Leven met add

Van jongs af aan ben ik al zoekende in mijn leven. Wat wil ik bereiken ? Welke mensen wil ik in mijn buurt ? Welke mensen hebben een goede invloed en welke een negatieve invloed. Ik heb van alles geprobeerd om te kijken of ik een sociaal leven op kon bouwen, of een leuke fijne relatie maar het is altijd een lastige strijd geweest. Hierbij mijn verhaal.
Als jong meisje zat ik op de praktijkonderwijs. Er zaten veel jongens op school en met een beetje geluk had je nog drie meisjes in de klas waar je dan misschien wel een klik mee zou kunnen hebben. Omdat ik behoefte had aan sociale contacten zocht ik het misschien onbewust meer bij mannen omdat er niet veel vrouwen op school zaten.
De jaren verstreken en had altijd wel een vriendin waar ik mee thuis kwam maar dat was dan voor een aantal jaar en ging dat weer mis. De jaren verstreken en ik begon me toch wel erg eenzaam te voelen, met als doel dit moet anders.
Ik had al heel wat gesprekken gehad met mijn coach en toenmalige beste vriend. Wat zou nou eens een leuke sport zijn waar ik sociale contacten mee op zou kunnen bouwen ? Ik ben beland op kleinschalig meiden voetbal. Het was gezellig we hadden een leuk klein ploegje en trainden laagdrempelig.
Het team begon reclame te maken en het team werd steeds uitgebreider. We kregen een 11 tal. Zelf was ik niet goed in voetbal maar deed het echt voor het sociale en het plezier.
Op een gegeven moment ging onze trainer het hoger opzoeken en we kregen problemen in ons team dat voor heel veel spanning zorgde. Omdat ik last van add had kon ik heel erg moeilijk met deze situatie omgaan, en ook de communicatie in het team ging niet goed.
Ik besloot om te stoppen met voetbal, het was jammer maar er is zoveel gebeurt dat het wel moest.
Met sommige vrouwen uit het team had ik nog leuk contact en met bepaalde kon ik minder goed opschieten.
Ik kon het me heel erg aantrekken als ik kon merken dat een persoon mij niet mocht . En na de training nam ik dat ook mee naar huis. We hadden een keer een oefening op het veld en de aanvoerder schreeuwde zo hard naar mij, dat ik een hyperventilatie kreeg. Ik dacht bij me zelf dit moet anders ik moet voor mezelf kiezen want als ik hier mee doorga komt het niet goed. Ondertussen bleef een vriendin die nog wel een vriendin van me was vriendinnen met het meisje waar ik gigantisch tegen op keek waardoor ik van voetbal af was gegaan. Ik had er moeite mee , en nam afstand van vele van voetbal maar nog wel van die vriendin.
Maar zij wou die vriendin dan wel bij bijzondere gelegenheden zien terwijl ik haar wou vermijden. Door mijn add kan ik het niet opbrengen om me er dan wel overheen te zetten en voor haar er naartoe te gaan. De familie en naasten van haar noemen me egoïstisch, maar zelf staan ze niet voor die moeilijkheden.
Ik heb gekozen om afstand van haar te nemen omdat het me beter leek.
En ben er achter gekomen, vele contacten word je niet gelukkig van , fijne contacten wel. Wel is het lastig om met add contacten te blijven onderhouden omdat vele situaties veranderen en je moet elke keer weer meebewegen