Papa’s buurvrouw
Hallo allemaal,
Ben je net van je ene probleem af (heb een goed gesprek gehad met mijn zus en we hebben wat betere afspraken gemaakt), komt er weer iets vervelends op je pad. Het gaat hierom:
Toen mijn vader na het overlijden van mijn moeder, wilde verhuizen, vonden we gelukkig vrij snel een fijne seniorenflat in de buurt voor hem. Hij vond en vindt het daar goed wonen, had meteen aanspraak met de andere bewoners en ze hebben er een gezellige ruimte compleet met dakterras waar (voor zover dat de laatste tijd mogelijk is geweest) regelmatig feestjes en borrels worden gehouden. Heel gemoedelijk allemaal.
Tot zover ging alles van een leien dakje. Alleen nu is er toch iets vervelends aan de hand. Mijn vaders directe buurvrouw is de laatste tijd flink aan het kwakkelen met haar gezondheid. Ze vergeet alles en valpartijen komen bijna iedere dag wel voor. In huis, op de gang, in de hal, buiten op de stoep. Natuurlijk helpen alle buren haar als ze dat zien gebeuren, zoals dat hoort, maar de laatste tijd is het wel heel vaak mis.
De dochter van deze buurvrouw neemt het zo hoog niet op. Mijn vader en de buurman aan de andere kant, hebben haar nummer voor dit soort gevallen en laten haar dus iedere keer weten als zij haar moeder weer ergens zien liggen. Wel heeft de dochter thuiszorg ingeschakeld, die haar moeder ’s ochtends en ’s avonds komen helpen met aan- en uitkleden, wassen en haar medicijnen.
Het grote probleem voor mijn vader is nu dat voorheen de buurvrouw zelf in staat was om de voordeur vanuit haar eigen flat open te doen. Nu echter, of omdat ze bang is om te vallen of omdat ze niet meer weet wie er aanbelt, doet ze niet meer open. De thuiszorgorganisatie heeft wel een sleutel van haar woning, maar mogen geen sleutel hebben van de algemene ruimtes en de voordeur beneden (iets met privacy en de verhuurder). Dus hoe komen ze dan binnen? Juist, ze bellen aan bij de buurman. Om kwart voor acht!
Mijn vader is bijna 81. Hij is slechtziend en kan zich moeilijk oriënteren. Daarbij is hij, zeker sinds de dood van zijn vrouw, een hele slechte slaper. En nu wordt hij dus vrijwel iedere dag belachelijk vroeg door een thuiszorgmedewerker uit zijn bed gebeld, moet dan dus zijn bril zoeken en naar de gang lopen om daar de deur open te doen. Zie dan maar weer eens in slaap te komen.
Ik ben daar best wel een beetje boos over. Van de ene dochter naar de andere vind ik het niet kunnen dat zij niet in wil zien dat haar moeder meer hulp nodig heeft dan die van haar (eveneens bejaarde) buren! Ze vindt het allemaal wel goed zo. Ze heeft nog nooit een woord van dank uitgesproken naar mijn vader of de andere buurman toe. Blijkbaar wil ze de ernst niet zien, want dan móet ze wel in actie komen.
En in de tussentijd lijdt mijn vader eronder. Dat kan zo niet langer. Ik bescherm mijn vader! Hoe maak ik haar, vriendelijk doch dringend duidelijk dat ik niet langer wil dat mijn vader voor portier moet spelen zodat zij geen omkijken naar haar moeder heeft?
-
wat een vervelende situatie, eigenlijk zou thuiszorg met die dochter moeten praten want ik geloof ook best dat die mensen die aan die deur komen het ook niet prettig vinden om bij je vader aan te bellen en het is ook zijn taak niet. Toch zou ik zelf met die dochter gaan praten, waarom niet? En idd gewoon zeggen dat dit niet de bedoeling is. Zij moet de ernst van de situatie inzien. Zo niet? Dan maar tegen je vader zeggen dat hij de deur niet moet openen. Ja ik weet het voor die mensen van de thuiszorg is dat vervelend, voor die buurvrouw is het naar maar zo kan het gewoon niet langer en die andere buurman moet dat dan ook niet doen. Misschien dat ze dan gaan ingrijpen. Succes ermee -
Nou ja zeg.. ik zit me hier plaatsvervangend boos te maken, alsof je vader hier beter van wordt!! Klinkt vast niet aardig maar ik zou thuiszorg opbellen en ze vriendelijk doch dringend verzoeken niet meer aan te bellen bij je vader. Dat het niet jouw vader's probleem is, haar dochter kennelijk niet de aangewezen persoon is om zaken te regelen; dan maar met harde hand dwz klagen! Bij de mensen die aanbellen, dat is de bron. Ze regelen maar iets met een sleutel, het is HUN probleem. Ik zou zelf al laaiend worden als ik keer op keer uit bed zou worden gebeld, heb dan ook mijn intercom uitstaan die gaat alleen aan als ik iemand verwacht. Als dat zou kunnen bij je vader en hij zou de bel uitzetten als hij gaat slapen en pas weer aan als hij opgestaan is zouden ze ook een andere oplossing moeten bedenken... Naar voor je Beverly, het zit je niet mee de laatste tijd maar nu maken de buren én de thuiszorg van hun probleem jullie probleem. Van je vader en jou bedoel ik. Hier moet snel een oplossing voor komen, voor je vader is het ook naar om niet open te doen denk ik.. je bent toch wakker gemaakt, geschrokken (ik zou schrikken zo vroeg). Is het een idee om ipv bij die dochter steeds melding te maken bij de thuiszorgorganisatie als de buurvrouw weer valt oid? Erbij zeggen: dit is de buurvrouw van mijn vader, ligt ze weer en niemand kijkt naar haar om, haar dochter maalt er niet om. Wat gaan jullie doen? Graag een reactie binnen 2 weken, dit moet snel opgelost worden, wie is verantwoordelijk voor de buurvrouw's welzijn? Haar dochter laat het afweten, zoveel is zeker. Ik kom voor mijn vader op; de dochter van de buurvrouw moet dat voor haar moeder doen. Ik kan alleen mijn vader helpen en dit doet hem géén goed! Klinkt niet aardig maar dit kán toch niet... ook voor die buurvrouw niet, het arme mens. Ik hoop toch dat mijn kinderen beter voor me zorgen als dat ooit nodig is. Soms moet je de boel uit de hand laten lopen vóór iemand in actie komt. Wijsheid van mijn vader: hij zei altijd 'zolang alles goed gaat en niemand klaagt dénkt de directie/zorginstantie oid dat alles op rolletjes loopt'. Of iig dat het nog wel gaat zo.. Laat het in de soep lopen, jammer voor de thuiszorgers maar ook zij zullen gaan klagen dat ze er vaak gewoon niet in komen omdat mevrouw niet open doet. Bij je vader aanbellen is géén oplossing. Zeker niet in zijn toestand, dit is ook slopend voor hem. Je zou ook nog kunnen zeggen dat je niet wil dat je vader hiermee belast wordt. Soms moet je echt voor jezelf opkomen al snap ik dat het vreselijk pijnlijk en moeilijk is. Wat een situatie... Heel veel sterkte, ik hoop dat er razendsnel een oplossing komt voor dit probleem. Treurig dat het zo moet :( -
Dames, bedankt weer voor het meedenken. Er is inmiddels een plan van aanpak verzonnen. Papa zet 's avonds als hij gaat slapen, de intercom uit. Eén van de andere buren op dezelfde gang heeft zich opgeworpen als tussenpersoon tussen bewoners en de woningstichting. Hij gaat het probleem aan hen voorleggen, zodat zij het aan kunnen kaarten bij de dochter. Daar komt nog bij dat buurvrouw rookt als een ketter, iets wat ze bij de woningstichting ook als pressiemiddel kunnen gebruiken. Die zitten ook niet te wachten op een uitgebrande flat. Gelukkig heeft mijn vader een uitstekend gehoor en rookmelders in de flat. Maar je moet er toch niet aan denken dat hij straks zijn woning uit moet vluchten? Ook is er afgesproken dat, als de buren mevrouw op de gang aantreffen als ze weer gevallen is, er maar één telefoonnummer wordt gebeld en dat is 112. Mogen ze in het ziekenhuis proberen uit te leggen dat mevrouw echt niet langer zelfstandig mag wonen. Het is sneu voor de buurvrouw, maar dit moet ophouden.