Niet belangrijk genoeg
Oké, dit is misschien een vreselijk egoïstisch verhaal. Mijn beste vriendin is zwanger. Normaal gesproken vertelden wij elkaar alles, van vriendjes, eerste zoenen, seks en alle ruzies met onze partners tot aan alle vieze details van alles.
Mijn vriendin en haar vriend zijn al een tijdje bezig met zwanger worden, van elk detail werd ik op de hoogte gehouden. Maar ze heeft het pas na 12 weken verteld. Ze wist het al voordat ze op vakantie ging een maand geleden, ze bleven bij ons slapen, we hebben van alles besproken en ze heeft niets verteld. Ik heb mij nog nooit zo onbelangrijk gevoeld als die dag. Ik kon het amper opbrengen om leuk te reageren. Ik heb mij door die dag moeten worstelen.
Achtergrond informatie; ik heb 7 jaar geleden een depressie gekregen, samen met een diagnose van een persoonlijkheidsstoornis. Dit betekent inderdaad dat ik wat meer bevestiging nodig heb en dat ik mij snel minderwaardig voel. Bij haar heb ik hier nooit last van gehad tot nu toe.
Het is nu 3 weken geleden dat ze dit verteld hebben, sindsdien ben ik boos. Ik ben nooit boos, eigenlijk nooit. Ik kan het niet eens opbrengen om echt enthousiast te zijn. Bij een andere vriendin, die ik niet als beste vriendin beschouw ben ik met alle details op de hoogte gehouden, vanaf de eerste week dat ze zwanger was. Elk klein detail. Met haar kan ik meeleven en mee voelen. Met mijn beste vriendin niet. Ik heb er geen gevoel ik ik.
Wat moet ik doen? We wonen niet bij elkaar in de buurt dus ik kan niet zomaar op een bakkie komen en het vertellen. Als we elkaar zien wil ik de sfeer niet verpesten en haar slecht laten voelen.
Alvast bedankt voor de adviezen.
-
De meeste mensen houden een zwangerschap verborgen tot de 12e week. In de eerste weken wil een vrouw nog wel eens een miskraam krijgen. En om vragen te krijgen over zwanger zijn terwijl je erg verdrietig bent, daar zit niemand op te wachten. Ook niet met een vriendin. Dat deel je met je partner, net zoals je het even met hem alleen deelt dat je zwanger bent. Even met z’n 2 en genieten van het geluk. Je zeurt. -
Beste T, Ik snap wat je bedoelt ik heb zelf ook een persoonlijkheidsstoornis ben daarbij ook nog een chronisch depressief en ja ook ik zoek steeds naar bevestiging van anderen en heb snel het gevoel niet gewaardeerd te worden. Maar wat ik heb geleerd is dat ik toch een gesprek moet aanknopen op het moment dat ik me zo voel en wat Anna zegt klopt wel de meeste vrouwen/mannen willen het liever stil houden, maar heb je er al eens aan gedacht om te vragen waarom ze langer heeft gewacht met het aan je te vertellen? En dan kun je toch ook aanknopen waarom je het vraagt en gewoon eerlijk vertellen hoe je je voelt als ze je beste vriendin is dan moet zoiets bespreekbaar zijn. 1 tip vertel haar niet dat je een ander gevoel had bij die andere vriendin want zoiets kan snel verkeerd opgevat worden. En om meer betrokken te zijn bij de zwangerschap kun je ook uit jezelf vragen stellen wie weet groeit het gevoel vanzelf snel maar zet je boosheid om naar iets positiefs zolang je niet weet waarom ze het pas vertelde met 12 weken. Succes en hou ons op de hoogte -
Dit is echt jouw probleem en niet dat van je vriendin. Dat jij hier boos over bent zegt alles over jou, dus ga goed naar jezelf kijken want wat je naar je vriendin doet is niet eerlijk. Het is doodnormaal om de eerste 12 weken een zwangerschap stil te houden, voor iedereen behalve je partner.