Mijn leven
Ik ben 28 jaar en ben al 7 jaar met mijn man getrouwd. Ik hou van hem maar hij behandelt mij niet als zijn vrouw.
Elk keer wanneer we ruzie hebben of woordenwisseling ben ik altijd fout. Hij ziet zijn fout niet. Of wordt heel boos op mij hoe ik gereageerd heb op zijn negatieve handelen.
Ik heb zo vaak met hem gesproken hierover en hij belooft mij dat hij gaat veranderen, maar we zijn nu al 7 jaren verder en zie geen enkel verandering.
Hij luistert altijd naar zijn ouders en wat zijn ouders willen dat gebeurt in ons huis. Mijn mening is niet belangrijk voor hem.
Hij komt nooit op voor mij. Hij disrespect mij voor iedereen en als ik wat erover zeg overdrijf ik.
Als ik over mijn gevoelens met hem wilt praten of zeggen hoe ik voel door hem, zit het in mijn hoofd(volgens hem). Hij zegt ik ben geen ideale vrouw voor hem.
Ik moet voor hem dagelijks eten klaar maken en ook zijn eten opscheppen. Ik moet alle taken in huis doen want dat is een taak van een vrouw. Hij helpt mij LETTERLIJK met niks. Wij beiden werken maar als we thuis komen moet ik nog verder met huishoudelijk werk, terwijl hij op zijn laptop gaat gamen.
Als hij iets niet in huis kan vinden (wat hij zelf weggedaan heeft) wordt hij boos op mij dat ik zijn spullen aanraak of ergens zet.
Ik heb hem zo vaak gezegd ik raak zij spullen niet, maar gelooft mij niet en later als hij het terug vind, doet hij alsof zijn neus bloed.
Sinds ik getrouwd ben, ben ik een paar kilo’s aan gekomen en ik wordt wekelijks herrinnert hierover.
Ik moet volgens hem maar 1 keer per dag eten en dat is of ontbijt of lunch of diner.
Ik weet niet wat ik moet doen.
Ik ben bang voor hem en heb ook geen ballen om hem te laten.
Dat is mijn verhaal heel kort. Er gebeuren nog meer dingen maar dit was het voor nu.
-
Als dit waar is dan moet je 1 keer in je leven echt eens ballen hebben en bij hem weg gaan. Maak een plan. Zorg eerst dat je ergens anders een onderkomen heb. Bouw stiekem een financiële buffer op. Pak je spullen alvast wat in dozen. Zeg dan ik ben wat aan het opruimen. Vertrek op een dag als je vrij bent en je vriend aan het werk. Die dag kan je mooi rustig verhuizen. Zeg als hij s Avonds thuis komt waarom je weggaat. Laat je niet overhalen. Zorg ervoor dat je de dag erna ook niet naar je werk hoeft. Jij kunt het! -
Je bent dus zijn nieuwe, tweede moeder begrijp ik? Verder is het nogal vaag, je noemt weinig concrete dingen. Wel dat je moet koken, zijn eten opscheppen. Waarom doe je dat dan ook? Je kan toch ook nee zeggen en wat te eten bestellen of halen? Als hij niks opschept heeft hij niks te eten, simpel genoeg. Als je doet wat hij wil heeft hij zijn moeder én een huishoudster in 1, dat is lekker makkelijk en goedkoop. Alleen seks met je moeder is not done, dat kan bij jou dan weer wel. En je brengt nog geld binnen ook. Ik zou bijna met hem willen ruilen ;-) Niet echt, lijkt me vreselijk zo'n slaafje maar hij vind het fijn en jij doet het al vele jaren zo, waarom eigenlijk? Ben ik echt benieuwd naar, ben ook heel lang getrouwd geweest maak ik had mijn ex keihard uitgelachen als hij zich zo zou gedragen. En was bij hem weggegaan. (ben ik ook maar om andere redenen) Kan je uitleggen wat jij eruit haalt om zo onderdanig en slaafs te zijn, vond je dat fijn/opwindend in het begin en nu niet meer? Ik snap oprecht niet waarom je met hem trouwde en nu na 7 jaar opeens begint te sputteren. Je schoonouders had je ook de deur kunnen wijzen, maar dat deed je niet. En waarom je nu hier je beklag doet, wat wil je zelf eigenlijk? Dat hij verandert, wil je scheiden? Je verhaal is te summier om iets over te zeggen. De seks zal wel fantastisch zijn, vind je het in bed fijn om gedomineert te worden? Dat is niet erg maar dat wil niet zeggen dat je altijd het onderdanige slavinnetje hoeft te zijn. Ben benieuwd naar je reaktie!