnen we buiten de vereniging om met elkaar af te spreken. Niet vaak maar het was wel telkens een fijn contact. Ook bij belangrijke gebeurtenissen zagen we elkaar, bv 50e verjaardag, overlijden van ouders. Ondertussen ben ik gestopt bij de vereniging. Maar het contact met deze mensen is gebleven.
Door corona, veel werk en andere omstandigheden werd dit wel steeds minder.
Maar goed, na de corona zouden we elkaar vast wel weer opzoeken.
Maar toen kreeg ik een verschrikkelijk bericht. In februari dit jaar heeft een zus van één van hen zelfmoord gepleegd. Dit werd door degene waar die persoon het meeste contact mee had doorgegeven.
Uiteraard was dit een enorme schok. Wel had de familie aangegeven dat ze in alle rust het afscheid wilde regelen.
Hierop heb ik die persoon een appje gestuurd en een kaart.
Later hoorde ik (via anderen) dat het afscheid in besloten kring had plaatsgevonden.
Ik had me voorgenomen om zsm met die persoon af te spreken.
Door verschillende omstandigheden (verbouwing, extra werken door uitval van zieke collega’s, gezondheidsproblemen bij één van mijn ouders) is de tijd snel voorbij gegaan en heb ik nog steeds geen contact opgenomen met deze persoon.
En nu durf ik het niet meer omdat het in mijn ogen te laat is om dat nog te doen.
Ik zou ook niet weten hoe ik dat aan moet pakken. Wil zij dat nog? Hoe pak ik dit aan?
Hoe nu verder?
Weet iemand wat ik het beste kan doen. Ik voel me zo schuldig dat ik niks meer van me heb laten horen. Het knaagt echt aan me
Kan iemand me op weg helpen?
-
Maak oprecht excuses, vraag hoe het gaat en of er behoefte is om elkaar weer eens te zien. Het is geen wedstrijd, wie heeft de meest belastende privé situatie. That's life. Het is de manier waarop je het bericht overbrengt. Ga ervoor en vertrouw op jezelf -
Het is nooit te laat om een kaartje te sturen, een appje desnoods en te vragen: hoe gaat het nu met je? Juist na een poosje verstomd de aandacht na een overlijden, ze zou wel eens heel blij kunnen zijn met iemand die aan haar denkt na een paar maandjes. Gewoon doen! Stel dat ze vraagt -wat ik niet verwacht- waarom je niet eerder contact hebt opgenomen zeg je gewoon dat je aan haar gedacht hebt en twijfelde omdat ze om rust had gevraagd maar wil weten of ze het nog een beetje redt allemaal. Je hebt een appje én een kaart gestuurd vlak na het overlijden, kan me niet voorstellen dat ze niet blij is met jouw oprechte aandacht. Doen dus! Wat heb je te verliezen? Wie wordt er nou boos om een lief kaartje/appje.... -
Dank jullie wel voor de reacties. Ik ga nu zeker een berichtje sturen en wacht dan haar reactie af.