Mijn leven.

MIJN LEVEN.

Mijn kinderen zijn mijn leven.
Dat wil ik eerst even kwijt.
Maar dit verhaal gaat over mijn dochter Alie.

Toen ze nog in mijn buik zat, was ik de kinderbijslag al kwijt door gemaakte schulden.
Dus kleding moest ik kopen van mijn weekgeld.
Stond ook onder bewind.
Dus er kwamen tweedehands kleertjes, waar wel eens een vlekje of gaatje inzat.
Maar ik deed mijn best.
Maar toen alie 3 jaar was moest ze naar de peuterspeelplaats.
En niet zoals de meeste kinderen, 2x in de week.
Nee Alie moest 4x in de week.
Dat was moeilijk voor me, aangezien ik mijn 2 andere kidds ook kwijt was.
In die tijd bleek ik ook zwaar verwaarloosde suikerziekte te hebben.
Hier kwamen we achter, omdat ik soms Alie haar haren niet kon kammen.
En haar niet aan kunnen kleden, want het sloeg op mijn armen en benen.
Alie haar juf toendertijd, liep voor onze ramen langs.
Want de school stond tegenover ons huis.
Maar wat doet de juf, die noteerd alles wat ze zag als ze langsliep.
Waar we zaten, wat we aten etc etc.
Na een tijdje kwam ik erachter, want er was geklaagd over mij bij de jeugdzorg.
En in de flat waar we woonden, was het gehorig.
Als Alie en ik mee zaten te zingen en meeklapten op vrijdagavond met X-factor,
dan hadden we de grootste lol.
Maar daar kwam ook een einde aan, want er werd annoniem gebeld naar de jeugdzorg.
Sjoukje slaat Alie, dus die pret ging ook over.
Maar door die valse beschuldigingen kwamen er wel steeds mensen van jeugdzorg.
Die kwamen er wel achter dat het niet gegrond was.
Maar zagen wel dt ik soms omkwam in het werk, vanwege de slechte gezondheid toen van mij.
Dus er kwam hulp in ons huis.
Maatschappelijke werkers…mee…jeugdzorg…amk…dokter…zelfs consultatiebureau,
al met al, kwamen we in een rollercoaster.
Iedereen zich met ons bemoeien.
Van de 1 zo, van de ander weer zo.
Maar nooit kwamen we er weer helemaal vanaf.
Vooral jeugdzorg niet.
Die hield de vingers in de pap.
Ook in drogeham waar we toen woonden, werd Alie veel geplaagd.
Wel soms door 10 kidds tegelijk.
Ze bespuugden haar, scholden haar uit, jatten spullen van ons, ze bekogelden haar met stenen, geen steentjes.
Als er kermis was, wat voor een kind heel leuk moet zijn.
Werd Alie geplaagd, heb vaak de politie gebeld maar het hielp me niks.
Ik heb op laatst tegen die kinderen gezegd, nu heb ik bewijs want heb foto,s gemaakt.
Die kidds werden bang en vertelden het aan hun ouders wat ze gedaan hadden.
Op een gegeven moment kwamen er wel 4 of 5 vrouwen met hun kidds naar mij toe.
Denk nu krijgen we het, maar ze wisten van niks.
En stonden ineens achter mij, en we zochten het kind op dat de hoofddader was.
Maar we troffen hem en zijn vader nooit, we zijn er wel 4x geweest met zijn allen.
Toen ik eens alleen, en trof de vader toen wel.
Ik was bang en dacht ik ga tegen de grond zo dreigend was die man.
Door dit gebeuren vond ik het een noodzaak om te verhuizen.
Dit deden we dan ook en gingen naar zwaagwesteinde.
Daar is Alie ook naar de dietist geweest, want ja mijn schuld was dat ik Alie eten gaf wat niet gezond was.
Wij werden stresseters.
Bij Alie zette het behoorlijk aan, maar ik zag dat ze genoeg van het lekkere eten.
Haar mmmmmm deed mij veel plezier.
In zwaagwesteinde hadden we een mooi huisje, een hoekhuis met grote tuin.
Ook daar werd de (hulp) doorgezet.
Ze nemen alles van elkaar over?
ik kreeg ambulante hulp.
Bleek niet genoeg te zijn?
Toen moesten we verhuizen naar reik in drachten.
In een rijtjeswoning, waar ze 2 a 3x per dag langskwamen.
Ik weet nog dat we de weg naar school moesten fietsen.
Smiddags lig ik altijd even, doe ik al sinds mijn 30ste?
Maar we moesten fietsen in die tijd, dus ik zo van.
Ik ben zo moe, kan het later ff?
Nee, dus wij fietsen, iemand van reik achter mij aan.
Zegt die zo, kan het wat sneller, val bijna om, pfffff
Alie en ik gingen vaak naar fitness, maar als Alie haar zeer deed.
Trokken ze hun er niks van aan, dus Alie wou niet zo graag meer heen.
Ik zag op internet een advertentie van L.E.F.F
Ik wou erachteraan of dat iets voor ons was.
Maar ze namen het meteen over van mij.
Dus wij erheen, 2x2uren per week.
Alie deed dan 2×1 uur gymnastiek.
Na enkele weken behaalden we onze diploma.
Alie was niet op de weegschaal afgevallen , maar wel in omtrek.
Ik durfde alleen nog maar gehakt en kipfilet klaar te maken.
We mochten niet veel tussendoortjes, maar japanse mix mocht wel o.a
Dat deden we dan ook wel, en als er dan iemand van reik kwam.
Werden we uitgelachen, dus dat bevorderde ons niet echt.
Mirjam van L.E.F.F, wou alleen met Alie verder.
Superlief van haar, ik vertelde haar veel en ze voelde met ons mee.
Ze vond ook dat we niet goed behandeld werden, en de stress van jeugdzorg.
Ze vond ook dat Alie niet alleen met een dieet gebaard was, zo dacht ik ook.
Want ze was veel geplaagd dus emotioneel een eter geworden, ik ook.
Maar weer namen ze het over van me, en die goede bedoelingen van mirjam gingen niet door.
Maar ik kreeg weer op mijn kop van jeugdzorg.
En dan dreigen, zo doen en anders………..
Al met al, moesten we weer verhuizen.
Er was niet veel keuze, we moesten onder 24 uurs zorg.
Misschien Groningen?, Drenthe? pff
Maar toen kwam Dokkum aan bod, het was wel een instelling voor geestelijk gehandicapten.
Maar ach, Alie en ik konden bij elkaar blijven, dus wij erheen te wonen.
Fitness kwam weer boven en ook de dietiste.
We zaten nog meer onder de stress, dan dat we al waren.
Ik steeds zeggen…vol=vol
We werden niet begrepen.
We moesten nog meer hondjes worden, zo voelden wij het.
Op laatst mocht Alie al niet meer bij me eten.
Die moest naar de groep. 10 a 15 stappen van me af op dezelfde etage.
Op een gegeven moment, kwam ik erachter dat Alie in het weekend wel heel lekker eten kreeg.
Op vrijdag…patat…op zaterdag tosti en op zondag soep met een broodje hamburger speciaal.
Ik zei tegen hun…wtf, ik heb dit jaren niet gedaan uit angst.
Ze stopten er wel meteen mee, maar pannekoeken overschotels en slavinken etc etc dat ging gewoon door.
Daar ging mijn insteek van jaren dietisten.
Ik at niet meer, want het deed pijn dat Alie 10 stappen van me af was.
Niks hielp, ik kreeg nog steeds de schuld dat ze groeide.
Nu is het ergste gebeurd waar ik 12 jaren af en aan bang voor ben geweest.
Ze hebben me Alie ontnomen, heel snel.
Want we hoorden het, en onze eerste reactie was, we willen dood.
Met spoed werd ze weggehaald.
Ik leefde als een zombie, dood op aarde.
Alie die schat, ook zo erg met haar gesteld.
Maar zo sterk, wij beide, we helpen elkaar.
Nu willen ze via een psygiater aantonen dat ik Alie niet kan opvoeden.
Omdat ik veel heb meegemaakt.
Verlies van ouders, 5 zussen inmiddels, mijn 2 zonen die ik nooit zie, te danken aan mijn exman.
Ik heb daarom ook een vraag, die niet word beantwoord.
Hoe sterk is een vrouw van 55 die dit allemaal heeft meegemaakt.
Die haar zussen aan de zenuwtabletten zitten, ikzelf niet.
Die niet door alle stress aan de drank, druggs is gegaan.
En die vecht voor haar kidds.
Die haar alles zijn.
Ze willen beweren dat ik door mijn gemis van mijn naasten niet kan functioneren.
Maar wie zou geen dag willen overslaan in hun leven die aan een sterfgeval word gekoppeld?
Ik heb nou eenmaal 8 zussen gehad, dus kan ook meer sterfgevallen meemaken.
Is dit mijn schuld?
Moet ik daarom Alie kwijt?
Ben ik niet in plaats van zwak, sterk?
Waarom worden we zo in de gaten gehouden en worden dingen verplicht, alleen omdat ik alleenstaande moeder ben?
Ik weet de richting goed aan te geven, ik weet wat ik wel en niet wil voor Alie.
Waarom word dit ons niet gegund?
Hoeveel kan een mens nog aan.
Mijn kopje is nu echt wel vol.
Kan het niet zo zijn, dat jeugdzorg mis zit?
Hebben ze het altijd bij het rechte eind?
Als er iemand van jeugdzorg in je leven komt, en die ziet fouten.
Wie heeft er geen fouten in de opvoeding?????
Maar diegene geeft het door aan het team, de bevindingen.
En ja die zijn het dan met haar eens want haar dingen die ze ziet, zijn de foute dingen.
Ze nemen het over.
En als die stopt, en er komt een opvolgster die krijgen de papieren weer in de hand geduwd.
Dus het gaat van hand naar hand.
Wie zegt dat Jolanda, zo heet de eerste van jeugdzorg.
Niet ontzettend fout zat?
En nu de opvolgster ook?
Ik heb in de rechtbank ook gezegd.
Jeugdzorg kan je maken en breken, dat is bij ons gebeurd.

Help ons, ons leven terug te krijgen asjeblieft !!!!!!!!!!!