Mijn vriend is een luilak en ik trek het niet meer #toekomstzorgen

Relatie van 6 jaar en zolang wonen we ook samen. Vanaf het begin deed ik al iets meer maar dat werd alleen maar meer. Doet niks in het huishouden behalve boodschappen en koken, zover heb ik het kunnen krijgen. Koken doe ik al een tijdje niet meer omdat hij vertikt om het fornuis schoon te maken en als ik wil koken dat een heel proces is voordat ik überhaupt kan koken. Ik moet elke ochtend stofzuigen vanwege huisdieren waar ik veel van hou en alles voor ze zou doen. Ik doe de was inclusief ophangen en opvouwen. Ik zorg ervoor elke dag dat het huis er netjes uitziet. Ik maak de badkamer schoon, de wc, de gangen en de 2 kamers in het huis die HIJ geclaimed heeft. Ik maak allerlei kleine dingen schoon. Ik zie hem dat nooit doen. Hij bied wel eens hulp aan maar dan ben ik al bijna klaar en het moet niet iets zijn van helpen maar juist samen doen vind ik. Je woont er immers allebei.
Altijd als ik over iets praat, of het iets is waar ik trots op ben of emotioneel over ben, dan toont hij 0 emotie/0 enthousiasme of heb ik het gewoon verkeerd. Hij laat me continu dom en onzeker voelen. Ik durf daarom ook nooit te laten zien wat ik aan het doen ben omdat hij mij nooit fijn laat voelen over iets.
Hij ruimt niks op. Elke ochtend vind ik weer een aantal zakdoeken op de grond of tabak.
Hij komt pas rond 1 uur uit bed om vervolgens een veel te dikke lunch te maken wat naar mijn idee niet hoeft en te veel geld kost. Een broodje kaas lacht hij uit. We studeren allebei nog dus zoveel geld hebben we niet. Nouja ik studeer nog. Hij moet nog wat inhalen maar er zijn geen vaste momenten voor om dat te doen. Het moet op eigen initiatief. Dat is nu al jaren zo. Hij heeft geen werk nee in plaats daarvan gamed hij de hele dag. Hij doucht alleen wanneer ik er naar vraag . Als ik opmerkingen maak over hoe hij dingen niet netjes achterlaat dan speelt hij het slachtoffer. Hij kan mij erg gemakkelijk slecht laten voelen. Ik denk nu al maanden dat ik te needy ben en alles mijn probleem/fout is. Ik wil graag een netjes huis en een vriend die wat doet met zijn leven. Ondertussen denk ik dat ik samen woon met een volwassen kind. Hij wil ook continu seks en maakt er een probleem van dat ik niet wil maar ik ben gewoon totaal niet aangetrokken tot hem. Hij is ook een beetje aangekomen. Hij verrast mij ook nooit of neemt mij ergens naar toe terwijl ik wel zelden een cadeautje koop of met hem verschillende plekken bewandel wanneer hij zin heeft. Ik wil ook trouwen in de toekomst en hem hoor je daar niet over. Ik ben bang dat als we ooit kinderen gaan nemen dat zijn gedrag nog erger wordt. Ik heb meer ‘ergenissen’ maar ik denk dat dit verhaal al lang genoeg is. Ik ben niet zo goed in het specifiek uitleggen van de situatie. Nu hoop ik niet dat ik als een zeur overkom. Mijn studie is erg druk wat mij tot s’avonds laat bezig houdt. Wat moet ik doen? Zijn er tips? Soms geeft hij me wel een compliment. En zegt dat ik goed bezig ben. Ik heb het vaak met hem over gehad dat hij niks doet of dingen vies achterlaat. Het gaat even beter maar zijn snel terug bij af na een flinke ruzie. Moet ik gewoon weggaan? Ik ben bang om alleen te zijn. Ik heb een oog op iemand die ik al jaren ken en hij woont zo netjes en heeft een afgeronde studie en hij heeft goed werk. Ik fantaseer al weken een leven met hem te hebben. Hij is bovendien ook supergrappig. Help. Bedankt voor het lezen. Ligt het aan mij? Ik ben vermoeid en gewoon een zeurpiet of niet?