Rare situatie

Hallo allemaal,

Ik wil even jullie advies en iets van mij afschrijven.

Het zit namelijk zo, sinds oktober heb ik contact met een jongen van 23 jaar. We kennen elkaar al erg lang en volgen elkaar al jaren op social media, ik vond hem vroeger al super aantrekkelijk maar toen der tijd had ik een vriend en bovendien was hij ook nog super jong. Maar sinds oktober hadden we ineens contact en dat ging naar bijna dagelijks contact… hij begon al vrij snel te vertellen dat hij geen relatie zoekt, nou prima.. maar ik vond het gesprek zo wel gezellig, ook kwam het heel vaak uit op seks maar helaas woon ik tijdelijk bij mijn ouders en hij andersom ook waardoor het lastig word om af te spreken want daar is wel spraken van. Alleen viel het me op dat het gesprek van dagelijks naar een paar keer per week ging.. ‘druk met andere dingen’ word er dan gezegd.. aangezien we beide geen relatie wilde vond ik het prima ookal miste ik het wel op dagen dat ik helemaal niets van hem hoorde. Ik heb gevraagd of hij het nog wel wilde en daar antwoordde hij zelf ja op. Maar helaas lijkt het alsof het alleen bij woorden word gehouden inplaats van een werkelijke daad. Vorige week heb ik een tinder account aangemaakt om te kijken of ik hem zou tegenkomen en jahoor, onlangs actief ook nog.. waarom zegt iemand dan tegen mij geen relatie te willen? Terwijl ik dat überhaupt nooit heb verlangt of iets over heb gezegd. Ik kreeg een enorm rot gevoel erover en dacht bij mezelf om hem helemaal geen bericht meer te sturen en het een keer van zijn kant te laten komen maar jullie kunnen het vast wel raden… geen gehoor meer maar wel constant alles liken en volgen wat ik online zet. Waarom is deze jongen zo? Waarom doet iemand zoiets? Het is helaas best ver gegaan tussen ons in de gesprekken en daar voel ik me nu ook zo stom bij, sterker nog: we wonen in dezelfde stad en schaam me nu als ik hem tegen zou komen omdat het zo abrupt gestopt is… maar eerlijk gezegd heb ik geen zin meer om mijn tijd eraan te verdoen als het toch nooit bij daden komt. Het enige wat ik me afvraag is wat er in zo iemand omgaat en waarom hij zo doet, we hadden ook gewoon leuke gesprekken over dagelijkse dingetjes ik bedoel.. hoe moeilijk is het om aan iemand te vragen hoe het gaat, of er iets aan de hand is want dat zou wel een opening zijn om mijn frustratie uit te spreken maar blijkbaar als ik geen gesprek begin komt er 0 terug. Het is nu al twee weken geleden dat ik hem voor het laatst sprak en ik voel me er elke dag wel rot over. Zelf een gesprek beginnen wil ik ook niet meer, het komt hopeloos over en zeker als iemand zegt geen relatie te willen dan lijkt het me geen goed idee als ik nog ga zeuren aan zijn hoofd dat ik me te kort voel gedaan. Blijkbaar betekend het niets voor iemand terwijl je elkaar zoiets intiems hebt toe vertrouwd